Κάθε μέρα η Τζοάν και ο Τζέρεμι μαγειρεύουν μαζί, τρώνε μαζί, βλέπουν σειρές στο Netflix. Κάποιες φορές οργανώνουν date nights, άλλες εκείνη τον χαζεύει όταν εκείνος παίζει ποδόσφαιρο. Τους τελευταίους 11 μήνες, η Τζοάν και ο Τζέρεμι έχουν βρεθεί από κοντά μόνο μία φορά, εξαιτίας των περιορισμών κατά της εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Είναι μαζί τριάμισι χρόνια, από όταν γνωρίστηκαν μέσω ενός παιχνιδιού στο κινητό – εκείνη είναι από την Ολλανδία κι εκείνος από την Αμερική. Ο 29χρονος Τζέρεμι θα επισκεπτόταν την 34χρονη Τζοάν στην Ολλανδία στις 4 Μαρτίου, αλλά η προαγωγή του και η μετέπειτα μετακόμιση στη Φλόριντα από τη Βιρτζίνια άλλαξε τα πλάνα τους, και η Τζοάν θα πήγαινε να τον δει εκεί στις 15 Απριλίου. «Ημουν ενθουσιασμένη», λέει στην «Κ». «Σε καμία περίπτωση δεν σκέφτηκα τότε πως οι 14 εβδομάδες που είχαμε να βρεθούμε θα γίνονταν 7 μήνες εξαιτίας μιας ταξιδιωτικής απαγόρευσης», δηλώνει, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ έχει από τον Μάρτιο απαγορεύσει την έλευση στη χώρα στους περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες, ενώ Αμερικανοί πολίτες δεν μπορούν να εισέλθουν στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Οι μήνες περνούσαν και η απαγόρευση δεν τελείωνε, οπότε η Τζοάν έψαξε με ποιον τρόπο θα μπορούσε να δει τον Τζέρεμι. Τον Ιούλιο τον βρήκε. Πέταξε στην Κροατία –όπου έμεινε αναγκαστικά για δύο εβδομάδες–, από εκεί στην Τουρκία και μετά στο Μαϊάμι. «Οταν τον είδα να με περιμένει, ξέχασα τους 7 προηγούμενους μήνες – περάσαμε 3 υπέροχες εβδομάδες, αλλά μου ήταν τόσο δύσκολο να ξαναφύγω, γιατί αυτή τη φορά ξέραμε πως επιστρέφουμε στην αβεβαιότητα, στο να μην ξέρουμε πότε θα ξαναβρεθούμε, πότε θα κρατήσει ο ένας τον άλλον στην αγκαλιά του».
«Αν η σχέση μας αντέξει τον κορωνοϊό, θα αντέξει τα πάντα», λέει στην «Κ».
Εκατομμύρια ζευγάρια παγκοσμίως είδαν τη ζωή τους και τη σχέση τους να επηρεάζεται άμεσα και βίαια όταν η πανδημία αναχαίτισε απότομα τον μέχρι πρότινος ιλιγγιώδη ρυθμό ατελείωτων διεθνών μετακινήσεων. Πριν τους χώριζε μόνο μια πτήση, τώρα κάποια σύνορα έγιναν τείχη και εκείνοι βρέθηκαν σε μια λίμπο μοναξιάς και αβεβαιότητας, με μόνη επιλογή την αναμονή της επανένωσης.
Καμπάνια
Μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν ζευγάρια που ο ένας είναι από τη Βόρεια Αμερική ή κάποια χώρα εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ο άλλος από χώρα-μέλος της Ενωσης. Ανθρωποι σε τέτοιες σχέσεις δημιούργησαν από την αρχή της πανδημίας την καμπάνια Love Is Not Tourism (Η Αγάπη Δεν Είναι Τουρισμός), στο πλαίσιο της οποίας υπογράφονται λίστες αιτημάτων ξεχωριστές για κάθε χώρα, με σκοπό να πιέσουν κυβερνήσεις να ανοίξουν τα σύνορα για πολύχρονα ζευγάρια διαφορετικών εθνικοτήτων. Και σε κάποιες χώρες –όπως η Αυστρία, όπου «σύντροφοι ζωής» πλέον εξαιρούνται από τις απαγορεύσεις, ή ο Καναδάς, όπου επιτρέπεται η είσοδος σε μέλος ζευγαριού που έχει τουλάχιστον ένα χρόνο σχέσης, ή η Γαλλία, αν η χώρα είναι ο βασικός τόπος κατοικίας του ενός μέλους μιας μακροχρόνιας σχέσης– η προσπάθεια έχει στεφθεί με επιτυχία.
Αλλά το ίδιο δεν ισχύει ακόμα σε όλες τις χώρες, και άνθρωποι σε σχέσεις εξ αποστάσεως λένε στην «Κ» πως η αναμονή και η αβεβαιότητα έχει δημιουργήσει προβλήματα όχι μόνο στη σχέση τους, φέρνοντάς τους ουκ ολίγες φορές σε αδιέξοδο, αλλά και στους ίδιους τους εαυτούς τους.
Εντονο στρες
«Το στρες είναι πολύ έντονο», λέει η 23χρονη Γερμανίδα Σάρον Λίτερστ. Ο 24χρονος σύντροφός της, με τον οποίο είναι σε σχέση εδώ και τριάμισι χρόνια, είναι από και ζει στην Ιαπωνία. Γνωρίστηκαν όταν εκείνος βρισκόταν στη Γερμανία για ένα χρόνο σπουδών, ενώ αργότερα η κ. Λίτερστ πήγε για ένα χρόνο στην Ιαπωνία, όπου είχε σκοπό να μετακομίσει μόνιμα τον Νοέμβριο. Τώρα λέει πως είναι απίθανο να καταφέρει να μετακομίσει πριν από το καλοκαίρι, καθώς τα σύνορα της Ιαπωνίας είναι ακόμα κλειστά σε πολίτες των περισσότερων χωρών. Η ίδια αναφέρει πως τους τελευταίους 8 μήνες που βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση μαλώνουν περισσότερο, ενώ έχουν αρχίσει να συζητούν και την πιθανότητα του χωρισμού. «Είναι πάρα πολύ δύσκολο να έχεις σχέση εξ αποστάσεως εν μέσω πανδημίας», σημειώνει.
