Αναγκαίο το lockdown

Οσοι υποστηρίζουν ότι το νέο lockdown δεν ήταν αναγκαίο είναι βαθιά νυχτωμένοι. Από την έναρξη της πανδημίας, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος περιορισμού της διεθνώς ήταν το lockdown. Αυτό συνέβη στη χώρα μας την άνοιξη, όπως και σε πολλές άλλες χώρες. Υπήρξαν και ελάχιστες εξαιρέσεις, κυρίως στη ΝΑ Ασία, όπως η Ταϊβάν, που κατάφεραν να κερδίσουν τη μάχη χάρις στην απόλυτη πειθαρχία του συνόλου του πληθυσμού στη έγκαιρη και γενικευμένη χρήση της μάσκας και στην τήρηση των αποστάσεων, καθώς και λόγω της αξιοποίησης προηγμένων μορφών ηλεκτρονικής επιτήρησης και άμεσης ιχνηλάτησης των κρουσμάτων. Στον υπόλοιπο κόσμο, η ύπαρξη λαϊκιστών, «ψεκασμένων», αρνητών και ωχαδελφιστών, περιόρισε την αποτελεσματικότητα κάθε σχετικής προσπάθειας, χωρίς αυτή η επισήμανση να απαλλάσσει από τις ευθύνες τους όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που αντέδρασαν καθυστερημένα μετά το καλοκαίρι, καθώς και τους περισσότερους θεσμικούς φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των συνδικάτων κ.ά., για την υποτονική συμβολή τους.
 
Στην περίπτωσή μας, ο πρόσφατος ρυθμός αύξησης των νοσηλευόμενων ασθενών του τελευταίου διαστήματος θα οδηγούσε σύντομα στην κάλυψη όλων των διαθέσιμων κλινών. Χρονικά περιθώρια να δοκιμαστούν ηπιότερα μέτρα δεν υπήρχαν. Ως εκ τούτου, η αποτελεσματικότητα του νέου lockdown θα φανεί όταν σε 10-15 μέρες αρχίσει να μειώνεται η πίεση στις ΜΕΘ. Παράλληλα, είναι πολύ πιθανόν να μειωθούν και άλλοι κρίσιμοι δείκτες. Οχι τόσο ο αριθμός των διαγνωσμένων κρουσμάτων, ο οποίος εξαρτάται από τον αριθμό των εξετάσεων και τη σύνθεση των εξεταζόμενων, όσο ο δείκτης μεταδοτικότητας Ro και ο δείκτης θετικότητας. Αρκεί, βέβαια, να εφαρμόσουμε τα νέα μέτρα με μεγαλύτερη υπευθυνότητα από αυτήν που επιδεικνύουν αρκετοί συμπολίτες μας.
 
Στην αντίθετη περίπτωση, το δεύτερο κύμα της επιδημίας θα μετατραπεί σε τσουνάμι και τότε θα αναγκαστούμε να μπούμε σε πολύ πιο αυστηρό και μεγαλύτερης διάρκειας lockdown με ανυπολόγιστες ζημίες στην οικονομία, στην κοινωνική συνοχή, μεσοπρόθεσμα και στην υγεία. Δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να θυσιάζουμε έστω και μία ζωή στον βωμό της ευημερίας των υπολοίπων. Σε κάθε περίπτωση, τους επόμενους μήνες και μέχρι τον επαρκή εμβολιασμό του πληθυσμού, έχουμε να δώσουμε έναν δύσκολο αγώνα σε πολλά μέτωπα.
 
* O κ. Γιάννης Τούντας είναι καθηγητής Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής.