Εδώ γίνονται θαύματα, διαβεβαιώνει πιστούς που ανηφορίζουν στον ναό των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό, φορτωμένοι με πόνο και απόγνωση, ο ιερέας Δημήτριος Λουπασάκης, αποδίδοντάς τα σε ένα κομμάτι του Τιμίου Σταυρού· «εγώ ένα απλό παπαδάκι είμαι», λέει ο εφημέριος, η επιρροή του οποίου διευρύνεται μεταξύ «ανωνύμων» και «επωνύμων». Το πλήρωμα του εκκλησιάσματος πυκνό, άτομα κάθε ηλικίας, φτωχοί και πλούσιοι, ασθενείς και οδοιπόροι. Παρότι επισήμως η Εκκλησία δεν έχει λάβει θέση για το «μυστήριο», ιεράρχες εκδηλώνουν την οργή τους μιλώντας για μια εστία παραπλάνησης και για «περίεργη περίπτωση»…
Θαύματα και αναθέματα στον Λυκαβηττό
Του Απόστολου Λακασά
«Αγκάθι» χαρακτηρίζουν πολλοί ιεράρχες τα όσα συμβαίνουν στο εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό. Ο εφημέριος του ναού, Δημήτριος Λουπασάκης, μιλάει για θαύματα που τα αποδίδει στη χάρη ενός κομματιού του Τιμίου Σταυρού, το οποίο διατείνεται ότι έχει στην κατοχή του. «Ο πόνος σε κάνει να χάνεις την ψυχραιμία σου και η απόγνωση σε οδηγεί να αναζητήσεις βοήθεια στο υπερβατικό», αναφέρει στην «Κ» κυβερνητικό στέλεχος, σε μια προσπάθεια να εξηγήσει την αυξανόμενη επιρροή του ιερέα των Αγίων Ισιδώρων στους απλούς πολίτες και όχι μόνο. Ισχυροί οικονομικοί παράγοντες από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό φέρεται να ζήτησαν τη βοήθειά του, ενώ στην «ακτινοβολία» του έχουν ενδώσει και πολιτικά πρόσωπα, από διάφορα κόμματα. Και η Αρχιεπισκοπή; Η ηγεσία της Εκκλησίας δεν δείχνει διάθεση να παρέμβει, παρότι έχει προκληθεί από ιεράρχες που έχουν καταγγείλει δημοσίως τα περί θαυμάτων στο εκκλησάκι. Το θέμα είναι γνωστό πάνω από μία δεκαετία. Εχει, μάλιστα, απασχολήσει και την Ιερά Σύνοδο. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος είχε δώσει προ ετών εντολή να ερευνηθούν οι καταγγελίες. Οι έρευνες ξεκίνησαν το 2011 και το πόρισμα ολοκληρώθηκε το 2017. Πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι το περιεχόμενό του είναι καταπέλτης για τον ιερέα των Αγίων Ισιδώρων, με τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ. Ειρηναίο να έχει εκφράσει ξεκάθαρη θέση για τη (μη) γνησιότητα του Τιμίου Σταυρού.
Η υπόθεση ήρθε ξανά στο προσκήνιο από τον μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριο, ο οποίος είχε καταγγείλει ότι «υπάρχει μια μεγάλη πληγή που λέγεται Αγιοι Ισίδωροι του Λυκαβηττού. Εκεί μαζεύεται πολύς κόσμος και δήθεν γίνονται θαύματα».
Ο κ. Νεκτάριος έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, γι’ αυτό θεωρήθηκε ότι η παρέμβασή του απηχεί και τις απόψεις του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Εκκλησιαστικές πηγές, όμως, απέδιδαν τη δήλωση του Αργολίδος στην οργή του, καθώς γνωρίζει λεπτομερώς την υπόθεση, επειδή μετείχε στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο όταν ο Αρχιεπίσκοπος έθεσε το θέμα.
