Ο βανδαλισμός του εβραϊκού νεκροταφείου της Νίκαιας με ναζιστικά συνθήματα έρχεται να προστεθεί σε μία αλυσίδα αντίστοιχων πράξεων σε όλη την επικράτεια: από τα Χανιά και την Καβάλα μέχρι τη Λάρισα και τη Ρόδο, βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μνημεία, συναγωγές και νεκροταφεία του ελληνικού εβραϊσμού να γίνονται στόχος ακραίων στοιχείων. Εν αναμονή της σημερινής απόφασης για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς αν συμβάντα όπως αυτά έχουν κάποια σχέση με τη δίκη. Κυρίως, να αναρωτιέται πού οδηγεί η ρητορική του μίσους, που κάθε τόσο κάνει την εμφάνισή της.
«Αν με ρωτούσαν αν η Ελλάδα είναι μια χώρα αντισημιτική, θα απαντούσα με βεβαιότητα όχι. Οι Ελληνες Εβραίοι, ειδικά από τη Μεταπολίτευση και μετά, ζουν σε καθεστώς ισονομίας, ελευθερίας και ισοτιμίας», λέει στη στήλη ο δημοσιογράφος και γενικός γραμματέας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου, Βίκτωρ Ελιέζερ (φωτ.). «Αν, όμως, η ερώτηση αφορά την παρουσία κρουσμάτων αντισημιτισμού στη χώρα, η απάντηση είναι διαφορετική. Ευτυχώς, μέχρι σήμερα, η ρητορική του μίσους δεν έχει οδηγήσει σε απειλές ανθρώπινης ζωής, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Σας θυμίζω την πρόσφατη επίθεση στη συναγωγή του Αμβούργου, την οποία καταδίκασε η καγκελάριος Μέρκελ. Ο αντισημιτισμός ξεκινά εναντίον των Εβραίων, αλλά δεν σταματά σε αυτούς. Αφορά, λοιπόν, ολόκληρη την κοινωνία, που θέλει να διαφυλάξει τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας».
«Στην Ελλάδα έχουμε να κάνουμε με οργανωμένους πυρήνες νεοναζιστικής ιδεολογίας όπως ήταν και η Χ.Α., που οι οπαδοί τους προβαίνουν σε βανδαλισμούς μνημείων, οι οποίοι ενδεχομένως να έχουν επαφές και με μέλη παραεκκλησιαστικών κυκλωμάτων με τις ίδιες ιδέες. Το θετικό είναι ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας έχει αποδοκιμάσει επίσημα αυτές τις πράξεις. Παράλληλα, βλέπουμε ότι από το 2010 και μετά, χρονιά κατά την οποία βγήκε για πρώτη φορά ένας Ελληνας πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, να μιλήσει ανοικτά για τον αντισημιτισμό, υπάρχει μια μεγάλη ευαισθητοποίηση των πολιτικών θεσμών όσο και μια προσπάθεια στον τομέα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τη διδασκαλία της μνήμης του Ολοκαυτώματος», συνεχίζει ο Βίκτωρ Ελιέζερ.
«Μόνο η παιδεία, μαζί με τη θεσμική θωράκιση και την αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου –ας είμαστε ξεκάθαροι σε αυτό το τελευταίο– μπορεί να περιορίσει τέτοια φαινόμενα, είτε αυτά είναι η διάδοση του μίσους είτε η άρνηση του Ολοκαυτώματος. Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο των ακραίων ιδεών και της μισαλλοδοξίας που μπορεί να απειλήσει τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Ομως το βάρος πέφτει στους ώμους όλων των πολιτών, στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες».
[email protected]