Στις 9 Ιουνίου 1920 άρχιζε η προέλαση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, με το Α΄ Σώμα Στρατού να κινείται προς τα ανατολικά (Φιλαδέλφεια)και το Σώμα Στρατού Σμύρνης να κινείται προς τα βόρεια (Αξάρι-Σόμα-Πάνορμος). Μέσα σε δύο ημέρες θα καταληφθούν το Σαλιχλή, η Σόμα και η Φι-λαδέλφεια.
Την ημέρα που οι ελληνικές δυνάμεις έμπαιναν στην τελευταία (11 Ιουνίου 1920), το άρθρο της σύνταξης της «Καθημερινής» έγραφε: «Η Ελλάς ήρχισεν από της προχθές έναν νέον πόλεμον. […] Οι αντιπολιτευόμενοι Eλληνες παρακολουθούν μετά βαθυτάτης συγκινήσεως και ενδιαφέροντος απεριορίστου τον αγώνα αυτόν, αγώνα Ελληνικών βλέψεων και Ελληνικών συμφερόντων. Διότι ουδέποτε οι αντιπολιτευόμενοι Ελληνες υπέταξαν τα συμφέροντα της Ελλάδος, εις την οποίαν ανήκουν και η οποία τοις ανήκει, εις συμφέροντα κομματικά ή προσωπικά πάθη. […] Οι αντιπολιτευόμενοι Ελληνες παρακολουθούν μετά συγκινήσεως ιεράς τον Ελληνικόν αγώνα, έτοιμοι να παράσχουν οιανδήποτε συνδρομήν και ενίσχυσίν του». Παράλληλα δήλωνε: «Οι αντιπολιτευόμενοι όμως Ελληνες θα διατυπώσωμεν παρατηρήσεις τινάς όσον αφορά το παρελθόν και αξιώσεις τινάς όσον αφορά το μέλλον».
Στις εσωτερικές σελίδες φιλοξενούσε το τηλεγράφημα που απέστειλε ο Ελ. Βενιζέλος προς το Γενικό Στρατηγείο, με το οποίο ενημέρωνε για την άδεια προέλασης του ελληνικού στρατού που χορήγησαν στις 7 Ιουνίου οι Σύμμαχοι: «Το Ανώτατον Συμβούλιον ενέκρινε προέλασιν… Η επιτυχία της επιχειρήσεως ταύτης δεν θα βοηθήση μόνον αμέσως τους μεγάλους Συμμάχους ημών, αλλά θα υψώση συγχρόνως το στρατιωτικόν γόητρον ημών και θα πορίση δαψιλείς ωφελείας, εξασφαλίζουσα την επιβολήν των όρων της συνθήκης εις τους Τούρκους» – εννοούσε τη Συνθήκη των Σεβρών, που υπογράφηκε τον επόμενο μήνα.
Παράλληλα αναδημοσίευε ρεπορτάζ ευρωπαϊκών εφη-μερίδων. Μεταξύ αυτών, η «Μικρά Εφημερίς», που γράφει: «Η επιμονή του κ. Βενιζέλου εστέφθη υπό επιτυχίας. Η Ελλάς θα δυνηθή να προχωρήση τα στρατεύματά της εκ της Σμύρνης ίνα φράξη την οδόν προς τα εθνικιστικά στρατεύματα»· αλλά και η παρισινή «Ματέν», όπου δημοσιεύθηκε συνέντευξη του Ελ. Βενιζέ-λου στην οποία «εδήλωσεν ότι οι Σύμμαχοι δεν ηδύναντο ν’ αρνηθούν την προσφοράν του, διότι δεν είνε δυνατόν ν’ απορριφθή τι αποτελούν αυτήν την ορθοφροσύνην».
