Αλλοι θα τα είχαν παρατήσει. Κάποιοι στη μία εβδομάδα, άλλοι στις δύο, άλλοι στον ένα μήνα. Ο Υμηττός είναι μεγάλος, δύσβατος σε αρκετά σημεία, τη νύχτα προκαλεί φόβο όπως κάθε βουνό. Και δυστυχώς, ο Μπρούνο που είχε χαθεί εκεί στις 9 Ιουλίου, δεν έδειχνε σημεία ζωής. Θα μπορούσε να έχει «απαχθεί», θα μπορούσε να έχει τραυματιστεί ή να έχει καταλήξει σε οποιαδήποτε περιοχή της Αθήνας. Ηταν λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Ομως αυτή η ιστορία έχει καλό τέλος.
Η συνεργασία δεκάδων –ψέματα, εκατοντάδων– άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων, από την κηδεμόνα του, εθελοντές φιλοζωικών σωματείων, τους πυροσβέστες, τους αστυνομικούς και τους φύλακες στις κεραίες του Υμηττού μέχρι τους χρήστες του Facebook που μαζικά κοινοποίησαν τη φωτογραφία του («Χάθηκε ο Μπρούνο!»), κίνησε το… βουνό και το σκυλάκι εντοπίστηκε σώο και αβλαβές. Είχαν περάσει 45 ολόκληρες μέρες.
Η Αγγελική Δημητρακοπούλου υιοθέτησε τον Μπρούνο από ένα καταφύγιο πριν από περίπου ένα χρόνο. Ημίαιμο λαμπραντοράκι, 1,5 έτους, με μεγάλα εκφραστικά μάτια και φοβικό χαρακτήρα. «Φοβόταν τους ανθρώπους, τα άλλα σκυλιά, τα πάντα. Δεν ήθελε να βγαίνει βόλτα», λέει η Αγγελική στην «Κ». Στο πλάι της όμως και με τη βοήθεια ειδικών εκπαιδευτών ο Μπρούνο έκανε μεγάλα βήματα προόδου. «Πέρυσι το καλοκαίρι δεν είχε βγει καθόλου από το υπνοδωμάτιο του εξοχικού μας, ενώ φέτος που είχαμε πάει λίγες μέρες στην αρχή του καλοκαιριού, έβγαινε, μύριζε, κουνούσε ουρά».
Επιστρέφοντας στην Αθήνα κι αναζητώντας μέρη για βόλτες με τον Μπρούνο, κάποιος της πρότεινε τον Υμηττό. «Του άρεσε, από τις πρώτες φορές άρχισε να τραβάει, να θέλει να μυρίζει τα πάντα. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν ωραίο να τον άφηνα ελεύθερο να τρέξει, αλλά φοβόμουν». Για να είναι σίγουρη αγόρασε μια συσκευή GPS για σκύλους, που εφάρμοσε στο κολάρο. «Ετσι μια μέρα τον αφήνω ελεύθερο. Κάνει μια βολτίτσα προς τα πάνω, γυρίζει, με κοιτάει, γυρνάει. Τον χαϊδεύω, “μπράβο Μπρούνο” του λέω. Μετά ξανανεβαίνει πάνω και… αυτό ήταν. Εξαφανίστηκε». Η Αγγελική ψάχνει μόνη της επί μισή ώρα τον σκύλο χωρίς αποτέλεσμα. Κοινοποιεί στο προφίλ της την είδηση με τη φωτογραφία του, ενώ ελέγχει το GPS. «Εδειχνε Σχιστό, Πέραμα, Λυκόβρυση, Κολωνάκι, Ζωγράφου, Πολύγωνο, Περιστέρι. Είχα τρελαθεί». Αργά το βράδυ επιστρέφει σπίτι της. Στις πέντε το πρωί το GPS ξαναδείχνει Πολύγωνο. Τρέχει να τον ψάξει εκεί, αλλά πλέον η ένδειξη λέει Περιστέρι. «Μήπως τον έχει πάρει κάποιος και τον γυρίζει βόλτες;», της είπαν από την εταιρεία. «Ο Μπρούνο δεν θα καθόταν να τον πιάσει κανείς, αλλά ακόμα και έτσι, αυτός ο άνθρωπος δεν θα σταματούσε κάπου να κοιμηθεί;». Αργότερα σκέφτηκε ότι η συσκευή ενδεχομένως μπλόκαρε από τις κεραίες του Υμηττού.
Από εκείνη την ημέρα, η Αγγελική πήγαινε δύο φορές την ημέρα στο βουνό, ανεβοκατέβαινε τον χωματόδρομο και φώναζε το όνομα του σκύλου της.