Αλαλα τα χείλη
Η Αρχιεπισκοπή δεν αντέδρασε, επισήμως τουλάχιστον, στις δηλώσεις του μητροπολίτη Αργολίδος. Η αντίδραση, και μάλιστα σφοδρή, ήρθε από πιστούς που έβαλαν κατά του ιεράρχη.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι περί τους είκοσι πολίτες κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά κατά του Αργολίδος, κατηγορώντας τον για σειρά αδικημάτων, μεταξύ των οποίων της συκοφαντικής δυσφημήσεως και της διασποράς ψευδών ειδήσεων. Αυτό όμως χαρακτηρίζεται δείγμα της επιρροής του ιερέα των Αγίων Ισιδώρων. Η δράση του, άλλωστε, παρουσιάζεται σε διαδικτυακό κανάλι και διαδίδεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η ηγεσία της Εκκλησίας δεν δείχνει διάθεση να παρέμβει, παρότι έχει προκληθεί από ιεράρχες που έχουν καταγγείλει δημοσίως όσα τεκταίνονται στο εκκλησάκι.
«Είναι περίπτωση περίεργη», αναφέρει στην «Κ» ιεράρχης μεγάλης μητρόπολης, υπενθυμίζοντας πως θαύματα που φέρεται να έγιναν υπό την επίδραση του ιερέα των Αγίων Ισιδώρων αποδείχθηκε πως δεν ίσχυαν.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», στο πολυσέλιδο πόρισμα που κατατέθηκε στην Αρχιεπισκοπή τον Ιούλιο του 2017, με «ανακριτή» τον νυν μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιερώνυμο, γίνεται επίκληση πορίσματος του πρώην Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, που αντικρούει ευθέως τους ισχυρισμούς περί του Τιμίου Σταυρού στον οποίο ο ιερέας των Αγίων Ισιδώρων αποδίδει τα θαύματά του. Η ιστορία του σταυρού ξεκινάει από δύο γυναίκες στην Κρήτη, η μία εκ των οποίων είχε συγγενική σχέση με τον ιερέα του Λυκαβηττού. Σύμφωνα με πληροφορίες, όταν ο κ. Ειρηναίος ερωτήθηκε, κατά τη διάρκεια της έρευνας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, εάν πρόκειται να αγιοκατατάξει τις δύο γυναίκες, αρνήθηκε εμφατικά.
Η υπόθεση των Αγίων Ισιδώρων δεν εξαντλείται στα ζητήματα εκκλησιαστικού δικαίου. Ο ναός έχει καταστεί πόλος έλξης εκατοντάδων πολιτών – ορισμένοι, μάλιστα, με οικονομική επιφάνεια ή επιρροή σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Τα τάματα και οι προσφορές είναι καθημερινό φαινόμενο, το οποίο έχει, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ενθαρρύνει τον πατέρα Δημήτριο να κάνει και το επόμενο βήμα: «Υπάρχουν φήμες ότι ο ιερέας των Αγίων Ισιδώρων επιθυμεί να ιδρύσει μοναστήρι εκεί και ότι πέριξ αυτού υπάρχουν άτομα που επιθυμούν να μονάσουν», δήλωσε στην «Κ» ιεράρχης. Ο ίδιος διευκρινίζει ότι «για όσους απαρνούνται τα εγκόσμια και φορούν το μοναχικό σχήμα, ο νόμος προβλέπει ότι ολόκληρη η περιουσία τους μεταβιβάζεται στο μοναστήρι τους. Ο ηγούμενος του μοναστηριού είναι ο διαχειριστής της περιουσίας. Αντί για μοναστήρι, που νομικά είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, μπορεί να οργανωθεί ησυχαστήριο, που ως ΝΠΙΔ έχει μεγαλύτερη διαχειριστική ευελιξία».
Στους εκκλησιαστικούς κύκλους, πάντως, εκφράζεται ανησυχία ότι μπορούν να επαναληφθούν φαινόμενα όπου η «γοητεία» ενός ιερέα ερμηνεύεται ως εκδήλωση της ύπαρξης του Θεού – όπως ορίζεται θεολογικά το θαύμα. «Η Εκκλησία έχει πολύ πικρή πείρα από τέτοιες καταστάσεις, καθώς καταλήγουν στη δημιουργία μεγάλων προβλημάτων για την ίδια. Γι’ αυτό και προσπαθεί πάντα να διαχειριστεί αυτές τις θύελλες με πολιτική αναβλητικότητας, περιμένοντας απλώς να… περάσει η φουσκοθαλασσιά», όπως το έθεσε στην «Κ» έμπειρος ιεράρχης.
