Ηλεκτρονικές συσκευές –και όχι μόνο– στα πρόθυρα κρίσης

Ηλεκτρονικές συσκευές –και όχι μόνο– στα πρόθυρα κρίσης

«Για την επόμενη ανάμνηση με το παιδί σου θα πρέπει να πληρώσεις». Τι έγινε, ρε παιδιά; Μας απειλούν τώρα και τα κινητά;

1' 49" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι λίγος καιρός που το κινητό μου πνέει τα λοίσθια. Δεν ξέρω τι έχει, είναι σαν έναν ηλικιωμένο που δεν υποφέρει μεν από κάποια συγκεκριμένη ασθένεια, αλλά νιώθει χάλια.

Χθες η κρίση ήταν γερή. Εβγαζα φωτογραφίες το παιδί και η συσκευή αρνούνταν να τις αποθηκεύσει, γεγονός που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι παράνομο.

«Δεν υπάρχει αρκετός αποθηκευτικός χώρος», μου διεμήνυε το χουαγουέι με κάτι μικρούτσικα γράμματα που και με τα γυαλιά της πρεσβυωπίας δυσκολευόμουν να διαβάσω. «Ποιον είπες ηλικιωμένο;».

Δεν υπάρχει χώρος

Αρχισα να σβήνω, να σβήνω, να σβήνω με μανία, παρόμοια αυτού που καταστρέφει αποδεικτικά στοιχεία.

Από φωτογραφίες που έχουν ξεχαστεί μέσα από το 2014, αρχεία ηχογραφημένων συνεντεύξεων τόσο παλιά που τα άκουγα και δεν θυμόμουν σε ποιο ρεπορτάζ αντιστοιχούσαν, εφαρμογές που δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Τίποτα.

«Δεν υπάρχει αποθηκευτικός χώρος», ήτοι «για την επόμενη ανάμνηση με το παιδί σου θα πρέπει να πληρώσεις». Τι έγινε, ρε παιδιά; Μας απειλούν τώρα και τα κινητά;

Για να λέμε την αλήθεια –ακόμα και για ένα doer όπως αυτό– τελευταία είχε αναλάβει υπερβολικά πολλές αρμοδιότητες.

Και τι δεν κάνει

Και τι δεν κάνει, ετοιμάζει τη λίστα για το σούπερ μάρκετ, μας παραγγέλνει φαγητό, δίνει και τιπ στον διανομέα, παίζει όποτε το θελήσουμε (συνέχεια) το Ελεφαντάκι, μου υπενθυμίζει πότε να ποτίσω ποια φυτά (σήμερα έχουν σειρά οι σανσεβιέριες), πότε είναι η ώρα για την αμπούλα του σκύλου, ποια φάρμακα να παίρνω και πότε, το επόμενο ιατρικό ραντεβού και χίλια δυο άλλα, με οδηγεί όπου θέλω να πάω γρήγορα, με κρατάει σε επαφή με όλους μου τους φίλους και μου γνωρίζει καινούργιους, στέλνει επαγγελματικά μέιλ, ενίοτε παίρνει τηλέφωνα, μου κρατάει συντροφιά τα ήσυχα βράδια στον καναπέ (πώς μπορείς να δεις Masterchef χωρίς να σκρολάρεις ταυτόχρονα στο twitter;) και τις ανήσυχες νύχτες δίπλα στην κούνια, μου φωτίζει για να διαβάσω τα ψιλά γράμματα ή για να περπατήσω στο σκοτάδι, μου πληρώνει τους λογαριασμούς, βεβαιώνει τους τρίτους ότι είμαι εμβολιασμένη, βγάζει και (δεν) αποθηκεύει φωτογραφίες και ανέχεται να το φοράω συνέχεια περασμένο στον λαιμό χάρη σε αυτή τη φρικτή θήκη με το κορδόνι, λες και είναι η μπάλα και είμαι ο κατάδικος.

Ξαναδοκιμάζω να βγάλω μια φωτογραφία. «Δεν έχει αποθηκευτικό χώρο λέμε. Κάνε και κάτι μόνη σου».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή