Με άρθρο του ο επικεφαλής της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, Χρήστος Ράμμος, αντικρούει το επιχείρημα του Αρείου Πάγου ότι οι παρακολουθήσεις μέσω της ΕΥΠ για «λόγους εθνικής ασφάλειας» είναι εξ ορισμού νόμιμες εφόσον έχει εκδοθεί σχετική εισαγγελική διάταξη. «Με βάση την άποψη αυτή σταματά κάθε περαιτέρω συζήτηση και θεωρείται αδιανόητο να τεθεί θέμα ευθύνης είτε αστικής είτε ποινικής είτε άλλης για τους εν λόγω εισαγγελικούς λειτουργούς σε σχέση με διάταξη που εξέδωσαν. Ετσι, παρανομία θεωρείται ότι υπάρχει στις άρσεις του απορρήτου των επικοινωνιών μόνο σε περίπτωση που καταλύθηκε το απόρρητο των επικοινωνιών από εγκληματική ενέργεια, όπως είναι π.χ. η χρήση πειρατικού λογισμικού (spyware)», σημειώνει στο κείμενό του που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα syntagmawatch.gr. Υπενθυμίζεται ότι στο πολυσέλιδο πόρισμά του (το είχε παρουσιάσει η «Κ» την Παρασκευή 2/8) ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αχιλλέας Ζήσης, που διενήργησε την έρευνα επί εννέα και πλέον μήνες, αποδίδει ποινικές ευθύνες για εκτεταμένο δίκτυο τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, διαφόρων προσώπων, μόνο στις εταιρείες που είχαν το παράνομο λογισμικό Predator, και όχι στην ΕΥΠ ή σε όσους καταγγέλθηκαν για τις υποκλοπές.
Στην παρέμβασή του ο κ. Ράμμος αναφέρει ότι οι εισαγγελικές διατάξεις περί άρσεως του απορρήτου των επικοινωνιών για λόγους εθνικής ασφάλειας είναι άμεσα εκτελεστές και δεν μπορεί ο πάροχος τηλεπικοινωνιών να προβάλει κάποια άρνηση. Επισημαίνει, όμως, ότι ακόμη κι αν η σχετική εισαγγελική διάταξη έχει εκδοθεί νομότυπα, δεν έχει το γενικό τεκμήριο της νομιμότητας. «Ο εκδώσας αυτήν εισαγγελικός λειτουργός δεν απαλλάσσεται από το να του ζητηθούν στο μέλλον, με βάση καταγγελία ή ένδικο μέσο οποιουδήποτε μπορεί να θεμελιώσει σχετικό έννομο συμφέρον, ευθύνες είτε πειθαρχικές είτε αστικές είτε ακόμη και ποινικές σε περίπτωση που διαπιστωθεί από την ΑΔΑΕ (ενεργούσα είτε κατόπιν καταγγελίας ή ερωτήματος θιγέντος πολίτη είτε αυτεπαγγέλτως) ότι δεν τηρήθηκαν η διαδικασία ή κάποιος όρος που απαιτούνται για την έκδοση της επίμαχης διάταξης. Σε μια τέτοια δε περίπτωση δεν θα μπορούσε ο εκδώσας τη διάταξη λειτουργός να προβάλει ένσταση ότι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να του ζητηθούν ευθύνες, διότι η διάταξη είναι καθ’ όλα νόμιμη και δεν μπορεί να θεμελιωθεί η όποια ευθύνη για νόμιμη πράξη. Οι πειθαρχικές ευθύνες θα μπορούσαν να αναζητηθούν με βάση πειθαρχική διαδικασία που θα ήγειρε σε μια τέτοια περίπτωση ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου», σημειώνει.
Ακόμη τονίζει ότι η ΑΔΑΕ, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να ελέγχει εάν υφίσταται και επαρκής αιτιολογία που να τεκμηριώνει την ανάγκη άρσης απορρήτου των επικοινωνιών για λόγους εθνικής ασφάλειας, να μπορεί να διαπιστώσει εάν τηρήθηκαν οι απαιτούμενοι όροι και ότι η έκδοση της εισαγγελικής διάταξης «δεν είναι αποτέλεσμα της υπερβάσεως των ακραίων ορίων της χορηγούμενης στον εισαγγελικό λειτουργό αρμοδιότητας». «Αίτηση παντελώς αναιτιολόγητη ως προς το θέμα αυτό, στην οποία θα ζητείτο απλώς χωρίς καμία άλλη εξήγηση η άρση του απορρήτου επικοινωνιών κάποιου προσώπου, δεν τηρεί, προδήλως, τους όρους και τις διαδικασίες άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών», σημειώνει ο κ. Ράμμος και τονίζει ότι προβλέπεται αυτός ο έλεγχος της «αιτιολογίας» εάν εφαρμοστεί στο ακέραιο ο ν. 3115/2003. «Για μια ακόμη φορά διαπιστώνεται ότι δεν πάσχουμε στη χώρα μας από έλλειψη νόμων, ούτε χρειάζεται να ανακαλύπτουμε κάθε τόσο την πυρίτιδα. Εκεί που διαρκώς προσκρούουμε είναι στην εφαρμογή των νόμων, ορθότερα, στη μη εφαρμογή ή στην παράκαμψή τους, άλλως την απίσχνανση ή το “άδειασμά” τους», τονίζει.
