Της Αννας Γριμάνη
Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Η ελληνικότητα πρέπει να είναι συνείδηση, γιατί η Ελλάδα είναι πνευματική οντότητα. Εάν είναι μόνον αίσθημα είναι ελάττωμα, γιατί δεν έχει περάσει από τη διαδικασία της σκέψης. Είναι άλλο να αγαπάς κάποιον επειδή σου αρέσει ενστικτωδώς και άλλο διά της γνώσης να προσεγγίσεις την αγάπη.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Το ελληνικό γράμμα. Eχει μιαν απίστευτη αξία, είναι ζωντανή οντότητα, η οποία κινείται με ασύλληπτες ταχύτητες και μέσω αυτού εκφράζεται σχεδόν όλο το σύμπαν.
Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Οταν μιλάμε για «εκδοχή» του Ελληνα, δεν μπορεί παρά να αναφερόμαστε στον Νεοέλληνα – η υπέροχη εκδοχή του είναι ο άνθρωπος με όλα τα ψυχικά χαρίσματα που έχει ο Ελληνας.
Αυτό που με χαλάει.
Tο διττό χάρισμα της ατομικότητας, όταν η συνειδητοποιημένη υπόσταση του ατόμου έχει να κάνει με λάθος συμπεριφορές, αντικοινωνικές και απείθαρχες. Η ατομικότητα είναι ευθύνη, αλλά όταν δεν χρησιμοποιείται σωστά είναι πρόβλημα. Αυτό το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» του Νεοέλληνα το απεχθάνομαι, είναι η λάθος αντίληψη του ατομισμού.
Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Ελληνας σήμερα;
Ανάλογα με τον τομέα και την παιδεία. Πάντα πίστευα ότι η οντότητα του Ελληνα δεν είναι γεωγραφικό χαρακτηριστικό, επειδή γεννιέται δηλαδή στον συγκεκριμένο τόπο, αλλά είναι ο ίδιος τι πρεσβεύει. Δεν μπορεί να θεωρείς τον εαυτό σου Ελληνα όταν δεν γνωρίζεις την ιστορία σου, τη φύση της χώρας σου, όταν ζεις στην Αθήνα και δεν έχεις επισκεφθεί την Ακρόπολη. Το να «είσαι Ελληνας» προσαρμοσμένο στον σύγχρονο Ελληνα έχει σημασία πώς το εννοούμε. Στην διάσταση, όμως, του Ελληνα, δεν υπάρχει άλλη εκδοχή.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται στον σύγχρονο κόσμο;
Η ταυτότητα του Νεοέλληνα δείχνει ότι είναι ασυνείδητος, ότι είναι εκείνος που, ας πούμε, υπόσχεται προεκλογικά τόσα και δεν τα πραγματοποιεί. Η ταυτότητα του Νεoέλληνα με την οποία μπορεί να ταξιδέψει, μεταφορικά και πραγματικά, πρέπει να αναφέρεται σε όλες τις εξαιρέσεις της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Γιατί με την άλλη, δεν μπορεί να πάει πουθενά.
Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
Πιο σημαντικό για μένα δεν είναι ένα αναπάντητο «γιατί», αλλά η συνειδητοποίηση και η θέση του προβλήματος – σε αυτό το επίπεδο θα μπορούσα να πω πολλά, γιατί στην κοινωνία μας υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Ομως, στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο και σε σχέση με τη χώρα μου, θεωρώ ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται και οι πράξεις που ακολουθούν πρέπει να γίνονται πιο ολοκληρωμένα. Αυτός είναι και ο δικός μου σκοπός, για κάθε πρωτοβουλία αναλαμβάνω.
Ο Ελληνας ποιητής μου.
Ο Ομηρος.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Η Ιθάκη.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.
Για την αρχαία εποχή, η οδός που χάραξε ο Μέγας Αλέξανδρος. Για τη σημερινή εποχή θα αναφερόμουν στον όρο της πιο πολυχρησιμοποιημένης λέξης, η οποία όμως είναι ξενική, το Διαδίκτυο, που μας προσφέρει ένα τεράστιο δίλημμα: της γνώσης, της πληροφορίας, αλλά και των απορριμμάτων. Είναι ένα μικρό χάος όπου η απόλυτη πληροφορία προβάλλει και περιμένει αυτόν που θα την βρει και θα την αγκαλιάσει. Οταν ο Ελληνας χρησιμοποιήσει το ελληνικό γράμμα, μπορεί να διαπεράσει το κέντρο της πληροφορίας. Ο Μέγας Αλέξανδρος, αν σκεφτεί κανείς την έκταση που διήνυσε -με ποιες ταχύτητες και σε μια ζωή που διήρκεσε τόσο λίγο- σκορπίζοντας τη γνώση και την έννοια της ελευθερίας και εξυψώνοντας τον άνθρωπο, ήταν μυημένος στην πληροφόρηση της εποχής του. Κατείχε, δηλαδή, τις πληροφορίες κι αυτό ήταν απόρροια μελέτης, ενώ σήμερα οι πληροφορίες είναι ανοιχτές σε όλο τον κόσμο. Από το «άγγιγμα» της πληροφορίας, που εξελίσσεται σε γνώση, μπορεί κανείς να πλησιάσει τα μεγάλα ερωτήματα, όταν είναι σε θέση να σκεφθεί – κάτι που οι σημερινοί ηγέτες δεν ενδιαφέρονται ποτέ να κάνουν.
* Ο κορυφαίος βιολονίστας δίνει αύριο φιλανθρωπικό ρεσιτάλ υπέρ των πληγέντων από τις πυρκαγιές στο Μέγαρο Μουσικής.