Μια θέση στο Δημόσιο εξακολουθεί να αποτελεί όνειρο ζωής για τους περισσότερους εξ ημών ή είναι απλώς μια αυταπάτη, ένα αντίβαρο στις δύσκολες συνθήκες του ιδιωτικού τομέα; Υπάρχει plan C; Δύο εργαζόμενοι που παραιτήθηκαν από το δημόσιο μας μιλούν για την απόφαση τους και την επόμενη μέρα.
«Πήγαινε, παιδί μου, μάθε ό,τι είναι να μάθεις και έχε τα μάτια σου ανοιχτά». Αυτή την όχι και τόσο συνηθισμένη ευχή έδωσε ο πατέρας της Μαρίας Αλεξίου, όταν εκείνη του ανακοίνωσε ότι πέρασε στον γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και διορίζεται στο δημόσιο. «Το δημόσιο δεν ήταν στα σχέδια μου» λέει σήμερα στην «Κ» η Μαρία, που προέρχεται από οικογένεια γουνοποιών. «Οταν, όμως, άρχισα να ψάχνω για δουλειά και να δίνω συνεντεύξεις σε εταιρείες, ένιωθα ότι κάθε φορά θα έπρεπε να δώσω μια παράσταση για να αποδείξω ποια είμαι και τι μπορώ να κάνω· επιπλέον κατάλαβαινα ότι θα έπρεπε να εργάζομαι πολλές ώρες παραπάνω, ακόμα και Σαββατοκύριακα». Η Μαρία, όμως, τότε θέλει να έχει ελεύθερο χρόνο και για άλλες δραστηριότητες. «Η διαδικασία των εξετάσεων μου ήταν πιο οικεία» επισημαίνει η ίδια, που έχει σπουδάσει οικονομικά στην ΑΠΘ και τη Μ. Βρετανία. Οι εξετάσεις διενεργούνται το 2004 και η ίδια διορίζεται στο Υπουργείο Εργασίας το 2006.
Το τμήμα, στο οποίο τοποθετείται η Μαρία το 2006 αποτελείται από πτυχιούχους, επιτυχόντες στον ΑΣΕΠ. «Νιώθαμε τη διαφορά όταν ερχόμασταν σε επαφή με άλλα τμήματα και διευθύνσεις» περιγράφει η ίδια, που εργαζόταν στο τμήμα προσωπικού και ασχολήθηκε την εποχή εκείνη με τη συγχώνευση των ταμείων. Γρήγορα, όμως, άρχισε να νιώθει ότι δεν εξελισσόταν, ότι έμενε στάσιμη. «Είχα πολλές ιδέες και δεν μπορούσα να τις αξιοποιήσω» θυμάται, «επίσης είχα αρχίσει να καταλαβαίνω πως λαμβάνονταν οι πολιτικές αποφάσεις και πώς συντάσσονταν τα νομοσχέδια και αυτό με στεναχωρούσε».
Συν τω χρόνω, η Μαρία αποκτά μεγάλη τεχνογνωσία σχετικά με τα διαθέσιμα μεταπτυχιακά σε Ελλάδα και εξωτερικό, «επειδή είχα αφιερώσει πολύ χρόνο να ψάχνω για εμένα, καθώς πραγματοποίησα ως εργαζόμενη ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στην τότε ΑΣΟΕΕ». Ετσι, φίλοι και συνάδελφοι που έψαχναν πληροφορίες για σπουδές, απευθύνονταν απευθείας στη Μαρία, καθώς ο χώρος ήταν εντελώς αχαρτογράφητος. «Αρχισα, λοιπόν, κάτι δικό μου πάνω στα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών, καθώς πουθενά δεν υπήρχαν επικαιροποιημένες πληροφορίες» λέει στην «Κ» η Μαρία, που είναι ιδιοκτήτρια του eduguide.gr. «Νομίζω ότι δεν θα το είχα προχωρήσει, αν δεν είχα την υποστήριξη του συζύγου μου». Ετσι, το 2012 η Μαρία παίρνει ένα «λελογισμένο» ρίσκο, δηλαδή μια άδεια άνευ αποδοχών. Ταυτόχρονα μετακομίζει οικογενειακώς στην Κύπρο. «Τα πρώτα τέσσερα χρόνια δεν είχα έσοδα» ομολογεί, «στο digital σκέλος με βοήθησε σημαντικά ο σύζυγος μου, γιατί εγώ είμαι αυτοδίδακτη». Σταδιακά, όμως, η ιστοσελίδα αποκτά επισκεψιμότητα και συγκεντρώνει πλήθος σημαντικών πληροφοριών ανά κατηγορία- μεταπτυχιακά, υποτροφίες, διδακτορικά, όπως και ειδήσεις σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής. «Συνεχώς αναβαθμίζουμε το site» λέει στην «Κ» η Μαρία που το 2017 παραιτείται από το δημόσιο και σήμερα απασχολεί στην εταιρεία της πέντε μόνιμους υπαλλήλους. «Παλιά είχαμε φυσική έδρα, αλλά επί πανδημίας διαπιστώσαμε ότι δεν χρειαζόταν, οπότε τώρα δουλεύουμε online από Κύπρο, Αθήνα, Καλαμάτα και Καβάλα». Τι της λείπει από το δημόσιο; «Η ανέμελη αίσθηση κάθε Παρασκευή μεσημέρι ότι ξεκινούσε ένα Σαββατοκύριακο, κατά το οποίο δεν θα είχα καμία επαγγελματική έγνοια, όπως και οι πολύ καλές σχέσεις με τους συναδέλφους» απαντά. «Δεν ξέρω, αν η νέα μου δουλειά θα πήγαινε τόσο καλά, αν δεν είχα και την εργασιακή εμπειρία του δημοσίου, για παράδειγμα, ως δημόσιος υπάλληλος έμαθα να διαβάζω και να κατανοώ με ευκολία νόμους, αποφάσεις και εγκυκλίους που έχουν άμεση σχέση με το αντικείμενό μου».
