Η μόνη φορά που η Αγγελική Μπόικου, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στο Παρίσι, κατάφερε να φέρει κάποιον επισκέπτη στον πανεπιστημιακό χώρο ήταν το 2016, λίγους μήνες μετά την τρομοκρατική επίθεση στο θέατρο Bataclan και σε άλλα σημεία της πόλης, όταν είχε πάει για εγγραφή με τη μητέρα της.
«Σε κάθε είσοδο έχει φύλακες, αν είσαι προσωπικό δείχνεις την επαγγελματική σου κάρτα, αλλιώς δείχνεις τη φοιτητική σου ταυτότητα», λέει στην «Κ». Τους είπε πως δεν ήξερε τι κάνει, δεν μιλούσε και καλά γαλλικά, και άφησαν τη μητέρα της να περάσει. Η απάντηση όμως είναι πάντα αρνητική, όσες φορές κι αν έχει ζητήσει να δει κάποιος φίλος έστω την περιφρουρούμενη πλατεία.
Η αυστηρότητα των μέτρων αυξομειώνεται ανάλογα με τα τεκταινόμενα στο Παρίσι, αλλά η ίδια λέει πως νιώθει ήρεμη και ασφαλής στον επαγγελματικό της χώρο. «Νιώθω πως είμαι σε μία ακαδημαϊκή κοινότητα που αυτοί οι οποίοι είναι εδώ πρέπει να είναι εδώ, κι αν φύγω 9 η ώρα, δεν θα φοβάμαι ποιον θα συναντήσω», τονίζει.
Το παράδειγμα της Σορβόννης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά, αλλά και άλλα πανεπιστήμια δεν απέχουν πολύ από αντίστοιχες πρακτικές ελέγχου εισερχομένων στα πανεπιστημιακά κτίρια.
Ο Κώστας Σκορδύλης, καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, λέει στην «Κ» πως η πρόσβαση στα κτίρια και τα κολέγια του πανεπιστημίου γίνεται μόνο με την πανεπιστημιακή κάρτα.
«Υπάρχουν μηχανήματα σε όλα τα κτίρια που διαβάζουν τις κάρτες, αλλά ακόμα και με τις κάρτες, δεν μπορεί να μπει κανείς παρά μόνο στα κτίρια για τα τμήματα που έχουν σχέση με τις σπουδές ή την εργασία του και για τα οποία έχει ενεργοποιηθεί η κάρτα», συμπληρώνει.
Το ίδιο ισχύει και στο University College London στο Λονδίνο. Ο Αλέξανδρος Αντωνιάδης, δευτεροετής φοιτητής του πανεπιστημίου, αναφέρει πως για να μπει στους περισσότερους χώρους του πανεπιστημίου πρέπει να χρησιμοποιήσει την κάρτα του, ενώ στη ρεσεψιόν υπάρχει φρουρός που προσέχει ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.
«Μία φορά που δεν είχα το καρτελάκι μου, δεν με άφησαν να μπω», λέει στην «Κ».
Για να εισέλθει κανείς στην ιατρική σχολή του ίδιου πανεπιστημίου πρέπει να χτυπήσει την κάρτα του για να περάσει από τις μπάρες ασφαλείας, λέει ο Νίκος Οικονομόπουλος, ο οποίος αποφοίτησε το 2015.
Στην ιατρική σχολή του King’s College London, οι φοιτητές δεν χρειάζεται να δείξουν την πανεπιστημιακή τους ταυτότητα για να μπουν, αναφέρει ο 26χρονος Παντελής, λέγοντας πως μετά την τρομοκρατική επίθεση στο London Bridge, όπου βρίσκεται και το κτίριο της σχολής, το 2017, υπάρχουν φύλακες ιδιωτικής εταιρείας στην είσοδο της βιβλιοθήκης.
