Διάδρομος 16 επί 1,5 μέτρα είχε «βαπτιστεί» κοιτώνας έξι, όπου κρατούνταν 30 άτομα. Οι κουκέτες είχαν γίνει με αυτοσχέδιο τρόπο τριώροφες, τα κρεβάτια ήταν κολλητά και χωρίζονταν με κουρτίνες προκειμένου οι κρατούμενοι να μην κοιμούνται σαν ζευγάρια. Πέντε άτομα κοιμούνταν στο πατάρι του πειθαρχείου, έναν χώρο χωρίς παράθυρο. Αντιστοιχούσε μία τουαλέτα ανά 24 άτομα. Σε ολόκληρη τη φυλακή υπήρχαν μόνο εννέα ντους, τα οποία βρίσκονταν στην αυλή, για θέρμανση υπήρχαν έξι σόμπες πετρελαίου που δεν λειτουργούσαν ταυτόχρονα, το καλοκαίρι δεν υπήρχε κλιματισμός και εξαερισμός. Σε φυλακές χωρητικότητας 65 ατόμων συνωστίζονταν 215 κρατούμενοι.
Αποδεχόμενο πλήρως τις σχετικές καταγγελίες έξι κρατουμένων των φυλακών της Τρίπολης -εκεί συμβαίνουν τα παραπάνω- το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με μια απόφαση-σταθμό που κοινοποιήθηκε χθες (υπόθεση Tsokas and others vs GRC), καταδίκασε τη χώρα μας για παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που απαγορεύει την «απάνθρωπη και εξευτελιστική» μεταχείριση κρατουμένων, επιδικάζοντας στους προσφεύγοντες συνολική αποζημίωση της τάξης των 133.000 ευρώ για ηθική βλάβη. Πρόκειται για μια από τις υψηλότερες αποζημιώσεις που έχουν επιδικαστεί σε Ελληνα κρατούμενο από το ΕΔΑΔ.
Για δύο από τους κρατουμένους, η δικαίωση έρχεται μετά θάνατον. Οπως είχε καταγγελθεί από τον Ιούνιο του 2012, οπότε είχε κατατεθεί η προσφυγή, στην Τρίπολη υπήρχε παντελής έλλειψη ιατρικής φροντίδας για ασθενείς κρατουμένους. Ο ένας από τους δύο, ο οποίος είχε εισέλθει υγιής στη φυλακή το 2008, είχε διαγνωστεί με καρκίνο το 2011, αλλά έμεινε χωρίς ιατρική βοήθεια για περισσότερους από 14 μήνες, με αποτέλεσμα η ασθένεια να εξαπλωθεί. Το ΕΔΑΔ διέταξε την άρση της κράτησής του προκειμένου να πεθάνει ελεύθερος. Ωστόσο κατέληξε προτού εκτελεστεί η απόφαση.
Σύμφωνα με τη δικηγόρο που κατέθεσε την προσφυγή για λογαριασμό των έξι κρατουμένων, κ. Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει στο κείμενο της απόφασης του ΕΔΑΔ η αναφορά ότι το πρόβλημα είναι «συστημικό». «Στην ουσία λέει ότι δεν χρειαζόταν να εξαντληθούν τα ένδικα μέσα σε σχέση με την απαγόρευση των βασανιστηρίων και άλλης απάνθρωπης μεταχείρισης, γιατί ούτως ή άλλως δεν θα ήταν αποτελεσματικά. Υπονοεί ότι κανείς δεν θα βρει το δίκιο του καταγγέλλοντας όσα συμβαίνουν», εξηγεί στην «Κ». «Αυτό δίνει σε κάθε κρατούμενο που υφίσταται απάνθρωπη μεταχείριση το “πράσινο φως” να προσφύγει και να αποζημιωθεί».
Πάντως, από τον Ιούνιο του 2012 έως σήμερα, τίποτα δεν έχει αλλάξει στις φυλακές της Τρίπολης, όπου κρατούνται άτομα που έχουν καταδικαστεί ή περιμένουν τη δίκη τους για σεξουαλικά αδικήματα. «Οχι μόνο επικρατούν οι ίδιες συνθήκες, αλλά έχουν αυξηθεί τα προβλήματα. Προφανώς, όλα αυτά συμβαίνουν στις περισσότερες φυλακές της χώρας, με ελάχιστες εξαιρέσεις», καταλήγει η κ. Κούτρα.