Ερωτήματα προκύπτουν σχετικά με τη στάση κρατικών υπηρεσιών στον αποχαρακτηρισμό 4.000 στρεμμάτων στις Αλυκές Κίτρους στην Πιερία. Εν προκειμένω, αγνοείται η ύπαρξη υγρότοπου, καθώς και το καθεστώς προστασίας του, ενώ αρμοδίως υποστηρίζεται κακώς (όπως προκύπτει από έγγραφα που έχει στη διάθεσή της η «Κ») ότι πρόκειται για καλλιεργούμενη έκταση. Οι δε υπηρεσίες του ΥΠΕΚΑ υποστηρίζουν ότι η τσιμεντοποίηση ενός προστατευόμενου υγρότοπου μπορεί να γίνει με τέτοιον τρόπο, ώστε… να προστατεύεται παράλληλα και η βιοποικιλότητά του.
Η ιστορία ξεκινάει ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, με την προσπάθεια ανέγερσης εκεί ενός παραθεριστικού οικισμού 6.500 κατοίκων, με πρωτοβουλία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Με διαδοχικές αποφάσεις, το (πανίσχυρο τότε) ΥΠΕΧΩΔΕ θέσπισε ζώνη οικιστικού ελέγχου στην παραλιακή περιοχή και κατόπιν ενέκρινε την πολεοδομική μελέτη για τη δημιουργία του οικισμού «Ολυμπιάδα». Μόνο που το 59% της έκτασης του οικισμού βρίσκεται μέσα σε περιοχή Natura (ζώνη ειδικής προστασίας της ορνιθοπανίδας) και σε καταφύγιο άγριας ζωής (στα οποία γενικά απαγορεύεται η δόμηση). Και επίσης, μεγάλο μέρος της επίμαχης περιοχής είναι υγρότοπος, που κατακλύζεται από νερό τον χειμώνα και «στεγνώνει» το καλοκαίρι.
Η υπόθεση δεν προχώρησε έως το 2011. Τότε, ο φορέας διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα – Αλυκής Κίτρους, που γειτνιάζει με την επίμαχη έκταση,υπεύθυνος για την επιτήρησή της, διαπίστωσε ότι πραγματοποιούνταν μέσα στον υγρότοπο επιχωματώσεις για τη διαμόρφωση δρόμων. Ο φορέας διαχείρισης διαμαρτυρήθηκε προς πάσα κατεύθυνση, οι επιθεωρητές περιβάλλοντος ζήτησαν την ανάκληση της άδειας, ενώ στην υπόθεση παρενέβη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητώντας εξηγήσεις από τις ελληνικές αρχές. Μάλιστα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επανήλθε με δεύτερο έγγραφο, ζητώντας την αποκατάσταση της περιοχής όπου δημιουργήθηκε η οδοποιία, κάτι που ουδέποτε έγινε.
Τελικά, αξίζει ή όχι να τύχει προστασίας η περιοχή; Κατόπιν του θορύβου που δημιουργήθηκε, στις 15.11.2012 η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας – Θράκης ζήτησε από την τοπική διεύθυνση Δασών να αιτιολογήσει επαρκώς την εισήγησή της υπέρ του αποχαρακτηρισμού τμήματος του Καταφυγίου Αγριας Ζωής. Στην απάντησή της (3.12.12), η διεύθυνση Δασών Πιερίας… αντιστρέφει το αίτημα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, αναφέροντας ότι δεν βρήκε καμία μελέτη που να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό της έκτασης ως καταφυγίου άγριας ζωής το 1988. Τη χαριστική βολή έδωσε ο αν. υπουργός Περιβάλλοντος κ. Ταγαράς, επικυρώνοντας στις 3.7.2014 τον αποχαρακτηρισμό 4.138 στρεμμάτων. Ολα δείχνουν ότι η υπόθεση μπορεί να αναστραφεί μόνο με μια νέα παρέμβαση της Ε.Ε.