2.121 χλμ. για το κλίμα

Ο ηθοποιός και αθλητής Άγης Εμμανουήλ έτρεξε 2.121 χλμ. από την Αθήνα μέχρι τη Γλασκώβη, όπου έγινε η διάσκεψη για το κλίμα

4' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στις 11 Αυγούστου, στις 8 το πρωί, ο ηθοποιός, υπερμαραθωνοδρόμος και ακτιβιστής Άγης Εμμανουήλ ανέβασε το πρώτο βίντεο στο Facebook από την εξώπορτα του σπιτιού του. Σχολίασε τη ζέστη, το ότι στεναχωριόταν που θα άφηνε πίσω τις γάτες του, αστειεύΘηκε με το πόσο «κομμένος» έδειχνε στην κάμερα και χαμογελώντας έθεσε τον πρώτο στόχο: ξεκινώντας από την Πνύκα να τρέξει εκείνη την ημέρα περίπου 42 χιλιόμετρα, μέχρι τα Μέγαρα. Με δεδομένο ότι περίπου τόση είναι η απόσταση του «κλασικού» μαραθωνίου, υπολόγισε ότι έπρεπε να τρέξει ακόμα 59 μαραθώνιους για να πετύχει τον στόχο του: να φτάσει στη Γλασκώβη τις ημέρες που θα διεξαγόταν εκεί η 26η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή.

Ακολούθησαν πολλά βίντεο και φωτογραφίες ακόμα. Σε όμορφες ιταλικές μεσαιωνικές πόλεις, σε ατελείωτα γαλλικά δάση, στην αγγλική και σκωτσέζικη επαρχία, στον δρόμο, αλλά και σε τρένα ή πίσω από τιμόνι. Συνήθως μόνος, μοιραζόμενος κάποιες σκέψεις και κάποιες φορές με τους ανθρώπους που συναντούσε. Στις 5 Νοεμβρίου τράβηξε ένα βίντεο τρέχοντας τα τελευταία μέτρα μέχρι το κτίριο όπου επρόκειτο να διεξαχθεί η διάσκεψη στη Γλασκώβη. Μόλις τα είχε καταφέρει, έχοντας τρέξει περίπου 2.121 χιλιόμετρα, από τη μια άκρη της Ευρώπης στην άλλη.

Εμπνευση

«Νομίζω ότι πάντα έκανα αθλητισμό. Ξεκίνησα να τρέχω μαραθωνίους το 1996, έχω τρέξει 25 και την Κυριακή (σ.σ. αύριο) θα τρέξω τον 26ο στην Αθήνα. Τον Ιούλιο του 2014 το έκανα για πρώτη φορά ως μορφή ακτιβισμού, έτρεξα το παραλιακό μέτωπο της Αττικής από τις Κεχριές μέχρι τον Σχινιά για να διαμαρτυρηθώ και να τραβήξω την προσοχή στο νομοσχέδιο που προωθούνταν τότε για τον αιγιαλό (σ.σ. και τελικά αποσύρθηκε)», εξηγεί τηλεφωνικά, έχοντας πάρει πια τον δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα. Η ιδέα για τον υπερμαραθώνιο από την Αθήνα μέχρι τη Γλασκώβη τού ήρθε πέρυσι, αφού είδε το ντοκιμαντέρ «A life on our planet» του David Attenborough. «Κάτι επαναστάτησε μέσα μου. Αποφάσισα να κάνω κάτι».

Εμπόδια

«Ο άνθρωπος αλλάζει μετά από ένα σοκ. Οταν όμως φτάσουμε σε αυτό το σημείο με την αλλαγή του κλίματος, δεν θα υπάρχει δεύτερη ευκαιρία», είπε ο υπερμαραθωνοδρόμος.

Οι δυσκολίες που έπρεπε να υπερκεράσει ήταν πολλές. Κατ’ αρχήν, παρότι είχε οικονομική στήριξη για τα δικά του έξοδα από την Περιφέρεια Αττικής, δεν είχε τη δυνατότητα να έχει υποστήριξη κατά τη διαδρομή. Ετσι λοιπόν κατέληξε σε ένα… υβριδικό σχήμα. «Πήρα μαζί το αυτοκίνητό μου, γιατί προφανώς δεν μπορούσα να τρέξω με τα πράγματά μου στην πλάτη ή σε καρότσι. Το άφηνα σε ένα σημείο για κάποιες ημέρες, έτρεχα τη διαδρομή που είχα σχεδιάσει και μετά έπαιρνα το τρένο και επέστρεφα. Οδηγούσα μέχρι την επόμενη βάση, το άφηνα και ούτω καθεξής. Συνολικά, από τις 87 ημέρες που ήμουν στον δρόμο είχα υποστήριξη μόνο τις 10, τις 7 πρώτες και τις 3 τελευταίες».

