Δεν είναι η πρώτη φορά. Και η προηγούμενη διοίκηση της εταιρείας Twitter Inc. έκοψε λογαριασμούς του δημοφιλούς κοινωνικού δικτύου. Το έκανε για καλύτερους λόγους, από το να αποκρύψει τη θέση του ιδιωτικού αεροπλάνου του Ελον Μασκ, πληροφορία που έτσι κι αλλιώς είναι διαθέσιμη στο Διαδίκτυο.
Ομως η προηγούμενη διοίκηση μπορεί να σταμάτησε τα τιτιβίσματα του Ντόναλντ Τραμπ επειδή υποκινούσαν σε βία (βλέπε επίθεση στο Καπιτώλιο), αλλά τουλάχιστον δεν τιμώρησε όσους τα αναπαρήγαγαν.
Ο Ελον Μασκ μάλλον ασπάζεται τη θεωρία της συλλογικής ευθύνης. Δεν μπλόκαρε μόνο τον λογαριασμό @ElonJet, που έδειχνε τη θέση του αεροπλάνου του και το ακολουθούσαν πάνω από 500.000 άνθρωποι. Απέβαλε και για μία εβδομάδα επιφανείς δημοσιογράφους που έγραψαν γι’ αυτό. Οπως έκαναν παλιά οι διευθυντές σχολείων…
Ετσι, όμως, έθεσε πάλι το θέμα των ορίων της παρέμβασης του ιδιωτικού τομέα σε δημόσιους χώρους. Ναι, σύμφωνοι! Το Τwitter δεν είναι κρατικό, αλλά εκατομμύρια χρήστες το κάνουν διά της παρουσίας τους και της εργασίας τους δημόσιο μέσο. Είναι η σύγχρονη αγορά, ασχέτως αν βρίσκεται σε ιδιωτικό οικόπεδο.
Ολοι εμείς μπήκαμε στο Τwitter με συμβόλαιο, όταν πατήσαμε το κουμπάκι «Agree» στους όρους χρήσης. Εκεί, δεν έγραφε τίποτε ότι τα γεωγραφικά στίγματα των αεροπλάνων θα είναι «τουιτερικό απόρρητο».
Δεν έλεγε επίσης ότι τα όρια του λόγου μας είναι ανάλογα των επιθυμιών της εκάστοτε διοίκησης. Δηλαδή, αν μεθαύριο το μέσο αγοραστεί από τον πρίγκιπα του Κατάρ, θα πρέπει όλοι να λιβανίζουμε τις εργασιακές σχέσεις του Εμιράτου και μάλιστα χωρίς διάφορο;
Η αγορά θα λύσει το πρόβλημα με καινούργιες πλατφόρμες, που ήδη εμφανίζονται, π.χ. mastodon.social. Αυτό βέβαια είναι μακροχρόνια διαδικασία, παρά το γεγονός ότι ο Ελον Μασκ κάνει ό,τι μπορεί να την επιταχύνει.
Κάνει όμως αναγκαία και την απάντηση των πρωταρχικών ερωτημάτων της νέας εποχής. Αν, για παράδειγμα, οι σχέσεις ιδιοκτησίας, που δούλεψαν μια χαρά με τα υλικά πράγματα, μπορούν να εφαρμοστούν και για τα άυλα, όπως είναι η πληροφορία.