«Όταν τελικά σβήσαμε τη φωτιά στη Δροσιά μετά από ώρες, ελέγξαμε το δάσος. Τότε ανακαλύψαμε μια χελώνα και ήμασταν εντελώς έκπληκτοι που το κέλυφος της ήταν ακόμα άθικτο. Έτσι την σηκώσαμε και κούνησε το κεφάλι της.
Φέραμε ένα μπολ με νερό για να κρυώσει. Ήπιε κάτι και μετά έτρεξε. Τα πήραμε και τα πήγαμε σε ένα δάσος που είχε γλιτώσει από τις φλόγες. Στιγμές σαν κι αυτές μου δίνουν δύναμη. Αυτή είναι η ανταμοιβή για όλες τις προσπάθειες: να δούμε ότι μπορέσαμε να σώσουμε κάτι».
Ετσι περιγράφει στην Frankfurter Allgemeine Zeitung ο Ακης Μπαρδάκης, ο «πυροσβέστης με τη χελώνα», τη σκηνή που έγινε viral στο διαδίκτυο πριν από μερικές ημέρες.
Διαβάστε ακόμη: Ο πυροσβέστης που έγινε viral στο kathimerini.gr – «Αυτές τις εικόνες πρέπει να τις βλέπει ο κόσμος»
«Δημοσιεύσατε μια φωτογραφία του και σχολιάσατε με τις λέξεις: ‘Το μέλλον ξεκινά σήμερα’. Τι εννοείτε με αυτό;» ερωτάται από τη γερμανική εφημερίδα.
«Η φωτογραφία δείχνει τι έκανε η φωτιά. Αλλά είναι επίσης μια ακτίνα ελπίδας, ένα θετικό μήνυμα: το μέλλον ξεκινά τώρα. Και αν ένα τόσο μικρό ζώο καταφέρει με κάποιο τρόπο να επιβιώσει από αυτήν την καταστροφή, τότε μπορούμε κι εμείς», απαντά στη γερμανική FAZ o Ακης Μπαρδάκης και προσθέτει:
«Θέλουμε να σώσουμε ανθρώπους, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να τους πείσουμε να φύγουν. Υπάρχουν γέροι, παιδιά, ζώα. Και πρέπει να αφήσουν τα πάντα πίσω τους. Ένας ηλικιωμένος μου είπε, “Αγόρι μου, έχτισα αυτό το σπίτι με ιδρώτα και αίμα και δεν θέλω να φύγω”. Σε τέτοιες στιγμές, πρέπει να βρεις τις σωστές λέξεις».
Και αναφερόμενος στις δυσκολίες της δουλειάς του σημειώνει:
«Είμαστε διαθέσιμοι όλο το εικοσιτετράωρο. Νέες πυρκαγιές ξεσπούν συνεχώς, ακόμη και κοντά σε μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα. Είμαι μέλος μιας ειδικής μονάδας με ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις. Πετάμε με ελικόπτερο απευθείας στις φωτιές , με έμπειρους πιλότους. Για να πολεμήσουμε τη φωτιά εκεί απευθείας.
Ερωτώμενος, τέλος, αν φοβάται τη φωτιά, απαντά: «Η φωτιά είναι θηρίο. Και αν δεν το σεβαστείς, δεν έχεις καμία πιθανότητα. Ο πληθυσμός όμως μας εμπιστεύεται. Αισθάνονται ασφαλείς: γνωρίζουν πως θα κάνουμε ό, τι περνά από το χέρι μας για να τους προστατεύσουμε. Και αυτό μας δίνει κουράγιο».