Τον έναν τον πυροβόλησε στην κοιλιά, τον άλλον στο πόδι. Hταν Σάββατο πρωί και οι δύο υπάλληλοι, ένας εκ των οποίων ήταν γείτονας του δράστη, εγκαθιστούσαν σωληνώσεις φυσικού αερίου στη λεωφόρο Τατοΐου, όταν ο 40χρονος δράστης τούς επιτέθηκε, με αποτέλεσμα ο ένας από τους δύο να χάσει τη ζωή του και ο άλλος να νοσηλεύεται. Η αστυνομία τον συνέλαβε γρήγορα – στην πιλοτή του σπιτιού του βρέθηκε ένα περίστροφο το οποίο, σύμφωνα με την ΕΡΤ, κατείχε παράνομα και το σπίτι του θύμιζε οπλοστάσιο. Βάσει πληροφοριών που διέρρευσαν, είχε προηγουμένως νοσηλευτεί σε ψυχιατρείο. Με αφορμή το τραγικό συμβάν στη Νέα Ερυθραία, δύο δικηγόροι μιλούν στην «Κ» για την οπλοκατοχή και τη διαδικασία «ακούσιας νοσηλείας», που ίσως θα μπορούσε να είχε αποτρέψει την τραγωδία.
Δύο δικηγόροι μιλούν στην «Κ» για την οπλοκατοχή στην Ελλάδα και τη διαδικασία «ακούσιας νοσηλείας», με αφορμή την επίθεση στη Ν. Ερυθραία.
Η άδεια οπλοκατοχής είναι αρμοδιότητα της αστυνομίας, λέει ο δικηγόρος στον Αρειο Πάγο Νίκος Βιτώρος, τονίζοντας ότι στην Ελλάδα είναι σχετικά δύσκολο να βγάλει κάποιος σχετική άδεια. Ο αιτών χρειάζεται να υποβάλει μια σειρά από δικαιολογητικά, ενώ υποβάλλεται σε ψυχιατρική εκτίμηση. Ο πιο σημαντικός παράγοντας αφορά τους λόγους για τους οποίους κάποιος επιζητεί να βγάλει την άδεια – «αν συντρέχει λόγος για φόβο της ατομικής ασφάλειας, αν ο αιτών χρειάζεται το όπλο για να προστατεύσει τον εαυτό του», δηλώνει στην «Κ» ο ποινικολόγος Κωνσταντίνος Μερσινιάς. Οι αιτούντες συνήθως είναι επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες μαγαζιών που μπορεί να είναι στόχοι ληστείας, άτομα της πολιτικής σκηνής, σημειώνει. «Δεν προβλέπεται για τον καθένα», συμπληρώνει ο κ. Βιτώρος, «το πρόβλημα στην Ελλάδα όμως είναι κυρίως τα κυνηγετικά όπλα».
Πρέπει και πάλι να τηρηθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να λάβει κανείς την άδεια –να είναι μέλος κυνηγετικής λέσχης, παραδείγματος χάριν– ενώ και η χρήση του κυνηγετικού όπλου γίνεται μόνο υπό προϋποθέσεις – επιτρέπεται μόνο σε κυνηγετική περιοχή. «Κατά παράβαση νόμου, όμως, μπορούν» όσοι έχουν άδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου, «να το φέρουν οπουδήποτε», δηλώνει ο κ. Βιτώρος. Οσον αφορά την εισαγγελική παραγγελία για «ακούσια νοσηλεία», ο κ. Μερσινιάς αναφέρει ότι κάποιος συγγενής, συνήθως, του ατόμου για το οποίο γίνεται η αίτηση θα πρέπει να απευθυνθεί στον εισαγγελέα δικαιολογώντας γιατί «δεν είναι σωστό να μη βρεθεί σε νοσηλεία».
Η θεσμοθετημένη διαδικασία της «ακούσιας νοσηλείας» αφορά άτομα που είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσουν βλάβη στους εαυτούς τους ή σε τρίτα πρόσωπα, σύμφωνα με τον κ. Βιτώρο. «Ο εισαγγελέας μπορεί να διατάξει να οδηγηθεί το άτομο σε ψυχιατρική δομή προκειμένου να αξιολογηθεί η κατάστασή του», συμπληρώνει, λέγοντας ότι η εισαγγελική απόφαση αναφέρει τους λόγους για τους οποίους κρίνεται απαραίτητη η ψυχιατρική νοσηλεία, χωρίς να προσδιορίζει το ακριβές διάστημα αυτής – «αυτό είναι αντικείμενο του ψυχιάτρου», τονίζει.
Το άτομο το οποίο αφορά η απόφαση έχει τη δυνατότητα να προσφύγει κατά της εισαγγελικής διάταξης. Οι δύο δικηγόροι λένε ότι η διαδικασία «ακούσιας νοσηλείας» δεν ακολουθείται σπάνια στην Ελλάδα. «Δεν είναι ασυνήθιστο», τονίζει ο κ. Μερσινιάς, συμπληρώνοντας ότι συμβαίνει συχνά σε οικογένειες στις οποίες προβλήματα, όπως ενδοοικογενειακή βία, μπορεί να προκύπτουν λόγω ψυχολογικών προβλημάτων. «Με τίποτα ασυνήθιστο», τονίζει ο κ. Βιτώρος, «και στα ψυχιατρικά νοσοκομεία να ρωτήσετε θα σας πουν ότι χρησιμοποιείται ευρέως». «Αυτή η υπόθεση», λέει σχετικά με το έγκλημα του Σαββάτου, «βοά υπέρ του ότι έπρεπε να έχει ακολουθηθεί αυτή η διαδικασία». Η ευθύνη της αίτησης όμως βαραίνει το περιβάλλον του ατόμου –«κάποιος», λέει ο κ. Βιτώρος, «πρέπει να το γνωστοποιήσει στον εισαγγελέα»–, προϋποθέτοντας την αμφίβολη ύπαρξη ενός ανθρώπου ικανού και πρόθυμου να κάνει την αίτηση.