Το κτίριο, επί σχεδόν τρεις δεκαετίες, αποτέλεσε «μαύρη βίβλο» στην ιστορία του εμβληματικού ιδρύματος, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Ηταν το ορμητήριο αναρχικών στα επεισόδια με τα ΜΑΤ, στέγασε γνωστούς-αγνώστους εξωπανεπιστημιακούς, έγινε άντρο παραβατικών ομάδων. Πλέον το κτίριο Γκίνη, με ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου του ΕΜΠ, αλλάζει σελίδα και, αφού ανακαινιστεί, θα στεγάσει το Μορφωτικό – Τεχνολογικό – Πολιτιστικό Κέντρο του ΕΜΠ.
Η αποκατάσταση του κτιρίου Γκίνη εντάσσεται σε ένα πλαίσιο γενικότερης ανάδειξης του συγκροτήματος Πατησίων, το οποίο θα περιλαμβάνει τον υπαίθριο χώρο και την εσωτερική αυλή, τις προσβάσεις και τη διασύνδεση με την πόλη. «To κτίριο Γκίνη, ιστορικός και πολύπαθος χώρος στο συγκρότημα Πατησίων του ΕΜΠ, συνοδεύει τις φοιτητικές μνήμες πολλών γενεών μηχανικών, και της δικής μου. Μαθήματα, εξετάσεις, “ζυμώσεις” – όλα χώρεσαν στα αμφιθέατρα του κτιρίου Γκίνη. Με την αποκατάσταση και επαναλειτουργία του, το κτίριο θα ανακτήσει ακαδημαϊκό περιεχόμενο πολιτιστικής και ερευνητικής αιχμής, που θα αποτελεί σημαντική προσφορά στην κοινωνία και στην πολιτεία και θα συμβάλλει καθοριστικά στην αναβάθμιση του συγκροτήματος Πατησίων», αναφέρει στην «Κ» ο πρύτανης του ιδρύματος Ανδρέας Μπουντουβής.
Ειδικότερα, η ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου του ΕΜΠ προβλέπει τα ακόλουθα:
• Στο ισόγειο αλλά και σε όλο το κτίριο Γκίνη είναι φανερή η διάκριση ανάμεσα στην παλαιά πτέρυγα επί της οδού Στουρνάρη, που άρχισε να κατασκευάζεται το 1921 και ολοκληρώθηκε με προσθήκες τη δεκαετία του 1960, και την κάθετη προς αυτή νέα πτέρυγα, με τα επάλληλα αμφιθέατρα, που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε στη δεκαετία του 1960. Στο ισόγειο της παλαιάς πτέρυγας χωροθετείται ερευνητικό κέντρο τεχνολογιών αιχμής. Στο ισόγειο της νέας πτέρυγας χωροθετούνται ένα βιβλιοπωλείο των εκδόσεων του ΕΜΠ και ένα μερικώς διώροφο καφέ – αναψυκτήριο για την πολυτεχνειακή κοινότητα, το οποίο θα είναι ανοιχτό στο κοινό. Προς την εσωτερική αυλή χωροθετούνται τρεις ερευνητικοί χώροι, οι οποίοι επαναλαμβάνονται στους επόμενους δύο ορόφους και προβλέπεται να στεγάσουν ερευνητικές δραστηριότητες μεταδιδακτόρων και νέων ερευνητών.
• Η κύρια είσοδος στο κτίριο Γκίνη θα γίνεται από τη μνημειακή είσοδο της οδού Στουρνάρη, που είναι κλειστή πολλά χρόνια, και από όλες τις άλλες εισόδους, στο εσωτερικό του συγκροτήματος. Η καρδιά του ορόφου είναι το μνημειακό φουαγιέ με το κλιμακοστάσιο. Στα δεξιά, το παλιό αμφιθέατρο αποκαθίσταται με τα παλιά ξύλινα καθίσματα και την έδρα και εκσυγχρονίζεται ακουστικά και λειτουργικά. Στα αριστερά, προβλέπονται δύο αίθουσες για περιοδικές εκθέσεις τόσο των σχολών και της πολυτεχνειακής κοινότητας όσο και εξωτερικών οργανισμών που έχουν συναφείς με το ΕΜΠ δραστηριότητες. Ενα μέρος από το νέο αμφιθέατρο του ορόφου αποδίδεται στο καφέ – αναψυκτήριο. Το υπόλοιπο λειτουργεί ως τεχνολογικά εκσυγχρονισμένο αμφιθέατρο. Και στον όροφο αυτό υπάρχουν τρία hubs.