«Ενιωθα στάσιμος»
Μέσω του ΑΣΕΠ του 2003 βρέθηκε και ο Βασίλης Γιαννακόπουλος, απόφοιτος ΑΣΟΕΕ, στο Υπουργείο Εργασίας. «Είχαμε συγκεντρωθεί πολλοί νέοι άνθρωποι με πραγματικό ενδιαφέρον για το αντικείμενο» αναφέρει ο Βασίλης. Ο ίδιος συμμετέχει σε πολλές σημαντικές ρυθμίσεις και στα πρώτα βήματα της ψηφιακής μετάβασης- πχ στην εγκαθίδρυση της διαύγειας. «Είχα προλάβει να εργαστώ στον ιδιωτικό τομέα και την πρώτη μέρα που έφυγα από το γραφείο στις 3.30μμ μου φάνηκε σαν ψέμα» λέει ο Βασίλης, που επιλέγει τότε το δημόσιο για τον ελεύθερο χρόνο που εξασφαλίζει στους υπαλλήλους του. «Πράγματι το αξιοποίησα, έκανα ένα μεταπτυχιακό όσο δούλευα και είχα ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια μου» διηγείται. «Ενιωθα, όμως, στάσιμος και ότι οι ικανότητές μου έφθιναν διαρκώς, κάτι που με έριχνε πολύ ψυχολογικά». Οι νεαροί συνάδελφοι συζητούν πολλά κακώς κείμενα του συστήματος. «Είχαμε κάνει πολλές εισηγήσεις για αλλαγές με στόχο να γίνει πιο αποτελεσματική η δουλειά μας, ελάχιστες έγιναν δεκτές» λέει με πικρία.
Εκείνη την εποχή ο αδελφός του Βασίλη ιδρύει τη ΑΜΚΕ «Science For You», η οποία μέσω της τεχνολογίας προσφέρει λύσεις στην καθημερινή μας ζωή. «Στην αρχή βοηθούσα ως εθελοντής και κάποια στιγμή ο αδελφός μου, με μεγάλο δισταγμό, με ρώτησε αν θα ήθελα να εμπλακώ πιο ενεργά». Δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει τη φράση του και ο Βασίλης έχει ήδη δεχτεί. «Είχα την ασφαλή επιλογή της άδειας άνευ αποδοχών, την οποία αξιοποίησα για πέντε χρόνια, όπως ορίζει ο νόμος». Στο διάστημα αυτό ο Βασίλης αναπτύσσει στο μέγιστο βαθμό τη δημιουργικότητά του. «Υπήρξαν, ωστόσο, δυσκολίες, μήνες στους οποίους δεν είχα οικονομικές απολαβές» θυμάται, «όμως ήταν κάτι που με γέμιζε, εγώ συνεχώς εξελισσόμουν και η SciFY γινόταν συνεχώς καλύτερα και αποσπούσε διακρίσεις». Επισημαίνεται ότι η εν λόγω ΑΜΚΕ το 2019 συμπεριλήφθηκε από το Πρόγραμμα Θαλής II στο κορυφαίο 5% μεταξύ 250 οργανώσεις για τη διαφάνεια, την αποτελεσματικότητα και την οργάνωσή της.
Ο Βασίλης θα επιστρέψει για τρία χρόνια στο δημόσιο. «Δούλευα part time στην ΑΜΚΕ, κατόπιν σχετικής άδειας» διευκρινίζει, «όμως ήταν πολύ δύσκολος ο συνδυασμός, ήταν δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι». Τελικά το 2022 παραιτείται και αφοσιώνεται στη SciFY. Ως εργαζόμενος σε ΑΜΚΕ έχει πολλά θετικά, όπως ευελιξία στο ωράριο και υβριδικό μοντέλο εργασίας. «Η χαρά των παιδιών με οπτική βλάβη, όταν τους παραδώσαμε ηλεκτρονικά παιχνίδια ειδικά διαμορφωμένα για εκείνα, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο» καταλήγει. «Τώρα έκανα πράξη αυτό που λέω στα παιδιά μου- το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι η αλλαγή- πρέπει να την περιμένουμε και να προετοιμαζόμαστε για αυτή».
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr