To φετινό φθινόπωρο θα είναι ίσως ακόμα πιο αλλόκοτο και από το καλοκαίρι που φεύγει. Η μεγαλύτερη «αναμέτρηση» δεν θα είναι με την επιστροφή στην κανονικότητα –έννοια ξεχασμένη από τον περασμένο Μάρτιο– αλλά με τη σωστή υιοθέτηση όλων των κανόνων για την ασφάλειά μας και κυρίως με την κατάλληλη αντιμετώπιση όλων όσοι αμφισβητούν τη σοβαρότητα της κατάστασης: αρνητές της ύπαρξης του ιού, άτομα πεπεισμένα ότι «είναι μια γριπούλα», νέοι και μεσήλικες και γονείς μαθητών που αποφασίζουν να κάνουν τη μικρή τους επανάσταση και να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τον ύπουλο τρόπο που το κράτος πάει να επιβάλει, δήθεν, έλεγχο στις ζωές τους. Μαζί τους θα συμβιώσουμε σε καταστήματα, ΜΜΕ, παρέες και συγκεντρώσεις γονέων, με το ενδεχόμενο μιας καραντίνας στον ορίζοντα.
Ενδεχομένως, πολλοί από εμάς να μην ανήκουμε στην κατηγορία εκείνων που σπεύδουν να νουθετήσουν όσους οδηγούν εγκληματικά ή πετάνε σκουπίδια όπου βρουν, όμως εδώ το στοίχημα είναι διαφορετικό. Η στάση τους επηρεάζει τη δική μας υγεία. Ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Παναγής Παναγιωτόπουλος, εξηγεί στη στήλη γιατί ορισμένοι άνθρωποι, αλλά και ολόκληρες ομάδες, ανθίστανται στη συνειδητοποίηση των δεδομένων που τεκμηριώνει η ίδια η ιατρική επιστήμη: «Ο ιός είναι κάτι εντελώς αόρατο. Εμείς, που αποτελούμε μέρος του οπτικοκεντρικού δυτικού πολιτισμού, αντιλαμβανόμαστε τον κίνδυνο, όταν μπορούμε να τον δούμε μπροστά μας ή έστω να τον φανταστούμε: μια πλημμύρα, μια πυρκαγιά, ένας σεισμός, ένας μεσογειακός κυκλώνας είναι κάτι απολύτως ορατό. Ο κορωνοϊός δεν είναι, πρόκειται λοιπόν για μια αντιστροφή των προσλήψεών μας. Χρειάζεται άλλη διαδικασία κατανόησης από αυτές που έχουμε συνηθίσει για να μας βάλει σε κατάσταση άμυνας και εγρήγορσης».
Και συνεχίζει ο πανεπιστημιακός: «Ταυτόχρονα ζούμε μια ακόμα αντιστροφή, που επιτείνει τη σύγχυση. Σχεδόν σε όλους τους πολιτισμούς, η μάσκα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ήταν κάτι που προστάτευε αυτόν που τη φορούσε.
Είτε ήταν μέρος στολής είτε τμήμα κάποιου τελετουργικού, προσέφερε προστασία, κύρος, αυθεντία στον χρήστη. Τώρα, ακούμε πως πρέπει να τη φοράμε για να προστατεύσουμε κυρίως τους διπλανούς μας. Πρέπει, δηλαδή, να μπούμε στη θέση εκείνων που είναι πιο ευάλωτοι ή ευαίσθητοι από εμάς. Για να καταλάβει, όμως, ένας νεαρός τι σημαίνει να είσαι ευάλωτος, πρέπει να έχει την πείρα της φθοράς. Να έχει αρρωστήσει σοβαρά, να έχει μπει στο νοσοκομείο. Διαφορετικά, αισθάνεται άτρωτος».
«Θεωρώ πως στη φάση που είμαστε τώρα θα βοηθούσε να δω να βγαίνουν, επιτέλους, μπροστά οι άνθρωποι που μπορεί πραγματικά να χάσουν τη ζωή τους από τη δική μας αμέλεια, απερισκεψία και άρνηση του ιού. Δεν είναι μονάχα οι ηλικιωμένοι που διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο. Υπάρχουν χιλιάδες ανοσοκατεσταλμένοι, άτομα που έχουν αυτοάνοσα νοσήματα ή σοβαρές ασθένειες και μια μόλυνση από COVID θα ήταν μοιραία για την κατάσταση της υγείας τους.
Πολλοί από αυτούς είναι νέοι σε ηλικία. Νομίζω ότι μια δημόσια επίκληση από την πλευρά τους –τους ίδιους ή τους συλλόγους που τους εκπροσωπούν– θα έπιανε τόπο. Είναι κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει, την ώρα που προβάλλονται πολύ όσοι αρνούνται την ύπαρξη του ιού».
[email protected]