• Στα μεγάλα σχεδιαστήρια του δεύτερου ορόφου χωροθετείται ένα μουσείο τεχνολογίας. Στα αριστερά προβλέπεται ένα αναλογικό μουσείο για την έκθεση οργάνων από την ιστορική συλλογή του Πολυτεχνείου. Στη δεξιά πλευρά προβλέπεται ένα ψηφιακό μουσείο, στο οποίο θα εκτίθενται σε κατάσταση λειτουργίας σύγχρονες πλατφόρμες και μηχανές. Η ενότητα του μουσείου αποβλέπει σε ένα ευρύ κοινό νέων ανθρώπων, που θέλουν να ενημερωθούν για την τεχνολογία και τις επιστήμες του μηχανικού, όπως είναι οι μαθητές των λυκείων, αλλά θα μπορεί να αποτελεί ταυτόχρονα ανοιχτό πεδίο διδασκαλίας. Στη νέα πτέρυγα εκσυγχρονίζεται το αμφιθέατρο και επαναλαμβάνονται τρία hubs ερευνητικών προγραμμάτων.
• Στον τρίτο όροφο του κτιρίου αναπτύσσεται η συνεδριακή δραστηριότητα. Επαναλαμβάνεται το αμφιθέατρο, όπως στον 2ο όροφο, με μεταφραστική υποδομή και control room. Παράλληλα αναπτύσσονται στα αριστερά ευέλικτοι χώροι για την οργάνωση σεμιναριακών και άλλων συνεδριάσεων, που συνήθως συνοδεύουν μεγάλα συνέδρια, αλλά μπορούν να υπηρετήσουν και πολλές άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Η μεγάλη αίθουσα στα δεξιά αποτελεί έναν πολυχώρο, που μπορεί να υποστηρίζει τη συνεδριακή δραστηριότητα με πολλούς τρόπους ή να λειτουργεί και αυτόνομα ως πολυχώρος για πολλών ειδών εκδηλώσεις, ακόμα και εκθέσεις. Στο εξωτερικό της αίθουσας αυτής αναρτάται μια διάφανη μονάδα ηλεκτρολογικού/μηχανολογικού εξοπλισμού, ως έκθεμα στην πόλη, της πράσινης ενεργειακής επίλυσης του κτιρίου. Η συνύπαρξη τεσσάρων μεγάλων αμφιθεάτρων στο ίδιο κτίριο υπαγορεύει τη συνεδριακή λειτουργία, η οποία είναι αναπόσπαστο μέρος της εκπαιδευτικής και της ερευνητικής δραστηριότητας του ΕΜΠ, αλλά δεν καθορίζει μια αποκλειστική ούτε ενιαία χρήση. Η δυναμική ενός συνεδριακού κέντρου 600-800 ατόμων με σύγχρονη υποδομή, που δεν προσφέρεται στην Αθήνα, είναι απολύτως συμβατή με τον επιμερισμό των χρήσεων στα αμφιθέατρα και στους συναφείς χώρους για παράλληλες δραστηριότητες της πολυτεχνειακής κοινότητας και συνεργαζόμενων εξωτερικών ιδρυμάτων και οργανισμών.
• Στον τελευταίο, τέταρτο, όροφο, το χαμηλοτάβανο και ρηχό αμφιθέατρο μετατρέπεται σε εστιατόριο το οποίο μπορεί να επεκτείνεται σε έναν υπαίθριο και έναν μερικώς υπαίθριο χώρο με εξαιρετική θέα στα ιστορικά κτίρια και στους κήπους τους.
• Ο χώρος της εσωτερικής αυλής οργανώνεται σε δύο ζώνες. Η ζώνη πίσω από τη Ροτόντα του κτιρίου Αβέρωφ με τα ψηλά δέντρα διαμορφώνεται σε ενιαίο κήπο της Βιβλιοθήκης με πράσινα παρτέρια και καθιστικά που επεκτείνονται και στον συνδετήριο «λαιμό» μεταξύ των δύο συμμετρικών κτιρίων Γκίνη και Τοσίτσα. Η ζώνη μεταξύ των κτιρίων Γκίνη, Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας οργανώνεται σαν «κοινός χώρος», τον οποίο μοιράζονται διαφορετικές λειτουργίες. Μπροστά από το κτίριο Μπουμπουλίνας διαμορφώνεται υπαίθριος χώρος εργασίας σπουδαστών (ανοιχτό atelier) σε συνδυασμό με τη μετωπική αίθουσα Μ1. Στο κεντρικό τμήμα της πλατείας διατηρείται η χρήση του γηπέδου αθλοπαιδιών. Στις δύο ζώνες όπου υπάρχουν μεγάλα πλατάνια και ακακίες διαμορφώνονται σκιερά καθιστικά με πατημένο χώμα και φυτεύσεις. Ειδικότερα, μπροστά από το κτίριο Τοσίτσα τοποθετούνται σταθερά τραπέζια πινγκ πονγκ. Οπως τονίζει ο κ. Μπουντουβής, «αυτό το συγκρότημα οφείλει να εκπέμπει την αίγλη της μήτρας ενός εμβληματικού ιδρύματος αλλά και να σφύζει από τη ζωντάνια που συνθέτουν η εκπαίδευση, η έρευνα, η πρωτοπορία, η “δημιουργική αμφισβήτηση”».