Μπορεί το πανό που κρατούσαν στο πεζοδρόμιο απέναντι από το Μέγαρο Μαξίμου τρία μέλη της διοίκησης της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Επισιτισμού και Τουρισμού (ΠΟΕΕΤ) να μαζεύτηκε γρήγορα και οι τρεις συνδικαλιστές να προσήχθησαν (για να αφεθούν ελεύθεροι τελικά), αλλά το μήνυμά του μένει. «Πεινάμε», έγραφε, αναδεικνύοντας την πολύ σκληρή κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον κλάδο. Οπως τονίζει η ομοσπονδία, μια σειρά εργαζομένων δεν έχουν ενταχθεί στα μέτρα υποστήριξης των 534 ευρώ και τώρα βρίσκονται κυριολεκτικά χωρίς εισόδημα. «Εποχικά εργαζόμενοι του καλοκαιριού έλαβαν έκτακτο επίδομα ανεργίας τον Αύγουστο και τέλος», αναφέρεται, όπως και πολλοί εργαζόμενοι «που δεν είχαν τις προϋποθέσεις και δεν έχουν πάρει ούτε ευρώ από τον Μάρτιο του 2020». Το ίδιο και όσοι δουλεύουν στα νυκτερινά κέντρα διασκέδασης, καθώς και εκείνοι που θα εργάζονταν «σε εποχικές χειμερινές επιχειρήσεις οι οποίες φέτος δεν θα ανοίξουν».
Το κλίμα είναι πολύ βαρύ μεταξύ των περίπου 300.000 εργαζομένων στην εστίαση και στον τουρισμό. Μπροστά σε ένα νέο lockdown απροσδιόριστης διάρκειας, σκέφτονται πώς θα βγάλουν τον χειμώνα. «Οι ανάγκες τρέχουν, δεν μπαίνουν σε καραντίνα. Καμιά φορά λέω, σκέψου να πεινάσουμε εμείς που μαγειρεύουμε και σερβίρουμε φαγητό στον κόσμο», λέει στην «Κ» ο Γιάννης Σαλπήρας, μάγειρας 32 χρόνων, που εργάζεται σε ψαροταβέρνα στα νότια προάστια.
«Δεν αντέχουμε δεύτερη φορά lockdown. Δεν ξέρω πώς θα βγάλουμε τον χειμώνα», μας λέει η Αλεξάνδρα Κοντοπίδη, που εργάζεται ως σερβιτόρα σε εστιατόριο στη Γλυφάδα. Η 27χρονη Αλεξάνδρα εργάζεται στην εστίαση 8-9 χρόνια. «Ο μισθός μου είναι περίπου 900 ευρώ, αλλά ευτυχώς υπάρχουν και τα φιλοδωρήματα. Βέβαια μιλάμε για 9-10 ώρες δουλειάς, εξαήμερο, με πολύ τρέξιμο. Τώρα πώς θα βγούμε με τα 534 τον μήνα; Για τους περισσότερους δεν υπάρχει καβάτζα», λέει στην «Κ». Και όσοι είχαν κάποια λίγα χρήματα στην άκρη τα έφαγαν στο προηγούμενο lockdown.
Ο Γιάννης Σαλπήρας είχε μισθό 1.000 ευρώ για 8ωρο – 6ήμερο. Τώρα; «Δύσκολα τα πράγματα. Το εισόδημα μισό, αλλά τα έξοδα τρέχουν. Μόνο για το σπίτι με όλους τους λογαριασμούς χρειάζομαι 400 ευρώ τον μήνα, καθώς δεν προβλέπεται καμία μείωση στους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ. Πώς θα βγούμε; Θα έπρεπε να αναπληρωθεί ολόκληρος ο μισθός», σημειώνει.
Κάθε σχεδιασμός τινάζεται στον αέρα. «Ελεγα να ξεκινήσω μαθήματα για δίπλωμα οδήγησης. Φυσικά το ανέβαλα. Τρέμω μην παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα στις οδοντικές εργασίες που έκανα. Αλλος συνάδελφος σχεδίαζε να νοικιάσει σπίτι, τώρα αισθάνεται “τυχερός” που δεν πρόλαβε. Και καλά εμείς, τι να πουν όσοι έχουν οικογένεια;» συμπληρώνει.
«Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρουμε», λέει η Αναστασία Λιαμπώτη, «σερβιτοράκι» στην Πανόρμου, όπως αναφέρει χαϊδευτικά το δύσκολο επάγγελμά της. Στο lockdown της άνοιξης η Αναστασία και ο Γιάννης πρόλαβαν κι επέστρεψαν στο πατρικό τους στην Ηπειρο και στη Φωκίδα αντιστοίχως. Τώρα;
Το προηγούμενο lockdown ήταν πολλαπλά οδυνηρό. «Οχι μόνο ζοριστήκαμε οικονομικά, αλλά δημιουργήθηκαν και μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα. Εχω αρκετούς γνωστούς στον κλάδο που μετά την καραντίνα απευθύνθηκαν σε ψυχολόγους. Ζορίστηκαν πολύ. Μάλιστα, δύο παιδιά άρχισαν να παίρνουν και φάρμακα, όπως τους συνέστησε ο ψυχολόγος. Εμφανίστηκαν κρίσεις πανικού, να μην ξέρεις όχι μόνο τι θα κάνεις στη ζωή σου, αλλά πώς θα βγει ο μήνας. Αλλοι συνάδελφοι δυσκολεύτηκαν πολύ στο να ξαναβγούν στη δουλειά, να έρθουν ξανά σε επαφή με πολύ κόσμο, υπήρχε ανησυχία για τα θέματα υγείας», μας λέει η Αλεξάνδρα.
«Πάνω που πήγαμε να πάρουμε λίγο μπρος ήρθε το νέο λουκέτο. Δεν μπορώ να ζω με αυτό, σκέφτομαι ακόμα και να αλλάξω δουλειά», λέει η 25χρονη Αναστασία, που έχει σπουδάσει ξενοδοχειακά επαγγέλματα· αλλά και τα ξενοδοχεία είναι χωρίς πελατεία… «Συχνά αναρωτιέμαι, ποιο είναι το μέλλον μου. Με στεναχωρεί που δεν το αποφασίζω εγώ, που δεν είναι στο χέρι μου. Θέλω να κάνω πράγματα και δεν μπορώ», τονίζει η Αναστασία.