Τι σημαίνει για την Ελλάδα και την προσπάθεια αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής η επόμενη μέρα της Διάσκεψης της Γλασκώβης; Παρά τη σχετική απογοήτευση από τα πολύ περιορισμένα αποτελέσματα του COP26, επιστήμονες και ακτιβιστές υπογραμμίζουν την ανάγκη η Ελλάδα να πρωτοστατήσει στη μάχη για την ανάσχεση της κλιματικής απορρύθμισης και σημειώνουν κρίσιμες παραμέτρους που πρέπει να ληφθούν υπόψη και στον κλιματικό νόμο, η συζήτηση του οποίου ξεκινάει.
«Το COP26 έθεσε τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, και αυτό δημιουργεί συγκρατημένη αισιοδοξία, αλλά με μεγάλη χρονική υστέρηση, και αυτό είναι πολύ προβληματικό. Δεν τέθηκαν τα αναγκαία χρονοδιαγράμματα, με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος να ξεφύγει τελείως η κατάσταση. Ενα παράδειγμα: Σωστά τέθηκαν στόχοι για την προστασία των δασών. Αλλά αυτοί ξεκινούν από το 2030. Μέχρι τότε τι θα γίνει; Τι θα γίνει στον Αμαζόνιο που καταστρέφεται χρόνο με τον χρόνο; Τι θα γίνει στα ελληνικά δάση που χρειάζονται προστασία; Η Ινδία και η Κίνα εξασθένησαν τους στόχους του COP26, αλλά και οι ΗΠΑ συμφώνησαν», λέει στην «Κ» ο ακαδημαϊκός και εκπρόσωπος της Ελλάδας για την Κλιματική Αλλαγή κ. Χρήστος Ζερεφός.
Αναφερόμενος στους στόχους της χώρας μας, ο κ. Ζερεφός τονίζει πως «η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει. Ηδη είμαστε ψηλά όσον αφορά τη συμμετοχή των ΑΠΕ στην ενέργεια, αλλά μπορούμε να θέσουμε στόχο να γίνουμε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη. Υπάρχουν οι φυσικές προϋποθέσεις για να το πετύχουμε, εξασφαλίζοντας νέες θέσεις εργασίας και ένα σαφώς καθαρότερο περιβάλλον. Η πολιτική θέση που έχει πάρει η Ελλάδα μάς τοποθετεί μεταξύ των πλέον προηγμένων χωρών όσον αφορά τους κλιματικούς στόχους. Το ζητούμενο είναι να τους υλοποιήσουμε».
«Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε πως η περιοχή μας αποτελεί hotspot της κλιματικής αλλαγής, που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται ουσιαστικά με συμφωνίες όπως του COP26. Η θερμοκρασία στην Ανατολική Μεσόγειο αυξάνεται με διπλάσιο ρυθμό απ’ ό,τι σε παγκόσμιο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες, έχοντας φτάσει ήδη 1,5° C, τον στόχο-όριο της Συνθήκης του Παρισιού». Η εικόνα που δίνει στην «Κ» ο κ. Νίκος Μιχαλόπουλος, διευθυντής Ερευνών στο Αστεροσκοπείο και επιστημονικά υπεύθυνος στο Εθνικό Δίκτυο για την Κλιματική Αλλαγή CLIMPACT, υπογραμμίζει την προσπάθεια που πρέπει να κάνει η Ελλάδα.
Ο ακαδημαϊκός κ. Ζερεφός και άλλοι διακεκριμένοι επιστήμονες διατυπώνουν τις απόψεις τους για την κλιματική κρίση, με αφορμή τη Διάσκεψη της Γλασκώβης.
Στο COP26 τέθηκε για πρώτη φορά συγκεκριμένα το ζήτημα του περιορισμού των εκπομπών μεθανίου (CH4), που αφορά ιδιαίτερα και την Ελλάδα, καθώς το μεθάνιο εκπέμπεται σε μεγάλο βαθμό από το φυσικό-ορυκτό αέριο, που αποτελεί βασική πηγή ενέργειας και στη χώρα μας. «Το μεθάνιο είναι το δεύτερο πιο σημαντικό θερμοκηπικό αέριο. Εάν το διοξείδιο του άνθρακα έχει συμβολή 50%, το μεθάνιο φτάνει το 30%. Κάθε μόριό του έχει 100 φορές μεγαλύτερη θερμαντική δυνατότητα από το CO2. Θεωρείται όμως πως είναι ο πιο εύκολος και αποδοτικός τρόπος μείωσης των θερμοκηπικών αερίων, καθώς έχει δέκα φορές μικρότερο χρόνο ζωής από το διοξείδιο του άνθρακα, οπότε ο περιορισμός των εκπομπών CH4 μπορεί να φανεί πιο άμεσα», εξηγεί ο κ. Μιχαλόπουλος. Το COP26 έθεσε στόχο μείωσης των εκπομπών μεθανίου κατά 20% έως το 2050 – η Ε.Ε. έχει θέσει στόχο 35%.
«Οι στόχοι που έχει θέσει η Ελλάδα κινούνται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου για μείωση των εκπομπών CO2 κατά 55% έως το 2030. Αλλά δεν είναι επαρκείς, καθώς οδηγούν σε αύξηση περίπου 2° C, πάνω από τον 1,5° C που έχει θέσει ως όριο η επιστημονική κοινότητα και το Παρίσι. Η Ελλάδα και η Ε.Ε. πρέπει να πάνε σε μείωση 65%», λέει στην «Κ» ο κ. Δημήτρης Ιμπραήμ εκ μέρους του WWF. Για την περιβαλλοντική οργάνωση, κρίσιμο σημείο είναι η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένου και του ορυκτού-φυσικού αερίου, ενώ αυτονόητη θεωρείται η μη πραγματοποίηση εξορύξεων σε στεριά και θάλασσα. «Με τη μεγάλη μείωση της χρήσης λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή, το πρώτο εξάμηνο του 2021 υπήρξε μείωση των εκπομπών κατά 30% σε σχέση με την περίοδο πριν από την πανδημία. Αρα είναι σημαντικό αυτή η πορεία να συνεχιστεί, χωρίς επιμήκυνση της χρήσης λιγνίτη», τονίζει ο κ. Ιμπραήμ. Στον αντίποδα, ο εκπρόσωπος του WWF δίνει βάρος στην ανάπτυξη των ΑΠΕ, υπογραμμίζοντας την ανάγκη ενθάρρυνσης των συμμετοχικών μοντέλων, αλλά και τη ριζική ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων, έτσι ώστε να επέρχεται εξοικονόμηση ενέργειας τουλάχιστον 60%. «Θέτοντας ως στόχο την αναβάθμιση 1.000.000 κατοικιών τα επόμενα χρόνια αντιμετωπίζουμε ουσιαστικά και το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας», σημειώνει.
Ιδιαίτερη σημασία δίνει στην ενιαία προσέγγιση της κλιματικής αλλαγής και της προστασίας της φύσης. «Η φύση έχει αυταξία. Ταυτόχρονα όμως ένα υγιές περιβάλλον λειτουργεί πολύ καλύτερα για το κλίμα, απορροφά πολύ περισσότερο CO2. Δάση, υγρότοποι, λιβάδια ποσειδωνίας, όταν είναι σε καλή κατάσταση λειτουργούν ως ασπίδες απέναντι στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης», τονίζει ο κ. Ιμπραήμ, προτείνοντας να φτάσουν στο 30% οι περιοχές προστασίας, εκ των οποίων το 10% απόλυτης προφύλαξης.