«Η πικρή εμπειρία του παρελθόντος διδάσκει ότι τέτοιες εξάρσεις της “λαϊκής θρησκευτικότητας” εάν αντιμετωπιστούν άτσαλα, μπορεί να τυραννήσουν την Εκκλησία για πολλά χρόνια», τόνισε στην «Κ» κυβερνητικό στέλεχος.
Ομως η Εκκλησία, τελικά, ξέρει την αλήθεια εδώ και πολύ καιρό για όσα γίνονται στους Αγίους Ισιδώρους. Γι’ αυτό και όταν ρωτήθηκε από την «Κ» ένας από τους γηραιότερους και σοφότερους ιεράρχες της Ελλάδος για το θέμα, απάντησε με μια ιστορία: «Οταν ήμουν νέος, πριν αποφασίσω να γίνω παπάς, είχα επισκεφθεί τον Αγιο Παΐσιο. Τον ρώτησα αν είναι αλήθεια ότι ο τάδε μοναχός κατάφερε να δει το “άκτιστο φως”, δηλαδή τον Θεό. Ο Αγιος με κοίταξε και είπε: Εκείνος που το βλέπει δεν το λέει και εκείνος που το λέει δεν το βλέπει»…
Καφές, φανουρόπιτα και ο σωρός με τις πατερίτσες
Της Τασούλας Καραϊσκάκη
Ποιος δεν θα επιθυμούσε να λυτρωθεί από βάσανα και στενοχώριες, αδιέξοδα και αγωνίες; Ποιος άπελπις ασθενής και οι συγγενείς του δεν θα ήθελαν να μπορούν να προσμένουν ένα θαύμα; Η χαραμάδα προς τη σωτηρία ανακομίζει ματαιωμένες προσδοκίες. Η ύστατη ελπίδα για λύτρωση διαρρηγνύει τις μονώσεις της κοινής λογικής, νικά αμφισβητήσεις ή κατηγορίες για αγυρτεία. Και μόνο η φήμη ότι παράλυτος σηκώθηκε από το καροτσάκι, τυφλό παιδί ανάβλεψε, βαριά άρρωστος έγινε εντελώς καλά λειτουργεί ως ισχυρός μαγνήτης. Ενας τέτοιος μαγνήτης έγινε ο ναός των Αγίων Ισιδώρων στον νοτιοδυτικό βράχο του Λυκαβηττού, και ο εφημέριός του, πατέρας Δημήτριος. Κάθε πρωί, κάθε απόγευμα, σε κάθε Θεία Λειτουργία πιστοί προσέρχονται αθρόα. Παρά όσα λέγονται και ενάντια σε όσα καταγγέλλονται περί ψευδοθαυμάτων…
Βέβαια, ουδείς ξεροσταλιάζει μερονυχτίς, τσαλαπατιέται ή εξευτελίζεται. Ολα γίνονται με απόλυτη τάξη, αυτήν τη μάλλον σπάνια αρετή του ποιμνίου. Η προσέλευση των πιστών, το προσκύνημα των εικόνων και των ιερών κειμηλίων στα εικονοστάσια, στα παρεκκλήσια και στον ναό, η κατάθεση των παρακλήσεων, το άναμμα των κεριών και των λαμπάδων, η παρακολούθηση της Θείας Λειτουργίας και του κηρύγματος του πατέρα Δημητρίου, η παραλαβή του αγιασμού και του διαβασμένου άρτου εκτυλίσσονται γαλήνια. Για τη διατήρηση αυτής της τάξης φροντίζουν νεαροί βοηθοί, αγόρια και κορίτσια αγκυροβολημένα σε κάθε γωνιά του περιποιημένου, καθαρού, κατάφυτου, ανθόσπαρτου χώρου. Συρρέουν άνθρωποι κάθε ηλικίας. Μεσήλικα και νεαρά ζευγάρια, άνθρωποι μοναχικοί και οικογένειες με παιδιά, κοπέλες, νεαροί άντρες, ορισμένοι με τατουάζ, έφηβοι, μερικοί με πανκ κουρέματα. Γνωρίζουν τα ωράρια του ναού, καταφθάνουν πεζή, με Ι.Χ. ή με ταξί από κάθε γωνιά της Αθήνας και περιμένουν υπομονετικά κάτω από τα σκαλοπάτια να ανοίξει η σιδερένια καγκελόπορτα. Ορισμένοι είναι σταθεροί πιστοί, χαιρετούν τον αιτούντα ελεημοσύνη στα πρώτα σκαλιά κι ανηφορίζουν προς τα πέτρινα πλατώματα –μια ανάβαση επίπονη για τους ανθρώπους που προσέρχονται υποβασταζόμενοι– έως ψηλά στην αυλή της μονόκλιτης βασιλικής, που χτίστηκε τον 16ο αιώνα, καταστράφηκε σε πυρκαγιά το 1930 και ξαναχτίστηκε με τη συνδρομή των κατοίκων τα επόμενα χρόνια.
