Όσοι έχετε επισκεφθεί την Πάτμο, σίγουρα θα σας έχει μαγνητίσει η εικόνα από τους τρεις πέτρινους μύλους, που στέκουν αγέρωχοι στο νησί. Πίσω από το τεχνολογικό «θαύμα» της επαναλειτουργίας τους κρύβεται ο ιθύνων νους ενός πολυμήχανου ξυλουργού, του Γιώργου Καμίτση. Ο μοναδικός ίσως μυλομαραγκός στη χώρα μας μίλησε στην kathimerini.gr με νοσταλγία για τους μήνες της πυρετώδους προετοιμασίας για την παρουσίαση των μύλων στο κοινό, πριν από σχεδόν δέκα χρόνια, αλλά και για τις προοπτικές της τέχνης του για όσους θέλουν να μυηθούν σε αυτή.
Τα μερόνυχτα που αφιέρωσε για να μελετήσει τον τρόπο λειτουργίας των πέτρινων μύλων της πατρίδας του και τους μήνες, κατά τους οποίους κοιμόταν και ξυπνούσε με μοναδική έγνοια να βρει τεχνικές λύσεις, για την καλύτερη ποιότητα κατασκευής, ανακαλεί σήμερα ο 50χρονος σήμερα, Γιώργος Καμίτσης, ο αφανής ήρωας πίσω από τους ανακαινισμένους ανεμόμυλους που βραβεύθηκαν από την Europa Nostra το 2012. «Εμαθα την τέχνη της ξυλουργικής από τον πατέρα του και τελειοποίησα την τεχνική μου, όταν γνώρισα τη Γαλλίδα αρχιτεκτόνισσα, Carine Natali» αναφέρει. «Σε εκείνη οφείλω την εξοικείωση με τον σχεδιασμό και την τρισδιάστατη προοπτική, την εκμάθηση γαλλικών και την επαφή με το εξωτερικό». Τα παραπάνω εφόδια «απογειώθηκαν» μέσω της δικής τους έμφυτης παρατηρητικότητας και σχολαστικότητας. Ετσι, όταν ο Ελβετός ιστιοπλόος και τραπεζίτης, Charles Pictet, τον ρώτησε, την άνοιξη του 2009, αν θα μπορούσε να αναλάβει την ανακατασκευή των μύλων, εκείνος απάντησε καταφατικά αλλά ζήτησε χρόνο για μελέτη. «Λίγο αργότερα, παρουσιάστηκα ενώπιον μιας επιτροπής και τους έκανα ανάλυση της κατασκευής με τον δικό μου τρόπο» θυμάται, «όλα στα γαλλικά».
Η αποκτηθείσα τεχνογνωσία από την εργασία στον ταρσανά αποτελεί τη σημερινή, μοναδική, «προίκα» του Γιώργου Καμίτση, που φέτος το καλοκαίρι διοργάνωσε σεμινάριο γνωριμίας με την ξυλουργική τέχνη, μια πρωτοβουλία, που προσέλκυσε το ενδιαφέρον 38 συμμετεχόντων. «Φιλοδοξώ να μοιραστώ τα μυστικά της τέχνης μου» διευκρινίζει ο ίδιος, υπενθυμίζοντας ότι τα μυστικά του μυλομαραγκού τείνουν να περάσουν στη λήθη μαζί με τους ίδιους τους μύλους. «Στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου υπάρχουν περί τους 150 ανεμόμυλους, οι περισσότεροι είναι εγκαταλελειμμένοι» σημειώνει ο ίδιος, «ανήκουν στους κατά τόπους Δήμους ή σε ιδιώτες, οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση φιλοδοξούν να τους δουν να ανοίγουν πάλι τα πανιά τους και να παράγουν απλώς ενέργεια». Εως τώρα, παρά τις σχετικές συζητήσεις, δεν έχει αποφασιστεί η ανακατασκευή άλλων μύλων. «Το υψηλό κόστος και η σκληρή δουλειά που συνεπάγεται αποτελούν τροχοπέδη». Ο ίδιος στα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει έχει εργαστεί σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό σε ειδικές ξυλουργικές κατασκευές: πατώματα, κουφώματα, έπιπλα, αλλά και τον ξυλότυπο χύτευσης μπετόν ευρωπαϊκών προδιαγραφών στον Στρυμόνα.
Επόμενός στόχος του, ωστόσο, είναι να κινητοποιήσει τους αρμοδίους, ώστε να πάρει σάρκα και οστά ένα σχολείο ξυλουργικής με έδρα την Πάτμο. «Στη διάρκεια της πανδημίας κατέστη σε όλους μας σαφές ότι δεν μπορούμε να επιβιώσουμε οικονομικά αποκλειστικά και μόνο από τον τουρισμό» τονίζει ο κ. Καμίτσης. «Πρέπει να υποδείξουμε στη νέα γενιά και άλλες παραγωγικές διεξόδους, μια εκ των οποίων πιστεύω ακράδαντα ότι είναι η ξυλουργική, από την κατασκευή ξύλινου παιχνιδιού έως την ανακατασκευή ανεμόμυλου ή κατασκευή ξύλινου σκάφους». Στην πατρίδα του αλλά και σε όλα τα νησιά του Αιγαίου υπάρχει ευρύ πεδίο δράσης για όσους γνωρίζουν σύγχρονες τεχνικές επεξεργασίας ξύλου, π.χ. πολλοί ιδιοκτήτες θέλουν να διατηρήσουν τα παραδοσιακά ξύλινα κουφώματα αλλά να τους εγκαταστήσουν θερμομόνωση και ηχομόνωση. «Η πρόταση μου, που συνάδει με τη στροφή διεθνώς προς την τεχνική εκπαίδευση, δεν αφορά τη στείρα μετάδοση γνώσεων ξυλουργικής» υπογραμμίζει ο ίδιος που είναι και Σύμβουλος στο Επιμελητήριο Δωδεκανήσου στο τμήμα μεταποίησης, «προτείνω μια σφαιρική εκπαίδευση των ενδιαφερομένων από μια διεπιστημονική ομάδα, αποτελούμενη από αρχαιολόγο, μηχανικό, μηχανικό ηλεκτρονικών υπολογιστών, οικονομολόγο- λογιστή κ.λ.π.». Τον Φεβρουάριο όσοι ενδιαφέρονται θα μπορέσουν να αποκτήσουν ιδία άποψη δίνοντας το «παρών» σε σεμινάριο που θα πραγματοποιηθεί στη Ρόδο από το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου.
