Η Οία της Σαντορίνης είναι το πιο όμορφο χωριό στον κόσμο, σύμφωνα με τους παγκόσμιους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εμφανίζεται πάνω από το Χάλονγκ Μπέι του Βιετνάμ, το Γκιορέμε της Τουρκίας (Καππαδοκία), το αυστριακό Χάλστατ, το αυστραλιανό Μίσιον Μπιτς, που αποτελούν μαζί της, το τοπ 5 των προτιμήσεων των χρηστών.
Στην 11η θέση της λίστας εμφανίζεται άλλο ένα ελληνικό χωριό, η χώρα της Φολεγάνδρου. Είναι μια παντοδύναμη «κάλπη» τα κοινωνικά δίκτυα, αυτά τα δωμάτια με καθρέφτες που αντανακλούν πολλαπλασιαστικά την κοινωνία, οι θάλαμοι της υποκειμενικής ψηφιακής θέασης της πραγματικότητας, οι νησίδες με τα διαφορετικά περιεχόμενα για τον καθένα. Μέσα από την αλγοριθμικά διαμορφωμένη καταιγιστική ροή των «ειδήσεών» τους, δημιουργούνται οι τάσεις και κατευθύνονται οι προτιμήσεις των πολιτών παγκόσμια.
Διαπιστώνοντας το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού για τα ιδιαίτερα, ξεχωριστά, μοναδικά χωριά του κόσμου, ο οργανισμός εξυπηρέτησης καταναλωτών Uswitch.com, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, που πλέον ορίζει ό,τι διαδίδουμε και προσλαμβάνουμε, περισυνέλλεξε όλες τις αναφορές σε χωριά της υφηλίου των χρηστών κυρίως δύο πλατφορμών, του Instagram και του Pinterest, που εστιάζουν στην εικόνα.
Η Οία της Σαντορίνης ήρθε, όπως προαναφέρθηκε, πρώτη, με περισσότερες από 1,6 εκατομμύρια αναφορές. Το Χάλονγκ Μπέι και το Γκιορέμε συγκέντρωσαν λίγο περισσότερες και λίγο λιγότερες, αντίστοιχα, από1,1 εκατ. αναφορές, το Χάλστατ 800.000, η Μίσιον Μιτς και η νεοζηλανδέζικη Βανακά 600.000, η ιταλική Βερνάτσα 500.000, η ιαπωνική Σιρακάουα-Γκο και το σκωτσέζικο Τομπερμόρι 250.000, το Φουρνάς στις Αζόρες 230.000 και η Φολέγανδρος 150.000.
Τα έξι από τα δέκα δημοφιλέστερα χωριά βρίσκονται στην Ευρώπη. To ευρωπαϊκό τοπ 10 των ομορφότερων χωριών συμπληρώνουν, μετά τη Φολέγανδρο, το ελβετικό Βένγκεν, το σκωτσέζικο Πόρτρι στο νησί του Σκάι και το ισπανικό Αλμπαρασίν.
Δεν είναι χωριά απομονωμένα. Κοινωνίες κλειστές και απομακρυσμένες σήμερα δεν υπάρχουν πολλές. Μετακινούμαστε διαρκώς, ταξιδεύουμε παντού για αναψυχή και δουλειά, υπάρχει ένα διαρκές παγκόσμιο πέρα – δώθε, μια συνεχής κινητικότητα σε μαζική κλίμακα, που ξεκλειδώνει άλλοτε άγνωστα «οχυρά». Τις τελευταίες δεκαετίες το ταξίδι, η φυγή προς το άγνωστο, έγινε ανώδυνη, με σχεδόν μηδενικούς κινδύνους· η διέλευση ωκεανών υπόθεση μερικών ωρών.
Τα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια κατέστησαν εύκολη την επιλογή άλλης ηπείρου, την κατάδυση στους χρυσοφόρους πυρήνες της τουριστικής βιομηχανίας, ρουτίνα.