Ο Juan Schinas Alvargonzalez, ο οποίος σπούδασε Πολιτική Οικονομία στο King’s από το 2014 μέχρι το 2017, λέει πως η είσοδος στα κτίρια της δικής του σχολής τουλάχιστον προϋπέθετε την ένδειξη της πανεπιστημιακής του ταυτότητας, έπρεπε να δηλώσει τους επισκέπτες, και τριγύρω υπήρχαν φύλακες. Για να έρθουν επισκέπτες στο London Business School, από όπου αποφοίτησε ο κ. Οικονομόπουλος το 2020, έπρεπε να γράψει σε ένα χαρτί την ώρα που μπήκαν, και την ώρα που έφυγαν. Στο UC Berkeley όμως, ένα από τα κορυφαία δημόσια πανεπιστήμια της Αμερικής, τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά, λέει ο ίδιος.
Χρειαζόταν να γράψεις ότι μπαίνεις σε ένα κτίριο μόνο αν ήταν κλειστό, ενώ αναφέρει πως υπήρχαν παντού τηλέφωνα ανάγκης.
Ο Πάνος Πατατούκας, καθηγητής στο Haas School of Business στο Berkeley, λέει στην «Κ» πως στο πανεπιστήμιο υπάρχουν φρουροί ασφαλείας αλλά και ένοπλη πανεπιστημιακή αστυνομία, στελέχη της οποίας βλέπει κανείς να κυκλοφορούν στο campus.
«Αν δεν υπήρχε αστυνόμευση, θα γίνονταν φόνοι», δηλώνει, λέγοντας πως ο πανεπιστημιακός χώρος είναι πόλος έλξης διαφόρων εξωπανεπιστημιακών στοιχείων.
Η Στέλλα Μπάνου, διδάκτωρ του ιδιωτικού πανεπιστημίου Northeastern στη Βοστώνη, όπου επίσης υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία, αναφέρει πως όταν ξανάνοιξε το πανεπιστήμιο τον Ιούνιο, η αστυνομία ήταν στην είσοδο και έπρεπε να δείξει τόσο την κάρτα της, την οποία συνήθως χρησιμοποιεί για να μπαίνει στα εργαστήρια, όσο και μία φόρμα που έλεγε πως δεν έχει συμπτώματα κορωνοϊού.
«Τώρα δεν έχουμε τέτοιου είδους ελέγχους, αλλά αν σε πιάσουν στο κτίριο και δεν δείξεις ότι είσαι του πανεπιστημίου, σε διώχνουν», λέει στην «Κ».
Στην COVID-εποχή
Τα πράγματα έγιναν πιο αυστηρά λόγω κορωνοϊού και σε πανεπιστήμια στην Ιταλία. Κάθε αίθουσα έχει διαφορετικό QR code που συνδέεται με την πανεπιστημιακή ταυτότητα κάθε φοιτητή, ενώ οι επισκέπτες πρέπει τώρα να αφήσουν τα αναλυτικά τους στοιχεία για να μπουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο της Μπολόνια, λέει η διδάκτωρ Βασιλίνα Αβραμίδη. «Κανένα από αυτά τα μέτρα δεν υπήρχε πριν, ο καθένας μπορούσε να παρακολουθήσει το μάθημα, να δανειστεί βιβλία από τη βιβλιοθήκη», συμπληρώνει.
Το ίδιο ισχύει και στο Πολυτεχνείο του Μονάχου, ένα δημόσιο, ανοιχτό πανεπιστήμιο στους χώρους του οποίου δεν χρειάζεται πανεπιστημιακή ταυτότητα για να μπεις, λέει στην «Κ» ο Τάσος Ροΐδης, επιστημονικός συνεργάτης του πανεπιστημίου. Στην κεντρική είσοδο υπάρχει φύλαξη, αλλά η παρουσία των φυλάκων δεν είναι έντονη.
«Δεν μπαίνει όποιος να ’ναι μέσα», αναφέρει ο κ. Ροΐδης, «μπορεί, αλλά δεν μπαίνει, δεν υπάρχει η έννοια ασύλου όπως την έχουμε στην Ελλάδα, δεν υπάρχει άσυλο για τον οποιονδήποτε».