Εκεί, στην ψηλοκρεμαστή αυλή του ναού, με συγκλονιστική θέα στο απαστράπτον νότιο λεκανοπέδιο έως πέρα στον Σαρωνικό, ξεκουράζονται οι προσκυνητές. Είτε απολαμβάνοντας, το απόγευμα, τη φανουρόπιτα και τον καφέ που τους έχουν τρατάρει οι νεαροί νεωκόροι, είτε παρακολουθώντας τα πρωινά τη Θεία Λειτουργία σε ζωντανή μετάδοση από οθόνη στερεωμένη σε τοίχο του ναού, όταν ο αέρας δεν επιτρέπει τη Λειτουργία εκτός· η εκκλησία, μέσα από την οποία φτάνει κανείς στο παρεκκλήσι του Τίμιου Σταυρού και στη μεριά όπου αφήνουν οι πάσχοντες τις πατερίτσες, τους νάρθηκες και τα μπαστούνια τους, δεν τους χωράει όλους.
Ο πατέρας Δημήτριος, «ένα απλό παπαδάκι που λειτουργεί καθημερινά και προσεύχεται για όλους», όπως λέει ο ίδιος, συγκινείται μερικές φορές κατά τη Θεία Λειτουργία. Λυγμοί διακόπτουν τον λόγο του στο «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών και πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Αργότερα στο κήρυγμά του δεν μιλάει ούτε για τα («χιλιάδες», ως λέγεται) θαύματα («τα θαύματα δεν τα κάνει ο παπάς, τα κάνει ο Τίμιος Σταυρός», συνηθίζει να λέει), ούτε για τις κατηγορίες εναντίον του. Μόνο για τη δική του ιστορία ίασης σε νεαρή ηλικία, από τον Αγιο Νεκτάριο. «Τίποτα δεν είναι ψεύτικο. Είμαι ένας άνθρωπος από την Κρήτη και μιλάω πάντοτε ανοιχτά και δεν ψεύδομαι. Ούτε οτιδήποτε γίνεται είναι ψέματα, ούτε η δική μου η ζωή είναι ψέματα, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Είμαι ένας άνθρωπος απλός, τελευταίος όλων, και έτσι θέλω να παραμείνω». Ενας λειτουργός, «που θέλω μέσα από την καρδιά μου να λειτουργώ και να είμαι δακρυσμένος» –όχι γιατί έχει προβλήματα, αφήνει τους εγωισμούς του έξω–, «απέναντι στο Ιερό Θυσιαστήριο, στον ίδιο τον Κύριό μας. Από εκεί ξεκινάνε και εκεί τελειώνουν όλα».
Μιλάει για τη μητέρα του, «η οποία –είναι μεγάλη στην ηλικία, βρίσκεται εδώ, την ακούτε που λέει το Πιστεύω και το Πάτερ Ημών– μου έμαθε ένα πράγμα. Παιδί μου, μου είπε, να είσαι ειλικρινής μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου. Να είσαι αληθινός, να μην είσαι ψεύτικος, να μην είσαι υποκριτής, να μην είσαι ο δήθεν ταπεινός, αλλά αυτός που είσαι, γιατί αυτό θα κοιτάξει ο Θεός. Κι αυτό το κράτησα, α λα Κρητικά, να το πω έτσι. Κράτησα μέχρι τη σημερινή μέρα αυτό που μου δίδαξε αυτός ο άγιος άνθρωπος. Μου είπε, κι αν βγάλουν ότι λες ψέματα, να δεις ότι στο τέλος θα είσαι καθρέφτης και θα βγει η αλήθεια».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr