Από τις 30 Ιουνίου, όταν με το βούλευμα (απόφαση) του Δικαστικού Συμβουλίου έκλεισε αμετάκλητα το κεφάλαιο των ευθυνών για την ενοχοποίηση των δέκα πολιτικών για τη Novartis, που είχε αποτελέσει πεδίο σκληρότατης πολιτικής αντιπαράθεσης, το τμήμα της δικογραφίας που έμεινε και έφθασε στο Ειδικό Δικαστήριο ήταν πολύ μικρό. Αφορούσε μία παράλειψη της εισαγγελέως Ελένης Τουλουπάκη, ότι δεν έστειλε αναφορές του ΚΙΝΑΛ για τον Παν. Κουρουμπλή (υπουργό Υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) στη Βουλή, ενώ για τον πρώην υπουργό Δημήτρη Παπαγγελόπουλο η δικαζόμενη υπόθεση κυρίως αφορούσε καταγγελίες τριών εισαγγελέων ότι παρενέβη στο έργο τους. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, αφού «έφυγε» το 90% της δικογραφίας, η δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο δεν ήταν δυνατόν να συγκεντρώνει παρά μικρό ενδιαφέρον και από τον Τύπο, ενδιαφέρον που υπήρξε έντονο για πολύ καιρό, όταν «έτρεχαν» κοινοβουλευτικές και δικαστικές έρευνες, με επίκεντρο την ενοχοποίηση χωρίς στοιχεία πρώην πρωθυπουργών και άλλων σημαντικών πολιτικών παραγόντων, που είχαν κατηγορηθεί –μόνο με καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων– για δωροληψίες από τον φαρμακευτικό κολοσσό, οι οποίες δεν αποδείχθηκαν, ούτε υπήρξαν άλλα στοιχεία για να τις επιβεβαιώσουν.
Αυτά τα σύντομα για την προϊστορία της δίκης που διεξάγεται από τα μέσα Σεπτεμβρίου ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου. Συνολικά 13 ανώτατοι δικαστικοί συγκροτούν τον βαρύ δικαστικό σχηματισμό, που προβλέπουν το Σύνταγμα και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Κατηγορούμενοι ο πρώην υπουργός (διετέλεσε επί μακρόν αναπληρωτής) στο υπουργείο Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη, πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς που χειρίστηκε τον φάκελο με την ενοχοποίηση των δέκα πολιτικών και είχε διαδεχθεί στη θέση της επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς την εισαγγελέα Εφετών Ελένη Ράικου, μία από τους τρεις εισαγγελείς που έχουν καταγγείλει για παρεμβάσεις τον Παπαγγελόπουλο.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, που συμπλήρωσε περί τον ενάμιση μήνα, έχουν εξεταστεί συνολικά τέσσερις μάρτυρες. Ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Ανδρέας Λοβέρδος, η πρώην βουλευτής του κόμματος Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο Ανδρέας Ξανθός, πρώην υπουργός Υγείας επί ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής του κόμματος της αντιπολίτευσης, που κατέθεσαν κυρίως για την κατηγορία σε βάρος της εισαγγελέως Τουλουπάκη σχετικά με τη μη έγκαιρη διαβίβαση στη Βουλή του φακέλου Κουρουμπλή. Από καμία κατάθεση δεν προέκυψαν εις βάρος της εισαγγελέως Τουλουπάκη επιβαρυντικά στοιχεία. Αλλωστε στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η εισαγγελέας Ελένη Ράικου, η μαρτυρία της οποίας αφορούσε κυρίως τα πεπραγμένα του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, τον οποίο κατήγγειλε και στο δικαστήριο για πιέσεις που της άσκησε να στείλει τον φάκελο Novartis στη Βουλή χωρίς στοιχεία.
Εκείνο που διεφάνη στη δίκη, κυρίως στην κατάθεση Ράικου, είναι πως κάποιες φορές η διαδικασία διολισθαίνει σε επίπεδα μη συμβατά με έναν τόσο βαρύ δικαστικό σχηματισμό, όπως το Ειδικό Δικαστήριο. Ενδεικτικά είναι τα όσα αποτέλεσαν το περιεχόμενο ερωτήσεων του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου προς την Ελένη Ράικου, προκειμένου να καταδείξει ότι οι σχέσεις τους ήταν φιλικές και στενές. Ερωτήσεις αν του αγόρασε γραβάτα, αν είχαν συμφάγει σε ταβέρνες και ποιες, αν είχε πάει στο σπίτι του με τον άνδρα της και άλλες προκάλεσαν αίσθηση. Οπως επίσης και άλλες, για πρόσκληση που είχε δεχθεί πριν από 18 χρόνια σε βάφτιση παιδιού της αδελφής της εισαγγελέως, όπου, όπως είπε ο κατηγορούμενος, «οριεντάλ χορεύτρια» τον ενόχλησε και έφυγε.
Από την άλλη, συνήγοροι των κατηγορουμένων για την Ελένη Τουλουπάκη παρίστανται οι Βασίλης Χειρδάρης και Γιάννης Μαντζουράνης, ενώ για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος (συγγενής του), ο Μανόλης Ροδουσάκης και ο Ιπποκράτης Μυλωνάς επιχειρούν να ρωτήσουν ό,τι κρίνουν σκόπιμο, με τους συνηγόρους της Ελένης Τουλουπάκη αλλά και τους περισσότερους του πρώην υπουργού να είναι ουσιαστικοί και σύντομοι.
Εκείνο όμως που έχει προκαλέσει αίσθηση είναι και ο τρόπος διεύθυνσης της όλης διαδικασίας από την πρόεδρο της δίκης Βασιλική Ηλιοπούλου, η οποία ενώ είναι έμπειρη και πολύ καλή δικαστής, εντούτοις δεν αποφεύγει πολλές φορές ερωτήσεις και τοποθετήσεις με εμφανή πολιτική χροιά, ενώ οι αιχμές της σε μάρτυρες και οι ερωτήσεις-σχόλια εμφανίζονται να αδικούν το κύρος ενός τόσο σημαντικού δικαστηρίου και την ικανότητα της εν λόγω ανώτατης δικαστικής λειτουργού.
Τοποθετήσεις της προέδρου του τύπου «ο Γιάννος Παπαντωνίου ήταν για το κόμμα του καμένο χαρτί», στην προσπάθειά της να απαξιώσει το έργο της εισαγγελέως Ελένης Ράικου που τον είχε παραπέμψει, είναι ενδεικτικές. Αλλά και το σχόλιό της για την πλειοψηφία της προανακριτικής της Βουλής, με το οποίο αφηνόταν να εννοηθεί ότι ορισμένα πράγματα ήταν προσχεδιασμένα, επίσης προκάλεσε αίσθηση. «Τάχα μου οι βουλευτές ρωτούσαν και εσείς τάχα μου απαντούσατε. Πού ήξεραν για τον εισαγγελέα Αθανασίου;», ήταν η ερώτηση της προέδρου προς την εισαγγελέα Ράικου, καθώς και άλλες επισημάνσεις και ερωτήσεις προς τους μάρτυρες, που ενίοτε αντιμετωπίζονται ως ελεγχόμενοι.
Η δίκη πάντως ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, όποιο κι αν είναι το αντικείμενό της, διότι επ’ αυτού θα μπορούσαν να λεχθούν πολλά, αξίζει τη διαφύλαξη του κύρους του δικαστικού σχηματισμού από όλους τους παράγοντες. Ωστε η όποια απόφαση εκδοθεί να περιβάλλεται με το κύρος ενός δικαστηρίου και την αμεροληψία των δικαστών.