Τον πρώτο ασθενή με COVID-19 που πέρασε το κατώφλι του νοσοκομείου του Κόλτσεστερ δεν θα ξεχάσει ποτέ ο αναισθησιολόγος Γιώργος Σακελλίων. «Τότε δεν γνωρίζαμε πολλά για τον ιό και την ένταση της μετάδοσής του, δεν ξέραμε αν οι στολές μας ήταν επαρκώς προστατευτικές», θυμάται o 52χρονος γιατρός, «ήταν ένα μεγάλο σοκ, γιατί αυτός ο άνθρωπος κατέληξε σε λιγότερο από τριάντα ώρες». Οπως επισημαίνει, «ήμασταν από πάνω του πέντε γιατροί και είχαμε επιστρατεύσει όλα τα διαθέσιμα μέσα, όμως δεν καταφέραμε να αναστρέψουμε την κατάσταση· ο δε ασθενής ήταν νεότερός μου, χωρίς προβλήματα υγείας».
Εχοντας ανάλογα βιώματα από εννέα μήνες μάχης στην πρώτη γραμμή, ο κ. Σακελλίων ένιωσε μεγάλη ανακούφιση όταν ενημερώθηκε με e-mail ότι θα συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των υγειονομικών που θα εμβολιάζονταν. «Εκαναν μια επιλογή μεταξύ όσων ενδιαφέρονταν, συνυπολογίζοντας τον βαθμό έκθεσής μας στον ιό λόγω πόστου, την ηλικία και τη γενικότερη κατάσταση της υγείας μας», εξηγεί ο κ. Σακελλίων, μία μόλις ημέρα μετά τον εμβολιασμό του με το σκεύασμα της Pfizer/Biontech. «Με πονάει μόνο το σημείο όπου ακούμπησε η βελόνα, όπως συμβαίνει με όλα τα εμβόλια», απαντά στην «Κ».
«Από τον Μάρτιο έως τα τέλη Μαΐου το νοσοκομείο μας αναλάμβανε σχεδόν αποκλειστικά περιστατικά COVID-19 και ορισμένα επείγοντα». Ο ίδιος απασχολήθηκε κυρίως ως αναισθησιολόγος στο μαιευτικό τμήμα, όπου γέννησαν πολλές γυναίκες με κορωνοϊό. Το ωράριο των εργαζομένων, μεταξύ των οποίων υπήρξαν θύματα του κορωνοϊού, δεν άλλαξε πολύ: εργάζονταν δύο ημέρες δώδεκα ώρες, εναλλάξ πρωί και βράδυ, μετά δύο ημέρες είχαν ρεπό. «Κάναμε επανασχεδιασμό της λειτουργίας του νοσοκομείου μας, οι γιατροί όλων των ειδικοτήτων βοηθούσαν τους εντατικολόγους και αναισθησιολόγους, τελικά το σύστημα δεν κατέρρευσε ποτέ», παρατηρεί ο ίδιος, ο οποίος αναγκάστηκε για λόγους ασφαλείας να διακόψει τα ταξίδια του ανά δύο μήνες στην Ελλάδα. «Πολύς κόσμος πέθαινε γύρω μας, ουκ ολίγες φορές σκέφτηκα ότι κι εγώ θα πεθάνω και ότι τα παιδιά μου, που ζουν στην Ελλάδα, θα δυσκολευτούν ακόμη και να βρουν πού είμαι θαμμένος», ομολογεί, «από χθες, όμως, με διακατέχει μια ευφορία, νιώθω να πλησιάζει η στιγμή της νίκης». Τη χαρά του θέλησε να μοιραστεί στο Facebook. «Εξεπλάγην με ορισμένα σχόλια από φίλους που ζουν στην Ελλάδα»,
λέει με πικρία.
Με πολλά νεογνά θετικά στον κορωνοϊό ασχολείται εδώ και εννέα μήνες ο Παναγιώτης Κρατημένος, επίκουρος καθηγητής παιδιατρικής – νεογνολογίας στο Children’s National Hospital στην Ουάσιγκτον DC. «Τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να μελετήσουμε αν υπήρξε σύνδεση μεταξύ του ιού και της προωρότητας, αλλά και να παρακολουθήσουμε την ανάπτυξη των εν λόγω βρεφών, νευρολογικά και εγκεφαλικά», αναφέρει στην «Κ» λίγες ώρες πριν από τον εμβολιασμό του, κατά την ημέρα έναρξης των εμβολιασμών στην εν λόγω πολιτεία των ΗΠΑ.
Διαχείριση εγκύων
Ιδιαίτερα δύσκολη είναι η διαχείριση εγκύων με κορωνοϊό, καθώς αρκετές έχει χρειαστεί όχι μόνο να νοσηλευθούν, αλλά και να διασωληνωθούν. «Το δικό μας νοσοκομείο είναι παιδιατρικό, εδώ έρχονται δηλαδή όσα μωρά γεννηθούν με κάποιο πρόβλημα και χρειάζονται υποστήριξη, εν προκειμένω ορισμένα χρειάστηκε να μείνουν σε μονάδα εντατικής θεραπείας λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας ή κάποιας φλεγμονής», διευκρινίζει ο ίδιος, που εργάζεται σε ΜΕΘ νεογνών. «Ωστόσο επειδή τα νοσοκομεία κυριολεκτικά πλημμύρισαν από ασθενείς, το διάστημα αυτό νοσηλεύτηκαν σε εμάς μέχρι και ενήλικοι 40 ετών με COVID-19». Παρά την άρτια προετοιμασία και τον εξοπλισμό, κρούσματα υπήρξαν μεταξύ των 8.000 εργαζομένων – το ποσοστό επιμόλυνσης προσδιορίζεται σε 7%. «Φυσικά και φοβήθηκα κάποιες στιγμές, είμαι μεσήλικας και γνωρίζω ότι δεν είναι σπάνιο στην ηλικία μου κάποιος να νοσήσει σοβαρά», απαντά ο 38χρονος νεογνολόγος. Τη στιγμή που τυπώνονται αυτές οι γραμμές, ο ίδιος και 749 συνάδελφοί του θα κάνουν το εμβόλιο, που θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα ως ασπίδα προστασίας τους. «Είμαι πολύ χαρούμενος που έχουμε ένα εμβόλιο τόσο γρήγορα και ως παιδίατρος είμαι πολύ εξοικειωμένος με τη διαδικασία», καταλήγει ο κ. Κρατημένος.