Επιστρέφοντας πια στην Ελλάδα, οι εικόνες από την απίστευτη αυτή προσπάθεια είναι ακόμα μπερδεμένες στο μυαλό του.

2.121 χλμ. για το κλίμα-1
Ο Αγης Εμμανουήλ τερματίζει περιχαρής την υπερμαραθώνια πορεία του στην Αψίδα McLennan, στη Γλασκώβη. (STEPHEN HOSEY-GLOSGOW.GOV.UK)

«Οι δυσκολίες ήταν πολλές. Κατ’ αρχήν, το σώμα καταπονείται απίστευτα. Ολο αυτό το έκανα με 5 μασάζ και κάκιστη διατροφή, έτρωγα όλο πίτσες και μπέργκερ, αυτοσχεδίαζα γιατί ποτέ δεν είχα τον χρόνο να βρω την άκρη στον εκάστοτε προορισμό μου. Συχνά οι τραυματισμοί με καθήλωναν για δύο ή τρεις ημέρες – στην Ιταλία κάποια στιγμή τραυματίστηκα πιο σοβαρά και αν δεν είχα υποστήριξη από έναν καταπληκτικό φυσικοθεραπευτή και από τους φυσικοθεραπευτές μου στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσα να είχα συνεχίσει. Μπήκα σε βουνά και δάση μόνος, σκεφτόμουν πως αν έκανα κάτι λάθος θα βρισκόμουν στη μέση του πουθενά, ένας τύπος από το Παγκράτι χαμένος σε ένα δάσος στη Γαλλία χωρίς νερό και Ιντερνετ. Μάλλον η αδρεναλίνη μου θα ήταν στα ύψη, γιατί δεν έχανα ποτέ την ψυχραιμία μου, δεν φοβόμουν που έτρεχα για ώρες ολομόναχος».

Οι ωραίες στιγμές είναι επίσης πολλές. «Στη Γαλλία, στην Alesia, ένα βράδυ δεν μπόρεσα να βρω κατάλυμα, και έτσι βρήκα καταφύγιο σε ένα δωματιάκι για ποδήλατα στον σταθμό του τρένου με θερμοκρασία 5 βαθμών. Θυμάμαι λοιπόν… τη χαρά μου όταν στις 5 π.μ. άνοιξαν τα φώτα του σταθμού και μπόρεσα να μπω μέσα να ζεσταθώ. Σε μια άλλη γαλλική πόλη σταμάτησα τρία πιτσιρίκια να ρωτήσω πού μπορώ να βρω νερό, τους είπα τι έκανα για την κλιματική αλλαγή. Δεν μπορέσαμε να συνεννοηθούμε με το google translate και μετά από λίγο με πρόλαβαν με τα ποδήλατά τους και μου έφεραν μερικά νομίσματα. Συγκινήθηκα, νόμιζαν ότι δεν είχα λεφτά. Τους εξήγησα και συνέχισα το τρέξιμο και με ξαναπρόλαβαν λίγο αργότερα και μου έφεραν ένα μπουκάλι νερό. Στην Αγγλία έπιασα κουβέντα σε ένα τρένο με μια μαμά και την κόρη της. Οταν αποχαιρετιστήκαμε, η μαμά μου έδωσε από τις πιο ζεστές αγκαλιές της ζωή μου και η κόρη μου χάρισε ένα βραχιολάκι για καλή τύχη. Οι πιο δυνατές στιγμές ήταν με τυχαίους ανθρώπους, που μου έδιναν συναισθηματική ανταπόκριση».

Ορια

Ο Άγης Εμμανουήλ κατάφερε να ξεπεράσει τα όρια του σώματος και του μυαλού του. Ετρεξε 2.121 χιλιόμετρα, οδήγησε άλλα τόσα για να μεταφέρει ένα μήνυμα. «Ο άνθρωπος αλλάζει μετά από ένα σοκ. Οταν όμως φτάσουμε σε αυτό το σημείο με την αλλαγή του κλίματος, δεν θα υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Ας αναζητήσουμε λοιπόν την προσωπική μας υπέρβαση και ας κάνουμε κάτι, το καλύτερο που μπορεί ο καθένας».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή