Αν δεν έχει ξαναβρεθεί εκεί κάποιος, η εικόνα της προκαλεί μια μικρή έκπληξη μετά τη φιδωτή ανηφορική διαδρομή μέσα από την πευκόφυτη, διασωθείσα από την καταστροφική πυρκαγιά του 2007, ανατολική πλαγιά της Πάρνηθας. Η λίμνη Μπελέτσι, την οποία προσεγγίζει κανείς μέσω Βαρυμπόμπης και Κατσιμιδίου ή μέσω Αφιδνών, με πράσινα νερά ανάμεσα σε καταπράσινες πλαγιές, δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένει να δει κανείς στο βουνό, σε ύψος 600 μ. Ενα μικρό υδάτινο πάρκο σε ένα τοπίο γαλήνιο, όπου όλα μοιάζουν ακίνητα, εκτός από την αργή πλεύση πάνω στα ήσυχα νερά κάποιας πάπιας, χήνας ή κύκνου. Μια βεντάλια πεζοπορικών διαδρομών ξετυλίγεται με αφετηρία τη λίμνη.
Πρόκειται για τεχνητή λίμνη πάνω από τα Κιούρκα (Αφίδνες), που κατασκευάστηκε κατά τη διετία 1973-75 ως χώρος συλλογής και αποθήκευσης νερού για οδικά έργα που υλοποιούνταν στην περιοχή, αλλά και ως μελλοντικός βιότοπος. Η κατασκευή της μάλιστα άλλαξε τη χάραξη του δρόμου που θα συνέδεε τον Αγιο Μερκούριο με τις Αφίδνες. Υπάρχει και η εκδοχή ότι η τεχνητή λίμνη δημιουργήθηκε λίγο ώς πολύ κατά λάθος, όταν κατά τα έργα για τη δημιουργία του δασικού δρόμου Αγιος Μερκούριος – Αφίδνες εμποδίστηκε η ροή των νερών υπερκείμενης πηγής, αλλά και των ομβρίων υδάτων και σχηματίστηκε η λίμνη. Πλατιά 130 μέτρα και βαθιά 9, λέγεται και Κιθάρα λόγω του σχήματός της. Δεν θα πρέπει να συγχέεται με την τεχνητή λίμνη με το όνομα επίσης Κιθάρα, λόγω και πάλι του σχήματός της, που είχε κατασκευαστεί λίγο πιο κάτω, προς τα τέλη του 19ου αιώνα, ως τμήμα των έργων δημιουργίας του κτήματος Τατοΐου για λογαριασμό του βασιλέως Γεωργίου Α΄.
Στις όχθες της ξεκουράζονται αποδημητικά πουλιά, ενώ στα νερά της κολυμπούν κυπρίνοι, χέλια και νεροχελώνες, οι λεγόμενες «με τα κόκκινα μάγουλα», οι οποίες πωλούνται συνήθως ως κατοικίδια, σε όλον τον κόσμο. Οταν απελευθερώνονται –ή καλύτερα, εγκαταλείπονται– στη φύση, καταφέρνουν να επιβιώσουν σε υδροβιότοπους.
Εδώ οι άνθρωποι, οι διαφορετικοί άνθρωποι, οικογένειες με μικρά παιδιά που διασκεδάζουν να πετούν κομματάκια ψωμιού στους κύκνους, στις πάπιες και στα κοπάδια κυπρίνων, τα ζευγαράκια που στηρίζονται στον υποτυπώδη φράχτη, οι παρέες νεαρών που φωτογραφίζονται και ανεβάζουν αμέσως τις εικόνες στο Instagram, οι ποδηλάτες που είχαν τη λίμνη ως τέρμα της διαδρομής τους (η Πάρνηθα είναι γεμάτη ποδηλάτες, περιπατητές, εκδρομείς), σηματοδοτούν το τοπίο σαν απαραίτητες ψηφίδες. Υπάρχει μια αντίφαση, συνήθης σε δημοφιλείς προορισμούς μέσα στη φύση: η ατμόσφαιρα αστικού πάρκου φωλιάζει παράξενα μέσα σε εκείνη ενός κατά τα άλλα έρημου, ήσυχου, νοτισμένου, ψυχρού ορεινού μέρους.
Οχι ότι η λίμνη Μπελέτσι βρίσκεται στο πουθενά. Αποτελεί τη γεωγραφική καρδιά του αραιοκτισμένου δασωμένου οικισμού της Αγίας Τριάδας, ο οποίος έφερε παλαιότερα το όνομα «Ιπποκράτειος Πολιτεία» – έτσι εγγράφεται ακόμη στις πινακίδες. Η λίμνη δημιουργήθηκε πριν ακόμη δοθεί η δασωμένη έκταση των 7.636 στρεμμάτων στον Οικοδομικό Συνεταιρισμό Υγειονομικών. Το ρυμοτομικό σχέδιο εγκρίθηκε το 1977. Η «Ιπποκράτειος Πολιτεία» μετονομάστηκε σε Αγία Τριάδα από το ομώνυμο παλιό εκκλησάκι που βρίσκεται στην περιοχή και αναστηλώθηκε πρόσφατα.
