Με αύξηση των αιτημάτων για οικονομική υποστήριξη και βοήθεια σε προβλήματα υγείας έκλεισε ο απολογισμός του «Χαμόγελου του Παιδιού» για το 2020. Στη δύσκολη χρονιά που πέρασε, το «Χαμόγελο», μέσα από πλήθος προγραμμάτων και υπηρεσιών, χάρη στους 490 εργαζομένους και 2.489 εθελοντές του, βοήθησε 57.722 παιδιά και τις οικογένειές τους. Συγκεκριμένα, σημειώθηκε άνοδος κατά 72,8% στα περιστατικά που παρακολουθούνται στα πολυϊατρεία, 45,5% στον αριθμό των παιδιών που χρειάστηκαν οικονομική υποστήριξη, 44,8% στην κατ’ οίκον νοσηλεία παιδιών, 40,9% στις ανώνυμες καταγγελίες και 25,9% σε κάλυψη ιατρικών θεμάτων. Βάσει των στοιχείων του οργανισμού, υποστηρίχθηκαν οικονομικά 20.174 παιδιά σε όλη την Ελλάδα, ενώ 45 παιδιά εντάχθηκαν σε τρία σπίτια ημερήσιας φροντίδας, καθώς οι οικογένειές τους τη δεδομένη στιγμή δεν είναι λειτουργικές.
Ο αριθμός SOS 1056 δέχθηκε συνολικά 198.653 κλήσεις. Συχνά καλούν παιδιά για να ζητήσουν συμβουλές, αλλά στη συζήτησή τους με τους ειδικούς αποκαλύπτονται πολύ σοβαρές παθογένειες. «Πολλές φορές οι ανήλικοι κανονικοποιούν τη βία, δεν αντιλαμβάνονται ότι η σεξουαλική κακοποίηση, για παράδειγμα, αποτελεί παραβίαση των κανόνων της οικογένειας», σχολίασε η κοινωνική λειτουργός του «Χαμόγελου» Ιωάννα Λαγουμιντζή. Ως προς το πρόγραμμα που αφορά τις εξαφανίσεις, κατά το 2020 εξαφανίστηκαν 101 παιδιά και εντοπίστηκαν 93 εξ αυτών. «Επίσης, χειριστήκαμε 25 αιτήματα για την αναζήτηση 50 ενηλίκων, εκ των οποίων οι 35 βρέθηκαν», επισήμανε ο Κώστας Γιαννόπουλος, πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού».
Σχετικά με τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, «από τα 187 αιτήματα φιλοξενίας ανηλίκων, τα 9 αφορούσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης», ανέφερε ο ψυχολόγος του «Χαμόγελου» Στέφανος Αλεβίζος. «Από τις 2.009 αναφορές που λάβαμε για κακοποίηση παιδιών, στις 31 περιπτώσεις (8 αγόρια και 23 κορίτσια) η κακοποίηση ήταν σεξουαλικής φύσεως». Σε επίπεδο συμβουλευτικής, «προσφέραμε το 2020 σε 4.798 άτομα, εκ των οποίων 45 ζήτησαν βοήθεια για το συγκεκριμένο θέμα». Ο λόγος που διαιωνίζεται το πρόβλημα είναι ότι ο θύτης ανήκει στο κοντινό περιβάλλον, έχει σχέση «ευθύνης, εμπιστοσύνης και εξουσίας με το θύμα». Ο κ. Γιαννόπουλος επανέλαβε την ανάγκη για παρακολούθηση και αξιολόγηση όσων εργάζονται σε χώρους όπου συγκεντρώνονται πολλά παιδιά.