Πριν από λίγα χρόνια το Δημοτικό Σχολείο στα Βορίζα του Ηρακλείου Κρήτης απέπνεε εγκατάλειψη: τοίχοι φθαρμένοι, τζάμια σπασμένα, υγρασία στις γωνίες, η μόνωση του σχολείου είχε να συντηρηθεί μια εικοσαετία, όπου έπεφτε το μάτι η εικόνα ήταν γκρίζα. Το βασικότερο είναι ότι, όπως οι χώροι του σχολείου, η ίδια κατάσταση, νοτισμένη από αδιαφορία ή και δυσπιστία, χαρακτήριζε τις σχέσεις των κατοίκων του μικρού απομακρυσμένου χωριού στον Ψηλορείτη της Κρήτης με τους εκπαιδευτικούς στο σχολείο. «Με ευαισθητοποιεί η εκπαιδευτική ανισότητα. Σκεφτείτε τα παιδιά του σχολείου αυτού, τις ευκαιρίες που δεν έχουν σε σχέση με τους συνομηλίκους τους στην πόλη», λέει σήμερα στην «Κ» ο Χάρης Γεωργιακάκης, δάσκαλος που έχει συμβάλει στην αναμόρφωση του Δημοτικού Σχολείου στα Βορίζα.
Ο 36χρονος σήμερα Χάρης διορίστηκε το 2017 στο σχολείο, αφού είχε εργαστεί εκεί το 2015 ως αναπληρωτής. «Επειδή είναι απομακρυσμένο χωριό δεν το προτιμούσαν οι συνάδελφοι. Το χωριό είναι ορεινό στους πρόποδες του Ψηλορείτη», παρατηρεί. Εκείνος βέβαια έμεινε, παρότι αναγκάζεται καθημερινά να διανύει με το αυτοκίνητο δύο φορές απόσταση περίπου μιας ώρας, από το Ηράκλειο Κρήτης, όπου μένει, στα Βορίζα και πίσω. Φέτος, πέντε χρόνια μετά, το περιβάλλον του σχολείου έχει αλλάξει εντελώς. Αυτό δεν αποτυπώνεται μόνο στους ζωγραφισμένους με κέφι τοίχους και στα παιχνίδια που τα ίδια τα παιδιά έχουν ζωγραφίσει στους αύλειους χώρους. Εχει αλλάξει σημαντικά η διάθεση των παιδιών και των γονιών τους απέναντι στο σχολείο. «Εκτός από τα βασικά μαθήματα προσπαθούμε μέσα από εκπαιδευτικές δράσεις να ανοίξουμε τους ορίζοντες των παιδιών. Το σχολείο έχει 10 μαθητές στην Α’ Τάξη, και από 3 έως 5 στις επόμενες τάξεις. Δυστυχώς δεν έχει εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, όπως πληροφορικής, αγγλικών, εικαστικών, τεχνών», λέει ο Χάρης. Ετσι, άρχισε να δίνει χρόνο και σε δράσεις πέραν της διδασκαλίας των βασικών μαθημάτων.
Πρωτοβουλίες
«Πήραμε εξοπλισμό, με τους συναδέλφους οργανώσαμε βιβλιοθήκη. Την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία τους έδειξα τη νοηματική, την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου ο καθένας έγραψε για το βιβλίο του, έμαθαν πώς να μελετούν ένα ηλεκτρονικό βιβλίο. Ολα αυτά τους βοηθούν να πάνε ένα βήμα παραπέρα», λέει, τονίζοντας: «Τα παιδιά στα απομακρυσμένα χωριά δεν έχουν ερεθίσματα όπως οι συνομήλικοί τους, και τα ενδιαφέροντά τους είναι περιορισμένα. Συνήθως ακολουθούν το επάγγελμα του πατέρα τους, που ασχολείται με την κτηνοτροφία. Από την άλλη, το σχολείο είναι φορέας ερεθισμάτων για τα παιδιά αλλά και τους γονείς τους, ιδίως σε μία τέτοια περιοχή. Φτιάξαμε ένα δίκτυο επικοινωνίας με τους γονείς και έτσι άρχισε να υπάρχει εμπιστοσύνη στο σχολείο».
Ο Χάρης Γεωργιακάκης κέρδισε φέτος τον τίτλο του «εκπαιδευτικού της χρονιάς» παίρνοντας το βραβείο από την πρώην υπουργό Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, που ήταν και η πρόεδρος της επιτροπής αξιολόγησης των υποψηφιοτήτων στα Education Leaders Awards. Οπως λέει ο ίδιος, «ο καλός δάσκαλος δεν είναι μόνο αυτός που διδάσκει, αλλά και αυτός που εμπνέει».