Για τα δάση το ζητούμενο δεν είναι οι ποινές των εμπρηστών, αλλά οι τρόποι αποφυγής συσσώρευσης καυσίμου μάζας, η οποία νομοτελειακά θα οδηγεί σε ολοκαυτώματα ανά 50 έως 200 χρόνια.
Οι επικίνδυνες για τον πληθυσμό και τα σπίτια φωτιές μπορούν να μειωθούν με την ανάληψη της ευθύνης από τον δήμο, ο οποίος θα βοηθά με μηχανήματα και προσωπικό (με το αζημίωτο), χωρίς τα δασαρχεία. Οι κάτοικοι ελεύθερα θα κλαδεύουν ή θα κόβουν τα επικίνδυνα πεύκα στα οικόπεδά τους. Η διαχείριση των δασών πρέπει να μετατραπεί σε μοχλό ανάπτυξης, με σοβαρές προτάσεις και μελέτες του υπουργείου επάνω σε νέες ιδέες γεωτεχνικών. Χρειάζεται αντιστάθμιση της εγκατάλειψης της υπαίθρου, με κίνητρα σε νέους επιχειρηματίες για: μονάδες ημιεντατικής κτηνοτροφίας, μεικτό σύστημα με δασικές περιοχές ελεύθερης βοσκής για πουλερικά, αιγοπρόβατα, χοίρους, βοοειδή κ.λπ. που θα ελέγχουν την υπερβολική ανάπτυξη δένδρων και θάμνων· ταυτόχρονη παραγωγή ζωοτροφών, με σπορές ειδικών εκτάσεων εκ περιτροπής εκτατικών ημιδασικών καλλιεργειών· μονάδες εκμετάλλευσης ξύλου (ξυλεία, πέλετ, ξυλοκάρβουνα, ρετσίνι, κομπόστ κ.ά.)· μελισσοκομικά πάρκα με παραγωγή αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, σε συνδυασμό με «έξυπνες» αναδασώσεις (αμυγδαλιά, λυγαριά, κουτσουπιά, ροβίνια, ακακία, χαρουπιά, τιλιά ελληνική κ.ά.). Οι επιχειρήσεις θα συγχρηματοδοτούν (με τα δασαρχεία) εταιρείες οργάνωσης πυρασφάλειας και κατάσβεσης αρχικών εστιών.
Η ανάσχεση της συσσώρευσης καυσίμου μάζας μπορεί να υποβοηθείται από την κάμπια του πεύκου (Taumetopaea pityocampa), η οποία καταναλώνει τις πευκοβελόνες (προτού μετατραπούν σε «πούσια» που εξαπλώνουν τη φωτιά επί του εδάφους), ενώ μετατρέπει προσωρινά τα πεύκα σε φυλλοβόλα, επ’ ωφελεία των χαμηλών φυτών. Ανάσχεση προσφέρει και η μελισσοκομική βαμβακάδα του πεύκου (Marchallina hellenica). Τα δασαρχεία θα διαχειρίζονται τα μεγάλα δάση με μηχανήματα και προσωπικό. Αντιπυρικές ζώνες παντού, πολλοί δασικοί δρόμοι, προγραμματισμένες ετήσιες φωτιές ελεγχόμενες από συνεργεία πρωτογενούς δασοπυρόσβεσης και μόνιμους φύλακες επαγρύπνησης (που το χειμώνα θα καθαρίζουν τα ξερά).
Η κλιματική αλλαγή μάς οδηγεί σε «αφρικανοποίηση» και πρέπει να διδαχθούμε από τους έμπειρους Αφρικανούς. Πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι μικρές φωτιές είναι χρήσιμες, και σαν αντιπυρικές ζώνες και σαν ανανέωση της βιοποικιλότητας.
Τέλος, οι οικοδομικές άδειες θα πρέπει να εκδίδονται αποκλειστικά από τις πολεοδομίες, χωρίς ανάμειξη των δασαρχείων, η οποία μπορεί να προκαλεί τις αντιδράσεις –αποδοκιμαστέες– των εμπρηστών.
* Ο κ. Παν. Σ. Μαρσέλος είναι γεωπόνος ΑΓΣΑ (ΓΠΑ), κάτοχος μελετητικών πτυχίων ΓΕΜ 25Γ (περιβάλλοντος χώρου και πρασίνου), 27Β (περιβαλλοντικών επιπτώσεων), πρώην μέλος ΓΕΜ (γνωμοδοτική επιτροπή μελετών) ως εκπρόσωπος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου.