Το «πράσινο φως» για την απόσπαση και επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων στο σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης έδωσε τελικά η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Με οριακή πλειοψηφία απορρίφθηκαν και οι τρεις προσφυγές που είχαν κατατεθεί κατά της απόφασης του υπουργείου Πολιτισμού από επιστημονικούς φορείς, επαγγελματικούς φορείς, συλλόγους και μη κυβερνητικές οργανώσεις, με τις σχετικές αποφάσεις να δημοσιεύονται σήμερα.
Η Ολομέλεια του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου εξέτασε και απέρριψε τα τέσσερα βασικά επιχειρήματα που έθεσαν οι προσφεύγοντες: ότι η γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ήταν μεροληπτική, ότι παραβιάζονται το άρθρο 24 του Συντάγματος, διατάξεις διεθνών συμβάσεων για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομίας και ο αρχαιολογικός νόμος και ότι η απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού είναι παράνομη καθώς δεν αιτιολογείται επαρκώς και ότι παραβιάζεται η αρχή της ασφάλειας δικαίου.
Σύμφωνα με την περίληψη της απόφασης, που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Συμβουλίου της Επικρατείας, «η γνωμοδότηση του ΚΑΣ και η προσβαλλόμενη απόφαση του ΥΠΠΟ έλαβαν υπόψη προεχόντως την προστασία των αρχαιοτήτων και ειδικότερα την ανάγκη για την υλική προστασία του μνημείου που αποκαλύφθηκε στον σταθμό Βενιζέλου και έθεσαν τους αναγκαίους όρους για την προσωρινή μετακίνηση και τη διαφύλαξη, κατά το δυνατόν, της ακεραιότητας και αυθεντικότητας του μνημείου με την επανατοποθέτηση των αρχαιοτήτων και τη μόνιμη διατήρησή τους στη θέση στην οποία αποκαλύφθηκαν, σε συνδυασμό με την ανάγκη για την ολοκλήρωση έργου μείζονος σημασίας, υπό τη μόνη εφικτή και ασφαλή λύση κατά τα στοιχεία του φακέλου και την αιτιολογημένη περί τούτου κρίση του ΚΑΣ.
Υπό τα δεδομένα αυτά, η προσβαλλόμενη απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού αιτιολογείται νομίμως και επαρκώς, σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος και των διεθνών συμβάσεων, οι οποίες επιτρέπουν, σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως στην προκειμένη περίπτωση, την προσωρινή απόσπαση και την επανατοποθέτηση (με ρητό όρο της προσβαλλόμενης) του μνημείου στη θέση στην οποία βρέθηκε. Και τούτο, διότι η προσωρινή μετακίνηση του μνημείου κρίθηκε επιβεβλημένη, προκειμένου να διασφαλιστεί η ακεραιότητα και η προστασία του μνημείου και να αποτραπεί κίνδυνος για την ανθρώπινη υγεία κατά την εκτέλεση ή τη λειτουργία σημαντικού τεχνικού έργου, τα ανωτέρω δε ισχύουν, κατά μείζονα λόγο, όταν πρόκειται, όπως εν προκειμένω, για μνημείο ιδιαίτερης αρχαιολογικής αξίας καθώς και για έργο κοινής ωφέλειας (αστικός σιδηρόδρομος) που χρησιμοποιείται καθημερινά από χιλιάδες επιβάτες».
Δείτε την περίληψη των τριών αποφάσεων στο www.adjustice.gr