Οταν ακούμε τη λέξη «καραντίνα», η καρδιά τσιμπιέται από τον φόβο. Το lockdown, που μπορεί να βρεθεί ξανά μπροστά μας, βιώνεται συλλογικά και μοναχικά. Την περασμένη φορά που μείναμε κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια μας, ανακαλύψαμε πόσο μας λείπουν οι άλλοι, αλλά ανακτήσαμε και ένα μικρό μέρος του εαυτού μας που πήγαινε στράφι στις καθημερινές συναλλαγές. Η εμπειρία της άνοιξης άφησε στον καθέναν από εμάς διαφορετικό ψυχικό κληροδότημα.
Στον φωτογράφο Νίκο Κόκκα άφησε και κάτι παραπάνω: μια νέα ενότητα δουλειάς που ετοιμάζεται να παρουσιάσει το Σάββατο 7 Νοεμβρίου στην αίθουσα τέχνης «Αγκάθι» (Μηθύμνης και Επτανήσου) με τίτλο «Ημερολόγια καραντίνας».Απομονωμένος στο σπίτι του στην Καστέλλα κατά το διάστημα Μαρτίου – Μαΐου, όπως όλοι μας, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει δημιουργικά τον χρόνο, που περίσσευε. Εστησε ένα υποτυπώδες στούντιο και άρχισε να σκηνοθετεί καθημερινά λήψεις με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Οι φωτογραφίες αυτές ανέβηκαν αρχικά στο Instagram και τα ενθαρρυντικά σχόλια που αποκόμισε ήταν τόσα που του έδωσαν την ορμή να συνεχίσει. Σκέψεις, όνειρα, προσωπικές ματαιώσεις οπτικοποιήθηκαν για τις ανάγκες του ημερολογίου.
Ο φωτογράφος άλλοτε παρευρίσκεται σε ρομαντικό δείπνο με τον εαυτό του, άλλοτε ουρλιάζει στην ίδια την εικόνα του, άλλοτε ψαρεύει μέσα από έναν κουβά, κυνηγά φράουλες και μπαλάκια του τένις με τη ρακέτα στο χέρι.«Μην έχοντας άλλο “μοντέλο” πλην του εαυτού μου, αποφάσισα, για τη δική μου προσωπική ψυχική ισορροπία, να τραβάω μια φωτογραφία την ημέρα, χαρακτηρίζοντας με ειλικρίνεια τα καθημερινά μου συναισθήματα και την ψυχολογική μου κατάσταση. Αφησα τον κάθε μου φόβο, κάθε απωθημένο στη ζωή μου μέχρι τώρα, κάθε “απαγορευμένη” σκέψη, αλλά και κάθε έννοια σοβαροφάνειας, να κυβερνήσουν το διάστημα του εγκλεισμού», λέει ο Νίκος Κόκκας. Οι λήψεις του διαθέτουν τρομερό χιούμορ, απελευθερωτικό και αυτοσαρκαστικό. Αλλά και η τεχνική του έχει ενδιαφέρον. Σε πολλές από τις σκηνοθεσίες, μία σειρά από αντικείμενα αιωρούνται στον αέρα. Αυτά έπρεπε να φωτογραφηθούν ξεχωριστά και ύστερα η διαδικασία να ξαναγίνει για τον ίδιο, που εμφανίζεται ως ο πρωταγωνιστής. Στην έκθεση θα συναντήσουμε τον Νίκο Κόκκα ως ζογκλέρ, μπον βιβέρ, αθλητή, χαρτοπαίκτη, τουρίστα, ντι τζέι, μέθυσο, ήρωα νουάρ διηγήματος. Και μέσα από τις πολλαπλές απεικονίσεις του θα δούμε τελικά όχι μόνο την αξία του ως φωτογράφου, αλλά και το θάρρος που χρειάζεται για να στέκεσαι απέναντι από τον εαυτό του και να δίνεις φωνή (και εικόνα) σε κάθε του έκφανση. Καθώς τα επίπεδα επικινδυνότητας της πανδημίας ανεβαίνουν από πορτοκαλί σε κόκκινο, ας είμαστε προετοιμασμένοι να ανασύρουμε ξανά από μέσα μας εκείνες τις δυνάμεις που θα μας κρατήσουν όρθιους.