Τους έμαθε τους Λιμιέρ και τον Μελιές, της έδειξαν πώς να αρμέγει κατσίκες, να παίζει αλευροπόλεμο και της χάρισαν μια βαρκάδα στα ομορφότερα σημεία των νησιών τους. Η εμπειρία των συμμετεχόντων, μικρών και μεγάλων, στο κινηματογραφικό εργαστήρι «Παίζουμε Κινηματογράφο στα Μικρά Σχολεία», που υλοποιείται για δεύτερη φορά από τον Ιούνιο, είναι ιδιαίτερα έντονη. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, που έχει σχεδιάσει η CiNEMATHESIS, απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους που ζουν σε απομονωμένα μέρη και ως εκ τούτου έχουν μικρή πρόσβαση σε εξωσχολικές καλλιτεχνικές δραστηριότητες. «Πιστεύω στη διά ζώσης επαφή, τα παιδιά εκτιμούν πολύ το γεγονός ότι παίρνουμε το πλοίο και πηγαίνουμε να τα συναντήσουμε στον τόπο τους», εξηγεί στην «Κ» η σκηνοθέτις και ιδρύτρια της CiNEMATHESIS, Γιάννα Δεληγιάννη, που έχει μυήσει στα μυστικά του κινηματογράφου τους τρεις μαθητές της Γαύδου, τους δύο στην Ερείκουσα και τον έναν στους Αρκιούς.
Το εργαστήρι είναι εγκεκριμένο από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και το υπουργείο Παιδείας και υλοποιείται υπό την αιγίδα και με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού και με την ευγενική συμμετοχή του Goethe-Institut. «Κάναμε ορισμένες συνεδρίες μέσω zoom αλλά άπαξ και άνοιξαν τα σχολεία, φύγαμε». Η σεζόν ξεκίνησε από την Κίμωλο και συνέχισε στην Κεφαλονιά, στη Σίκινο, στη Σύρο και στην Πάρο. Το εργαστήρι συνεχίζει το ταξίδι του και το φθινόπωρο –στις μικρές Ανατολικές Κυκλάδες– στην Αμοργό, στα Κουφονήσια, στη Δονούσα, στην Ηρακλειά, αλλά και στο Πήλιο, στην Εύβοια κ.α. Οι καλοκαιρινές δράσεις πραγματοποιήθηκαν σε δημόσιους χώρους σε συνεργασία με τοπικούς φορείς (όπως το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ KIFF – Kimolos International Film Festival), οι φθινοπωρινές όμως γίνονται εντός του σχολείου και σε στενή συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς.
Σφαιρική παιδεία
«Προσεγγίζουμε το θέμα ολιστικά, μιλάμε για όλες τις τέχνες», διευκρινίζει η κ. Δεληγιάννη, «ζητούμενο είναι τα παιδιά να αποκτήσουν σφαιρική παιδεία και να ανακαλύψουν ποια μορφή τέχνης τους εκφράζει». Αλλωστε, στον κινηματογράφο «συναντιούνται» πολλά καλλιτεχνικά είδη. «Μια μαθήτρια άκουσε πρώτη φορά όπερα μέσα από μια κινηματογραφική ταινία και ενθουσιάστηκε», θυμάται ενδεικτικά η κ. Δεληγιάννη, που προσαρμόζει το σεμινάριο στην ηλικία των παιδιών –δεδομένου ότι συνεργάζεται με όλες τις βαθμίδες– αλλά και στα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους. «Αλλοτε ξεκινάμε με την ιστορία του κινηματογράφου και τα πρώτα οπτικά παιχνίδια, άλλοτε αφορμή για την περιήγησή μας γίνεται μια ταινία». Οι μικρότεροι «εξασκούνται στις κλακέτες και τις φωτοϊστορίες, οι μεγαλύτεροι μαθαίνουν να κάνουν μοντάζ και να γράφουν σενάριο». Φιλοδοξία της ίδιας, που έχει θητεύσει για πολλά χρόνια στο πλευρό της Ξένιας Καλογεροπούλου, είναι «φεύγοντας τα παιδιά να έχουν βρει ένα μέσο έκφρασης». Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι οι λιλιπούτειοι κινηματογραφιστές επιθυμούν να δείξουν στην κ. Δεληγιάννη και στον συνεργάτη της, κινηματογραφιστή Χρήστο Πετρόπουλο, όσα αγαπούν στον τόπο τους – ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ένα κρυφό μονοπάτι, έναν λαχταριστό μεζέ.