«Κάθε μέρα πέφτουμε περισσότερο σε κατάθλιψη…»
«Το συναίσθημα είναι απαίσιο, ειδικά επειδή δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει», δηλώνει στην «Κ» η 30χρονη Μάριον Σπέκερ από την Ελβετία, ο 35χρονος σύντροφος της οποίας βρίσκεται στην Αμερική. Τους πρώτους μήνες της σχέσης τους έμενε στη Γερμανία και έβλεπαν ο ένας τον άλλο κάθε Σαββατοκύριακο, ενώ μετά βρίσκονταν σε διάφορους διεθνείς προορισμούς – Γαλλία, Μεξικό, Αυστρία, Γουατεμάλα, Ελλάδα, Ισπανία, Χονγκ Κονγκ και αλλού. Τώρα βλέπουν μαζί ταινίες μέσω Skype και μιλάνε όσο περισσότερο μπορούν, αλλά τους δυσκολεύει η διαφορά της ώρας. «Τα Σαββατοκύριακα είναι ό,τι χειρότερο – όλοι οι φίλοι μου είναι με τους συντρόφους τους, ενώ εγώ είμαι πάντα μόνη», τονίζει.
«Είναι τρομερά επίπονο, είναι κόλαση για εμάς», λέει στην «Κ» η Γερμανίδα Κλόντια, η οποία έχει να δει τον Ιμπραγκίμ, τον Ρώσο σύντροφό της των τελευταίων δυόμισι χρόνων, από τον Ιανουάριο. Η ίδια αναφέρει πως έχουν λιγοστέψει τις κλήσεις με βίντεο, γιατί μετά νιώθουν χειρότερα, μην μπορώντας να αγγίξει ο ένας τον άλλον. «Κάθε μέρα πέφτουμε περισσότερο σε κατάθλιψη, το σώμα μου δεν έχει δύναμη, τα δάκρυα αρχίζουν χωρίς λόγο, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στη δουλειά, δεν έχω όρεξη να δω κανέναν», συμπληρώνει. «Αλλά δεν θα σταματήσουμε να ελπίζουμε – το όνειρό μας είναι να ζήσουμε μαζί στη Γερμανία και να μην ξαναχωριστούμε ποτέ για τόσο πολύ καιρό».
Για κάποιους η πανδημία συνέβαλε στο τέλος της σχέσης τους, όπως για μια 25χρονη Ελληνίδα που δεν ήθελε να ονομαστεί. Στο πρώτο lockdown, ενώ η ίδια σπούδαζε για το μεταπτυχιακό της στο Λονδίνο, η σχέση της επηρεάστηκε πολύ, αναφέρει, καθώς δεν ήξερε αν θα γυρνούσε στην Ελλάδα ή όχι, όπου βρισκόταν ο σύντροφός της, και πόσο καιρό θα έμεναν χωριστά. Μετά το καλοκαίρι, όταν επέστρεψε στην Αγγλία, δεν ήξεραν πότε να κλείσουν εισιτήρια για να ξαναβρεθούν. Μία μέρα πριν εκείνος πάει στην Αγγλία, άλλαξαν τα μέτρα στη χώρα. «Μου είπε πως φοβάται να έρθει και χωρίσαμε», λέει στην «Κ» η ίδια. «Σίγουρα ήταν κι άλλα στη μέση, αλλά αυτό επηρέασε πάρα πολύ την κατάσταση», σημειώνει.
Αλλους, όμως, η μακροπρόθεσμη απόσταση που τους έχει επιβάλει η πανδημία τούς ώθησε να σκεφτούν σοβαρά τη μονιμοποίηση της σχέσης τους.
Η 37χρονη Ιλάνα Σκρτζιτς, η οποία είναι από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, λέει πως τη χωρίζουν 1.075 χιλιόμετρα από τον Γάλλο σύντροφό της, Σιμόν. Το 2020 ήταν η χρονιά που θα συζούσαν. Τώρα όμως, έχοντας καταφέρει να βρεθούν μόνο μία φορά τους τελευταίους 9 μήνες, όταν τον Αύγουστο η χώρα της άνοιξε τα σύνορα και ο σύντροφός της οδήγησε 13 ώρες για να τη δει, έχουν αποφασίσει να παντρευτούν για να αποφύγουν το να «μας χωρίσει ξανά οποιαδήποτε μελλοντική πανδημία και lockdown», λέει στην «Κ».
«Μπορώ να πω με σιγουριά, καθώς ήμουν παιδί κατά τη διάρκεια του πολέμου τη δεκαετία του ’90, πως υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα στη ζωή», αναφέρει, «αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι αφαιρούνται τα βασικά μας ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα του να είσαι με κάποιον που αγαπάς αγνοείται στον δημόσιο διάλογο».
«Η πανδημία μάς έμαθε να είμαστε ακόμα πιο υπομονετικοί», συμπληρώνει η ίδια. «Αλλά τα συναισθήματα αυτά καθαυτά δεν κλονίστηκαν ποτέ – είμαστε εξίσου σίγουροι τώρα, όπως ήμασταν και πριν, πως “αυτό” είναι».