Γύρω από τη λίμνη διακλαδίζονται πολλά μονοπάτια, χωματόδρομοι και επαρχιακοί δρόμοι, μικρότερων και μεγαλύτερων αποστάσεων. Προτείνουμε, μια απλή, σχετικά σύντομη διαδρομή, η οποία ξεκινάει από τη λίμνη Μπελέτσι και καταλήγει στην Αγία Τριάδα, κατά το μεγαλύτερο μέρος της μέσα από πυκνή βλάστηση.
Από το σημείο που πρωτοαντικρίζουμε τη λίμνη, ανηφορίζουμε την οδό Κίρκης. Στα 150 μέτρα ο μικρός ασφαλτοστρωμένος δρόμος σταματάει και ξεκινάει στη νοητή ευθεία του ένα ανηφορικό μονοπάτι μέσα στο δάσος. Σε ορισμένα σημεία σηματοδοτείται με κόκκινη μπογιά. Το μονοπάτι αυτό, στα 200 μ. βγάζει σε έναν δασικό χωματόδρομο τον οποίο παίρνουμε στα δεξιά. Περπατάμε μέσα στο πευκοδάσος – το υγρό κοκκινόχωμα είναι γεμάτο πευκοβελόνες και βελανίδια. Στα 500 μέτρα ο χωματόδρομος συναντά έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Τον ακολουθούμε κατηφορίζοντας για άλλα 500 μέτρα, προσπερνάμε την οδό Ασκληπιού και στρίβουμε αριστερά στην οδό Κιουρί που συνεχίζεται ως οδός Κρατσά. Υστερα από 300 μέτρα στρίβουμε στην Αγίας Τριάδας, που μας οδηγεί, μετά άλλα 300 μέτρα, στο ξέφωτο με το εκκλησάκι.
Το βλέμμα χάνεται στο πράσινο και το νερό από τα ρέματα «παίζει» μουσική
Στο πλακοστρωμένο ξέφωτο του εξωκκλησιού, που γεμίζει ασφυκτικά στο πανηγύρι του Αγίου Πνεύματος, δεν υπάρχει ψυχή. Ολόγυρα το δάσος: πεύκα, βελανιδιές, έλατα, πλατάνια, κέδροι, οστριές, αγριελιές, κουτσουπιές, αγριοκορομηλιές, σφενδάμια, κουμαριές, μυρτιές, σχίνα. Κελαρυστός ήχος νερού από τα ρέματα της περιοχής –στην Πάρνηθα έχουν καταγραφεί 45 πηγές που ρέουν ασταμάτητα–, τα οποία τροφοδοτούσαν κατά τη σύγχρονη εποχή το Αδριάνειο υδραγωγείο (τώρα χρησιμεύουν κυρίως για άρδευση). Το γάργαρο υπόγειο νερό περνούσε κάτω από τον Κηφισό και έφτανε ώς την Αδριάνειο δεξαμενή στο Κολωνάκι, η οποία λειτουργούσε έως το 1940.
Στο βάθος, μακριά, ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων, η ασημένια επιφάνεια της λίμνης του Μαραθώνα. Ολόγυρα, καταπράσινες κοιλάδες και χαράδρες, τμήματα από τις κορυφογραμμές και μερικές από τις 16 κορυφές της Πάρνηθας. Εμπρός δεξιά, πέρα μακριά, κομμάτια του λεκανοπεδίου, τόσο κοντά και τόσο μακριά. Εδώ είναι ένας άλλος κόσμος, ένα κλίμα διαφορετικό από το γλυκό ξερό της πρωτεύουσας. Πιο ψυχρό, με διπλάσιες βροχοπτώσεις στην ανώτερη ζώνη του βουνού, όπου η ομίχλη και ο παγετός είναι, φθινόπωρο και χειμώνα, τα πιο συνήθη φαινόμενα. Ειδικά η ανατολική πλευρά της Πάρνηθας έχει πάντα περισσότερη υγρασία. Κατά μέσον όρο, 110 ημέρες βροχής και 22 ημέρες χιονόπτωσης.Κύκνοι και πάπιες σε ένα συνεχές πηγαινέλα στα πράσινα νερά.
Ο αέρας, ελαφρύς, καθαρός θυμίζει γιατί στην Πάρνηθα, το πιο ψηλό βουνό της Αττικής, είχε δημιουργηθεί σανατόριο, που λειτούργησε από το 1914 και για πάνω από τρεις δεκαετίες. Μάλιστα σε αυτό είχε νοσηλευθεί για επτά μήνες (1937-38) ο ποιητής
Γιάννης Ρίτσος.
Το χώμα μαλακό, ανάμεσα στα αγριόχορτα, λίγα κρινάκια, κρόκοι, καμπανούλες. Στη χλωρίδα της Πάρνηθας περιλαμβάνονται περισσότερα από 1.000 είδη φυτών.
Για να επιστρέψουμε στη λίμνη Μπελέτσι, συνεχίζουμε στην Αγίας Τριάδας για 400 μέτρα και στρίβουμε δεξιά στην οδό Κίρκης. Υστερα από 100 μέτρα βρισκόμαστε μπροστά στη λίμνη. Σύνολο διαδρομής 2,5 χιλιόμετρα, χρόνος 40 λεπτά, με τα διαλείμματα και τη στάση στην Αγία Τριάδα, 1 ώρα, βαθμός δυσκολίας μικρός.