Οταν έβαλε για πρώτη φορά τη μικροσκοπική μάσκα, τη δάγκωνε. Φαινόταν, δαγκώνοντας, να δικαιώνει εκείνους που χλεύαζαν την απόφαση να επιβληθεί το υγειονομικό μέτρο ακόμη και στα νήπια.
Τη δεύτερη φορά, τη φόρεσε σχεδόν με καμάρι. Εκτοτε τη διαλέγει κάθε πρωί, όπως διαλέγει τα μπλουζάκια της.
Τα παιδιά συμμορφώθηκαν πρώτα. Το μαρτυρούν εκπαιδευτικοί -που λένε ότι μόνο τα πολύ λίγα παιδιά, που οι γονείς τους αρνούνται τον ιό, δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Το βεβαιώνουν και οι επιδημιολόγοι που εισηγήθηκαν να κλείσουν τα σχολεία· δεν είναι οι σχολικές κοινότητες εστίες υπερμετάδοσης. Το διακήρυξαν και οι υπουργοί, που αποδέχτηκαν την απόφαση: Τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία κλείνουν, όχι για να προστατευθούν τα παιδιά, αλλά «για να περιοριστεί η κινητικότητα των γονέων, παππούδων και γιαγιάδων» (Κικίλιας).
Τα στοιχεία που επικαλούνται κυβερνητικοί παράγοντες δείχνουν ότι στο λοκντάουν της άνοιξης η κίνηση περιορίστηκε κατά 70%. Τώρα, ο περιορισμός δεν είναι πάνω από 40%.
Ο στόχος της αναστολής της εκπαιδευτικής διαδικασίας και της μόνης κοινωνικής ζωής που έχουν οι μαθητές των μικρών ηλικιών είναι και επικοινωνιακός -«να σταλεί ένα σαφές μήνυμα προς όλους για το πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση» (πάλι Κικίλιας).
Η κοινή γνώμη, και ιδίως εκείνο το μέρος της που έχει δεσμούς με «αυτόν τον ευαίσθητο πληθυσμό» -όπως όρισε η Νίκη Κεραμέως τα παιδιά- καλείται έτσι να αφομοιώσει άλλη μία αντίφαση: Η υγειονομική παιδαγωγική πέτυχε στα παιδιά. Αλλά απέτυχε στους ενήλικες. Γι αυτό και χρειάζεται να τιμωρηθούν τα παιδιά, προκειμένου να σωφρονιστούν οι ατιθάσευτοι γονείς τους.
Η περιγραφή ακούγεται απλοϊκή. Επιβεβαιώνεται όμως και από ανθρώπους που διαχειρίζονται την πολιτική κατά της πανδημίας. Η εξοικείωσή μας με τα μέτρα, όπως εκτιμούν, δεν οδήγησε σε καλύτερη συμμόρφωση. Μας έκανε πιο έξυπνους στο να περνούμε από τα κενά των απαγορεύσεων.
Κάπως έτσι, με εισήγηση των ειδικών, κλείνουν τα σχολεία που μέχρι προχθές έπρεπε πάση θυσία να μείνουν ανοιχτά. Δεν είναι σαφές αν σταθμίστηκε, ή αν ακούστηκε καν, η άποψη επιστημόνων άλλων ειδικοτήτων, που είναι σε θέση να μετρήσουν τις ψυχικές και κοινωνικές παρενέργειες του μέτρου. Οι υπουργοί επικαλέστηκαν μόνο τα πορίσματα της επιδημιολογίας.
Η αλήθεια είναι ότι ο ιός μπορεί να μετρηθεί. Οι εξωβιολογικές παρενέργειές του, όχι. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει να κλείνεται ένα νήπιο, χειμώνα, χωρίς επαφή με άλλα παιδιά, μέσα στο σπίτι. Σχεδόν δεν ξέρουμε.
Από κάποιους η αγωνία για τις επιπτώσεις του κλεισίματος των σχολείων αντιμετωπίζεται σαν υπερβολικά μελό. Θα κρατήσει, λένε, μόνο δύο εβδομάδες. Δεν είναι φοβερό. Ασε, που τα πιο μικρά δεν θα θυμούνται τίποτε.
Ή δεν θα έχουν τίποτε να θυμούνται.