Πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα στα μεγάλα πανεπιστήμια τα κρούσματα βίας, τα οποία εν μέσω προεκλογικής περιόδου –ευρωεκλογών, αυτοδιοικητικών, αλλά και των φοιτητικών εκλογών– αποκτούν και έντονη πολιτική διάσταση. Οι ισχνές μειοψηφικές ομάδες υβρίζουν και απειλούν καθηγητές, επιχειρούν να αποτρέψουν την αξιολόγηση, διακόπτουν συνεδριάσεις οργάνων και εκλογικές διαδικασίες, μετατρέπουν αίθουσες σε κυλικεία, «πουλούν προστασία» σε αλλοδαπούς και, εντέλει, επιβάλλουν τον δικό τους «νόμο». Παρ’ όλα αυτά, ελάχιστοι αντιδρούν. «Δεν ξέρω τι είναι πιο θλιβερό: μια μικρή ομάδα φοιτητών που με τη λογική συμμορίας προσπαθεί να επιβάλει τις ολοκληρωτικές αντιλήψεις της για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο ή το γεγονός ότι τα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου κάθε βαθμίδας εξακολουθούν να σιωπούν. Ενδεχομένως γιατί πιστεύουν ότι έχουν εκλεγεί για να απολαμβάνουν τα προνόμια του οφικίου και όχι για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του Πανεπιστημίου. Σε κάθε περίπτωση, ο εθισμός στη βία και στην παρανομία είναι κραυγαλέα απόδειξη της άρνησης, πιο σωστά της έλλειψης βούλησης για οποιαδήποτε αλλαγή στο πανεπιστήμιο», τονίζει στην «Κ» ο κ. Κώστας Κωστής, καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστημίου Αθηνών. Φοιτητές τον καθύβρισαν διότι ετάχθη υπέρ της αξιολόγησης.
Οι ομάδες αυτές τοποθετούνται στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Σε πολλές περιπτώσεις έχουν σχέση με αναρχικούς και στις διάφορες επιθέσεις συμμετέχουν όχι μόνο φοιτητές της σχολής, αλλά και «ομοϊδεάτες» τους από άλλες σχολές. Ουσιαστικά προπαγανδίζουν στους φοιτητές ότι όσοι θέλουν τις αλλαγές στα ΑΕΙ και στη χώρα τάσσονται κατά του δημόσιου πανεπιστημίου και επιδιώκουν την υποβάθμιση των πτυχίων. Συνθήματα που βρίσκουν ευήκοα ώτα σε μία εποχή που η παρατεταμένη οικονομική κρίση και η έλλειψη προοπτικών μετά την αποφοίτηση απογοητεύουν τους νέους.
«Οι ομάδες αυτές θεωρούν ότι θα πετύχουν την ανατροπή του νόμου. Αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε χώρο ανομίας, που δεν παρέχει τη διασφάλιση της ελάχιστης αξιοπρέπειας. Εχει πλέον χαθεί το μέτρο», παρατηρεί στην «Κ» ο πρόεδρος της Νομικής Αθηνών κ. Θεόδωρος Φορτσάκης, κατά του οποίου έχουν αναρτηθεί διάφορες απειλητικές αφίσες στη σχολή. Μάλιστα, οι θυρωροί του κτιρίου αρνήθηκαν να τις κατεβάσουν, φοβούμενοι τα αντίποινα από τους… αφισοκολλητές. Και δεν είναι μόνο οι μικρές αυτές ομάδες φοιτητών. «Κάποιοι καθηγητές (απαράτσικ αριστερών κομμάτων και ομάδων) εμποδίζουν το ΕΜΠ να λειτουργήσει κανονικά και ενθαρρύνουν την οιαδήποτε “αριστερή” παρανομία, χωρίς να προβλέπεται ουδεμία πειθαρχική κύρωση γι’ αυτό από τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του Ιδρύματος!», ανέφερε σε παρέμβασή του για το ΕΜΠ ο ομότιμος καθηγητής του Θόδωρος Λουκάκης.
Μιθριδατισμός
Ολοι θεωρούν ότι η ευθύνη ανήκει στα όργανα των ΑΕΙ ώστε συντεταγμένα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. «Στο ΑΕΙ υπάρχουν θεσμοί και διαδικασίες μέσω των οποίων, με διαφάνεια και δικαιοσύνη, μπορούν να αποδοθούν ευθύνες και να ληφθούν μέτρα. Το ότι δεν συμβαίνει αυτό αποδεικνύει το κενό εξουσίας που υπάρχει στην κορυφή του πανεπιστημίου», τόνισε στην «Κ» ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Αθηνών κ. Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος. Και ο κ. Βασίλης Γούναρης, καθηγητής στο Ιστορικό – Αρχαιολογικό του ΑΠΘ, θύμα και αυτός επίθεσης από αντιδρώντες στην αξιολόγηση φοιτητές, υπενθυμίζει, μιλώντας στην «Κ», το ερώτημα που υπέβαλε στην ηγεσία του ΑΠΘ: «Στο μέλλον ίσως κι εγώ, που αιφνιδιάστηκα την πρώτη φορά που μου συνέβη, θα προτιμήσω να αποχωρήσω για να αποφευχθούν τα χειρότερα και να συνεχιστεί η λειτουργία του ΑΠΘ (business as usual). Αλλά αυτό ακριβώς αποτελεί μιθριδατισμό, εθισμό στην απειλή της βίας (της κυριολεκτικής και όχι της μεταφορικής που πολλοί επικαλούνται ως άλλοθι), στην οποία σκύβουμε/σκύβω καθημερινά το κεφάλι. Ντρέπομαι, αγανακτώ. Εχετε ευθύνη ως όργανα μεγαλύτερη απ’ ό,τι εμείς ως άτομα».