«Θέλω ο πολιτικός που θα στείλω με την ψήφο μου στις Βρυξέλλες να μην προβάλει ως μοναδικό επιχείρημα την οικονομική αδυναμία της Ελλάδας». Αυτή είναι η επιθυμία της Μυρσίνης, που προσήλθε για πρώτη φορά στις κάλπες λίγο πριν από τη δική της προσωπική αναμέτρηση, αυτή των πανελληνίων. Εν μέσω Αρχαίων, Λατινικών και Εκθεσης η 17χρονη ακόμα μαθήτρια προσπάθησε να κάνει τη δική της έρευνα, ώστε να επιλέξει τους βέλτιστους. «Στις αυτοδιοικητικές εκλογές γνώριζα λίγο-πολύ πρόσωπα και πράγματα, καθώς είμαι γέννημα θρέμμα της γειτονιάς μου», απαντά η Μυρσίνη, η οποία ωστόσο δεν συγκινήθηκε από τις υποψηφιότητες των «Βενιαμίν» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. «Θεωρώ ότι όταν είσαι νέος είναι πολύ εύκολο αφενός να πέσεις σε παγίδες, αφετέρου να χάσεις τον αυτοέλεγχο, να το “καβαλήσεις” με απλά λόγια».
Για τις ευρωεκλογές, όμως, απαιτήθηκε περισσότερη «μελέτη» από τους νεαρούς ψηφοφόρους. «Οι υποψήφιοι ήταν τόσο πολλοί που δεν είχα τον χρόνο να διαβάσω με προσοχή τα βιογραφικά τους», απαντά με ειλικρίνεια η μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου, Πηνελόπη, «ψήφισα κόμμα χωρίς να σταυρώσω κάποιο όνομα, σαν να επρόκειτο για εθνικές εκλογές». Αναποφάσιστος παρέμενε μέχρι και λίγη ώρα προτού πάρει τον δρόμο για το εκλογικό κέντρο ο 19χρονος Γιάννης, πρωτοετής φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος στις φετινές εκλογές έκανε επίσης το «ντεμπούτο» του. «Δεν έχω καμία προτίμηση σε κόμμα και όσα βλέπω από τις παρατάξεις στη σχολή μου με έχουν απογοητεύσει», ομολογεί στην «Κ», «όσοι εγγράφονται στα πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα το κάνουν για να προμηθεύονται σημειώσεις και να περνούν τα μαθήματα, πιο ιδεολόγοι είναι όσοι εγγράφονται στις αριστερές παρατάξεις, οι οποίες όμως έχουν γίνει και λίγο… μόδα».
«Ο ιδανικός εκπρόσωπος για το Ευρωκοινοβούλιο κατά τη γνώμη μου είναι εκείνος που είναι μορφωμένος, έχει εργαστεί στην Ελλάδα ώστε να γνωρίζει εκ των έσω τα εργασιακά θέματα και έχει εμπλακεί παλαιότερα στην εγχώρια πολιτική», διευκρινίζει η Πηνελόπη. Προτεραιότητα στην εγχώρια και ευρωπαϊκή πολιτική ατζέντα, σύμφωνα με τους νεαρούς ψηφοφόρους, πρέπει να είναι η παιδεία. «Γνωρίζω ότι η συντήρηση των σχολικών κτιρίων είναι ευθύνη του δήμου», αναφέρει στην «Κ» η Στέλλα, που μένει στη Βούλα, «η κατάστασή τους, όμως, στη γειτονιά μας είναι άθλια: δεν έχουν καθαρίστριες, ούτε φύλακες, με συνέπεια τελικά να αναλαμβάνουν δράση οι κατά τόπους σύλλογοι γονέων».
Το μέλλον του ευρωπαϊκού «πειράματος» μοιάζει να αφορά τη νέα γενιά των Ελλήνων περισσότερο από τον καθένα. «Θέλω να παραμείνουμε στην Ε.Ε. ώστε να μπορέσω ως φοιτήτρια να συμμετάσχω στις ανταλλαγές των φοιτητών Εrasmus και να κάνω μεταπτυχιακό με το κόστος που ισχύει για τους Ευρωπαίους πολίτες, το οποίο είναι πιο προσιτό», επισημαίνει η Μυρσίνη, «η κινητικότητα εντός της Ε.Ε. κρίνω ότι είναι το σημαντικότερο κεκτημένο για τους πολίτες».