Κεντρικό θέμα στην «Καθημερινή» της 17ης Ιουλίου 1922 ήταν η κίνηση του ελληνικού στρατού προς την Κωνσταντινούπολη. Η κυβέρνηση Γούναρη, έγραφε η εφημερίδα, «είχε μελετήσει το σχέδιον του εκβιασμού της λύσεως του ανατολικού ζητήματος διά της καταλήψεως της Κωνσταντινουπόλεως υπό του ελληνικού στρατού». Μια τέτοια ενέργεια, όμως, θα ήταν εξ αντικειμένου εχθρική προς τους Συμμάχους, «ων η παρουσία εν Κωνσταντινουπόλει και μέχρι της γραμμής της Τσατάλτζας εδημιούργει ειδικήν εκεί κατάστασιν».
Για να υπερβεί πιθανές περιπλοκές, η ελληνική κυβέρνηση απηύθυνε τις προηγούμενες ημέρες προς τους Συμμάχους δύο διακοινώσεις.
Με την πρώτη, «η Κυβέρνησις διαδηλοί την αποφασιστικότητά της όπως δράση προς επιβολήν της ειρήνης, αν δεν προηγηθή αμέσως έναρξις τελειωτικών διαπραγματεύσεων υπό των Συμμάχων».
Με τη δεύτερη διακοίνωση, της 16ης/29ης Ιουλίου 1922, «δηλούται η απόφασις της Κυβερνήσεως όπως προβή εις κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως και ζητείται παρά των Συμμάχων ν’ αφήσουν τον δρόμον ελεύθερον προς τούτον». Οπως δηλωνόταν στη δεύτερη διακοίνωση, εξετάζοντας τα δεδομένα «η ελληνική Κυβέρνησις κατέληξεν εις το συμπέρασμα ότι μόνη η κατάληψις της Κωνσταντινουπόλεως, πρωτευούσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπό του ελληνικού στρατού, θέλει επιβάλει την συνομολόγησιν ειρήνης».
Οι πρώτες αντιδράσεις από τους Συμμάχους κάθε άλλο παρά θετικές ήταν. Γινόταν μάλιστα λόγος «περί πραξικοπήματος, εχθρικού προς την συμμαχικήν κατοχήν εις την Κωνσταντινούπολιν». Το ραδιοτηλεγράφημα από το Λονδίνο ανέφερε ότι η εν λόγω επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης «επροξένησεν έκπληξιν ενταύθα, και εις τους κύκλους τούς καλώς διατεθειμένους έναντι της Ελλάδος». Και συνέχιζε: «Εκφράζεται η ελπίς ότι δεν μελετάται τοιούτον σχέδιον. Τονίζεται ότι οι Σύμμαχοι κατέχουν την Κωνσταντινούπολιν ως παρακαταθήκην και ότι, φυσικώ τω λόγω, θ’ αντιστούν ηνωμένοι κατά πάσης αποπείρας προς κατάληψίν της, οποθενδήποτε και αν ήθελε προέλθη τοιαύτη απόπειρα». Το αντίστοιχο από το Παρίσι ανέφερε πως δεν «καθίσταται πιστευτόν ότι η ελληνική Κυβέρνησις θα ερριψοκινδύνευεν επίθεσιν κατά της Κωνσταντινουπόλεως».