«Είχα αφήσει ρούχα μου για τη μυρωδιά, ξηρά τροφή και ένα παιχνίδι του, ενώ δεν ξέρω πόσες εκατοντάδες αφίσες κόλλησα τόσο στον Υμηττό όσο και στις γύρω περιοχές, όπου θα μπορούσε να έχει καταλήξει». Στο μεταξύ, η Ακριβή Λευκαδίτη, πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου «Δικαιοσύνη για τα ζώα – Stray Γέρακας», από το καταφύγιο το οποίο είχε υιοθετηθεί ο σκύλος, δημιούργησε ειδική σελίδα στο Facebook με όλες τις πληροφορίες. Οι κοινοποιήσεις είχαν φτάσει τις πολλές χιλιάδες. «Είχα δεκάδες τηλεφωνήματα. Ακουγα και πράγματα τρελά. Μια κυρία μου είπε ότι άκουσε ένα γαβ και ίσως είναι ο Μπρούνο. Μια άλλη κυρία με πήρε μες στη νύχτα να μου πει ότι τον είδε εδώ στο Lidl. “Ποια περιοχή;” ρωτάω. “Εδώ στο Περιστέρι, δεν έχει μαύρα αυτάκια;”. “Δεν είναι αυτός” της λέω, “σας ευχαριστώ”,» λέει η Αγγελική.
Ενα τεράστιο σκυλόσπιτο…
Η κ. Λευκαδίτη ανέβασε στο βουνό ταΐστρες και ποτίστρες, σπιτάκια, παιχνίδια, μετατρέποντας τον Υμηττό σε ένα τεράστιο σκυλόσπιτο για τον Μπρούνο. Φυσικά ήταν ενήμεροι οι άνδρες της Πυροσβεστικής, η ομάδα εθελοντών δασοπυροσβεστών που βρίσκεται στον Υμηττό, οι εργαζόμενοι στις κεραίες. «Ομως πήγαινα και ξαναπήγαινα και δεν άκουγα τίποτα». Είχαν περάσει ήδη τέσσερις εβδομάδες και οι ελπίδες είχαν αρχίσει να εξανεμίζονται. Τότε, όμως, ένας από τους εργαζόμενους στις κεραίες αναφέρει ότι τα ξημερώματα τον είδε. Η Αγγελική τρέχει στο σημείο, τον ψάχνει, τίποτα. Λίγες ημέρες αργότερα, ένας ακόμα διαβάτης ορκίζεται πως τον είδε. «Πηγαίνω και για πρώτη φορά ακούω το κλάμα του. Αρχίζω να πετάω σουβλάκια στους θάμνους, αλλά τίποτα. Φεύγω το βράδυ κλαίγοντας. Την επόμενη ημέρα το ίδιο». Η Αγγελική δεν το ήξερε, αλλά σε λίγες ώρες η περιπέτεια θα λάμβανε τέλος.
Τα μεσάνυχτα ένας πυροσβέστης ακούει το χαρακτηριστικό «γκλινγκ γκλινγκ» από την ταυτότητα στο κολάρο του σκύλου. «Ο Μπρούνο!», σκέφτεται και ειδοποιεί την κ. Λευκαδίτη. Εκείνη ειδοποιεί με τη σειρά της την εκπαιδεύτρια Ιωάννα Κέππα και μαζί ανεβαίνουν στο βουνό. Είναι περασμένες μία τη νύχτα. Η Ιωάννα έχει φέρει μαζί της και τον σκύλο της, ένα ήρεμο κοινωνικοποιημένο σκυλί, για να βοηθήσει με τη μυρωδιά του. «Αρχίζουμε να ανεβαίνουμε το βουνό με ένα μικρό φακό όταν μετά μία ώρα κι εγώ ακούω τον ήχο της μεταλλικής κονκάρδας. Σταματάω, τίποτα. Επειτα από 15 λεπτά το ξανακούω», λέει η κ. Κέππα στην «Κ». Συνεχίζει πιο βαθιά στο βουνό, σε πραγματικά ριψοκίνδυνο σημείο, με βράχια και γκρεμούς. Είχε φτάσει κοντά 3 το πρωί, όταν τον βλέπει. «Ηθελε πολλή υπομονή. Ερχόταν κοντά αλλά ακόμα και με μια αργή μου κίνηση εξαφανιζόταν». Πέρασε άλλη μία ώρα, ώσπου ο Μπρούνο πλησίασε αρκετά και η Ιωάννα με μια αστραπιαία κίνηση καταφέρνει να τον πιάσει. Λίγα λεπτά αργότερα, ακριβώς στις 04.10 χτυπάει το τηλέφωνο της Αγγελικής στον ήχο μηνύματος. Είναι η Ακριβή που της γράφει: «Ελπίζω να είσαι καλά. Ο Μπρούνο είναι καλά και είναι μαζί μας».