Μπορεί να έχε στρωθεί καλοσιδερωμένο τραπεζομάντιλο, να έχει βγει από την κασέλα το καλό σερβίτσιο, τα ποτήρια να αστράφτουν και το μενού να είναι από πλούσιο έως υπερβολικό, αλλά και πάλι το ελληνικό τραπέζι θα θεωρούνταν ημιτελές χωρίς ένα καλαθάκι με φρέσκο ψωμί. Αυτό σκέφτηκε η Κωστάντια Μάνθου κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της έκθεσης της διεθνούς ομάδας ντιζάινερς «This is Very Dangerous» στην οποία συμμετέχει, στο πλαίσιο της εφετινής Εβδομάδας Ντιζάιν του Μιλάνου (πραγματοποιήθηκε 813 Απριλίου). Κάθε χρόνο, η ομάδα συμμετέχει με κοινή θεματική, φέτος θέμα ήταν το πικ νικ. «Σκεφτείτε ένα διεθνές πικ νικ, στο οποίο κάθε ένας από εμάς έπρεπε να “φέρει” κάτι που θα αντιπροσώπευε τη χώρα του», λέει στην «Κ» η 30χρονη Κωστάντια από το σπίτι και εργαστήριό της στο Μιλάνο όπου ζει τα τελευταία χρόνια. «Καθώς η λογική του πικ νικ δεν υφίσταται στην Ελλάδα, δεν το συνηθίζουμε, άρχισα να σκέφτομαι τι θα έφερνε ένας Ελληνας σε ένα κοινό γεύμα. Θα έφερνε ψωμί και κάτι ακόμα. Αλλά σίγουρα ψωμί».
Ετσι της γεννήθηκε η ιδέα για τη συλλογή ΚΙ•RA and The Edible Tower (of Containers), στην ουσία ένα σύστημα παρασκευής ενός τάπερ από ζύμη ψωμιού. Το έργο που παρουσίασε η Κωστάντια στο Μιλάνο περιλαμβάνει τη συνταγή για «ανθεκτικό» ψωμί, ένα κεραμικό σκεύος με καπάκι στο οποίο το ψωμί μπορεί να ψηθεί, ένα ειδικό εργαλείο χάραξης του ψωμιού ώστε να μπορεί να κοπεί σε μερίδες και ένα τραπεζομάντιλο με ειδικά «χερούλια» ώστε το kit να μεταφέρεται εύκολα.
Το μήνυμα, προφανές. Τα κάποτε επαναστατικά σκεύη μιας χρήσης, όπως τα χάρτινα ή πλαστικά πιάτα και μαχαιροπίρουνα, αποτελούν σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους περιβαλλοντικούς βραχνάδες. (Μόνο στις ΗΠΑ απορρίπτονται κάθε χρόνο ένα τρισ. τέτοια σκεύη.) Την ίδια στιγμή, έχει βρεθεί ότι τα βιοδιασπώμενα σερβίτσια, κατασκευασμένα φερ’ ειπείν από καλαμπόκι, είναι μεν φιλικότερα στο περιβάλλον μετά την απόρριψή τους, αλλά για την κατασκευή τους καταναλώνεται εξίσου ή και περισσότερη ενέργεια από αυτήν που χρειάζεται για την παραγωγή των πλαστικών. Φανταστείτε όμως τα τάπερ του φαγητού που φέρνουμε στη δουλειά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στην εξοχή ή ακόμα και τα πιάτα που σερβίρουμε στα πάρτι να τρώγονταν κι αυτά;
Γνώρισε μεγάλη επιτυχία
Το ΚΙ•RA and The Edible Tower (of Containers) γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην έκθεση του Μιλάνου. Βλέποντας την ανταπόκριση από τους επισκέπτες, μάλιστα, η Μάνθου σκέφτεται να βγάλει το kit στην αγορά. «Προσπαθώ να καταλήξω εάν θέλω να το κάνω μόνη μου σε συνεργασία με τεχνίτες από την Ιταλία ή να παραχωρήσω την ιδέα σε εταιρεία», λέει.
Πάντως, όπως εξηγεί η ίδια (kostantiamanthou.blogspot.gr), εκτός από την οικολογική διάσταση της συλλογής, η ιδέα της ταυτόχρονης παρασκευής φαγητού και σκεύους χαρίζει μια ευαισθησία στη διαδικασία και προσθέτει «απτότητα» στην κατανάλωση. «Η γραμμική πρόοδος της παρασκευής φαγητού για ένα γεύμα στην εξοχή γίνεται κυκλική και αυτή η διαδικασία καταλήγει στο τίποτα. Αυτό που μένει στο τέλος είναι μόνο η ανάμνηση ενός κοινού γεύματος».
Η Κωστάντια Μάνθου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στον Βόλο και για τα επόμενα χρόνια εργάστηκε πλάι στον Νίκο Αλεξίου και στους αδελφούς Campana. Από το 2008, ζει στο Μιλάνο όπου ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο βιομηχανικό σχέδιο. Εργάζεται ως αρχιτέκτονας, αλλά η μεγάλη της αγάπη είναι ο σχεδιασμός προϊόντων.