Ο εμβληματικός εστιάτορας της Σαντορίνης, ο άνθρωπος που πολέμησε για τη γαστρονομική και τουριστική μοναδικότητα του νησιού την εποχή που ο μαζικός τουρισμός φάνταζε ο μόνος δρόμος, ο ιδιοκτήτης της επί τριάντα πέντε χρόνια ιστορικής «Σελήνης» ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών.
Mπορεί να ήταν περισσότερο γηγενής από πολλούς ντόπιους Σαντορινιούς, όμως ο Γιώργος είχε γεννηθεί στη Νίκαια, στον Πειραιά, από γονείς Μικρασιάτες. Ψάχνοντας και ο ίδιος την απάντηση στην επίμονη ερώτηση των δημοσιογράφων για τις ρίζες της αγάπης του για τη γαστρονομία, ανέφερε τις μυρωδιές από τα μαγειρέματα της γιαγιάς του και τις μνήμες από τα προϊόντα που έφερνε ο παππούς στο σπίτι, ο οποίος είχε καφενείο στην περιοχή.
Σπούδασε στη Βιομηχανική Σχολή και έκανε διάφορες δουλειές έως ότου βρέθηκε με παρέα φίλων και τη σύντροφό του Εβελυν, αρχιτέκτονα, στη Σαντορίνη ένα καλοκαίρι της δεκαετίας του ’70. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος όπως φαίνεται και ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης αποφάσισε ότι η Σαντορίνη θα ήταν στο εξής ο δικός του τόπος, το «χωριό»του. Τα υλικά λιτά και πολύτιμα: ένα δωμάτιο με θέα, καλή παρέα, κρασί, τυρί.
Τυχαίο συναπάντημα
Ο επί 35 χρόνια ιδιοκτήτης της «Σελήνης», που έφυγε από τη ζωή, σαν από ένστικτο ήξερε να αναμειγνύει το συναίσθημα με την πρακτική πλευρά της δουλειάς στις σωστές δόσεις.
Η αγάπη του για το καλό φαγητό, το καλό κρασί και τα ταξίδια ήταν το γόνιμο έδαφος και το τυχαίο συναπάντημά του –με αφορμή τις διακοπές εκείνης της χρονιάς–με το νησί του ηφαιστείου και της Καλντέρας, όπου όμως φύτρωναν εξαιρετικά προϊόντα, πρόσφερε το κατάλληλο σκηνικό για να ξεδιπλώσει την τέχνη του: αυτήν της εστιατορικής. Γιατί, όπως ο ίδιος έλεγε περήφανα, δεν ήταν μάγειρας –αν και ήξερε πολλά μυστικά της κουζίνας–αλλά εστιάτορας, και μάλιστα ένας από τους τελευταίους.
Στα 1986 άνοιξε στα Φηρά το εστιατόριο «Σελήνη» με θέα στην Καλντέρα αλλά προσανατολισμό τα τοπικά προϊόντα της Σαντορίνης και των Κυκλάδων. Σαν από ένστικτο ήξερε να αναμειγνύει το συναίσθημα με την πρακτική πλευρά της δουλειάς στις σωστές δόσεις. «Εντάξει, νόστιμη η φάβα Σαντορίνης, αλλά σκέψου: πόση φάβα χυλό με κρεμμύδι θα φάει ένας τουρίστας; Πρέπει να επινοήσουμε νέους τρόπους για να σερβίρουμε παλιά πράγματα» μου είχε πει πριν από πολλά χρόνια σε μια συνέντευξη. «Δηλαδή;» ρώτησα. Είχε χαμογελάσει σαν μικρό παιδί που κάνει σκανταλιές αλλά ξέρει ότι κανείς δεν θα τον μαλώσει. «Φάβα παγωτό. Χαμός είχε γίνει όταν το κάναμε» μου απάντησε.
Εκείνη την εποχή το νησί πουλούσε Καλντέρα και ξερό ψωμί, και η συνταγή έδειχνε να πηγαίνει πρύμα. Ομως η οπτική Χατζηγιαννάκη τάραξε τα νερά και σιγά σιγά δημιουργήθηκε ένα νέο ρεύμα προς την ποιοτική γαστρονομία, στο οποίο όχι μόνο πρωτοστατούσε αλλά και συνέβαλλε με πολλούς τρόπους. Ομιλίες, μαθήματα μαγειρικής, ταξίδια σε όλη την Ελλάδα. Επικοινωνούσε με παραγωγούς, ανασκάλευε συνταγές, συμμετείχε ενεργά σε ό,τι μπορούσε να υποστηρίξει και να προωθήσει την ποιοτική γαστρονομία και τον τουρισμό.
Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης δεν κρατούσε όσα ήξερε, όσα σκεφτόταν, όσα ανακάλυπτε για τον εαυτό του. Τα μοιραζόταν με όποιον είχε διάθεση να ακούσει. Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης ήξερε να εντοπίζει το αυθεντικό: από τα προϊόντα και τους παραγωγούς έως τους συνεργάτες, τους οποίους διάλεγε προσεκτικά και δεν δίσταζε να επενδύσει χρόνο και κυρίως εμπιστοσύνη. Πολλοί μοναδικοί μάγειρες που στη συνέχεια καθόρισαν τη γαστρονομία στην Ελλάδα όπως έχει διαμορφωθεί, πέρασαν από την κουζίνα του «Σελήνη»
Στη μέση της διαδρομής έχασε τη γυναίκα του, Εβελυν, ωστόσο δεν επιβράδυνε τον βηματισμό του προς τα εκεί όπου ήθελε να πάει τη γαστρονομία και τον τουρισμό. Το εστιατόριο το 2010 από τα Φηρά μετακόμισε στο χωριό Πύργος, ένα σημείο που τα επόμενα χρόνια έμελλε να γίνει τοπόσημο του ποιοτικού τουρισμού για το νησί, με δεκάδες καταλύματα να δημιουργούνται.
Το 2020 ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης αποφάσισε να αποσυρθεί και η «Σελήνη» υπό την καθοδήγηση του σεφ Εκτορα Μποτρίνι, γύρισε πίσω στην πόλη των Φηρών. Φέτος το καλοκαίρι, ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης για πρώτη φορά μετά 35 χρόνια επισκέφθηκε τη Σαντορίνη ελεύθερος από υποχρεώσεις, όπως παλιά.