«Καλημέρα, κυρία Κουγιούφα. Ενοχλώ; Μπορείτε να μιλήσετε;». «Ναι, φυσικά, έχω χρόνο, περιμένω να με πάρουν για χημειοθεραπεία». Θέλει μια βαθιά ανάσα και ένα ελαφρύ σφίξιμο στους μυς του στομαχιού για να καταφέρεις να απαντήσεις κανονικά σε κάτι τέτοιο, να μη δείξεις ούτε υπερβολική έκπληξη ούτε υπερβολική θλίψη και όλα αυτά να μην παρερμηνευθούν ως αδιαφορία. Αλλά λες και αντιλήφθηκε τη στιγμιαία αμηχανία, η γυναίκα στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής έσπευσε να προσθέσει: «Μην ανησυχείτε, είμαι καλά και συνήθως η αναμονή είναι μεγάλη, θα περάσει και ο χρόνος!».
Η διάγνωση ήρθε αναπάντεχα πριν από ένα χρόνο. Καρκίνος στον πνεύμονα, στάδιο 4, με ήδη κάποιες μεταστάσεις. «Οι θεραπείες πάνε καλά, αν και επανέρχομαι από μια μεγάλη ψυχολογική κάμψη που επηρέασε την εξέλιξη της νόσου και επιδείνωσε την κατάσταση της υγείας μου», είπε η Αμάντα Κουγιούφα στην «Κ» όταν επικοινωνήσαμε μαζί της με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού (5/12) – θα γίνει πολύ γρήγορα αντιληπτό το γιατί. «Λίγο μετά τη διάγνωση έχασα τη μητέρα μου, έχασα και τα σκυλιά μου, πέσανε πολλές απώλειες μαζί. Προφανώς λόγω του άγχους άρχισα να χάνω και τα μαλλιά μου μολονότι μου είχαν πει ότι δεν θα τα έχανα. Το καλό είναι ότι επανήλθα και ότι σύμφωνα με τις τελευταίες αξονικές πάω καλύτερα».
Η κ. Κουγιούφα, παρά την αμέριστη εμπιστοσύνη της στους γιατρούς και στη θεραπεία της, δεν άφησε τα πάντα σε αυτούς. Ξεκίνησε να ενδυναμώνει τον οργανισμό της με όποιο τρόπο μπορούσε – μόνο ένα δυνατό σώμα, μέσα κι έξω, μπορεί να παλέψει με την ασθένεια. Χοροθεραπεύτρια η ίδια, με πολλά χρόνια εξάσκησης σε ειδικά σχολεία, έχει δει από πρώτο χέρι τις αλλαγές που μπορεί να επιφέρει η κίνηση. Αρχισε τσι κουνγκ, μια πρακτική διαλογισμού με κίνηση, κάνει φάσια, μια μορφή φυσιοθεραπείας, έχει φροντίσει τη διατροφή της και φυσικά κάνει συνεδρίες με ψυχοθεραπευτή. Τελευταία όμως έχει βρει και μια άλλη ασχολία που τη βοηθά να αισθάνεται καλύτερα: τον εθελοντισμό. Μέσω του μη κερδοσκοπικού οργανισμού ΜΑΝΑ, που παρέχει δωρεάν εξατομικευμένες υπηρεσίες φροντίδας και υποστήριξης σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού και γυναικολογικό καρκίνο, προσφέρει διαδικτυακά μαθήματα χοροθεραπείας σε γυναίκες που βρίσκονται είτε σε θεραπεία είτε σε ανάρρωση. «Η καθεμία μέσα από τον χώρο της και μέσα από μια κάμερα καταφέρνουμε και βρίσκουμε τον εσωτερικό μας χώρο, την κίνηση, την έκφραση. Είναι ακόμη αρχή, αλλά και μόνο ο ενθουσιασμός αυτός των γυναικών, η διάθεση για μοίρασμα στην ομάδα, με γεμίζει όπως κάθε τέτοιου είδους ενασχόληση. Οταν μοιράζονται τι βίωσαν, πώς ένιωσαν, αυτό το γέμισμα είναι πολύ όμορφη αίσθηση. Είναι κίνητρο, είναι νόημα».
Η εθελοντική εργασία επιπλέον τη βοηθά να μένει ενεργή. «Να μην κάθομαι με τις σκέψεις μου συνέχεια. Μετά το σοκ της απειλής της ζωής, οι γυναίκες χρειαζόμαστε πηγές ευγνωμοσύνης, πηγές αυτοφροντίδας, την προσοχή να στραφεί σε εμάς. Αρκετές από εμάς φροντίζαμε άλλους πάρα πολύ και για πάρα πολύ καιρό και δεν είχαμε χρόνο να δούμε εμείς τι χρειαζόμασταν». Να μια φράση με την οποία θα ταυτιστούν πολλές γυναίκες.
Από τον Ιανουάριο του 2018, περισσότερες από 340 γυναίκες όλων των ηλικιών έχουν περάσει από το Σπίτι του ΜΑΝΑ, έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο κέντρο της Αθήνας, λαμβάνοντας πάνω από 12.500 ώρες δωρεάν υπηρεσιών. Στο έργο του οργανισμού συνεισφέρουν 25 εθελοντές γιατροί και επαγγελματίες υγείας.