Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω τέσσερα μόνο πρόσφατα περιστατικά κακοποίησης ζώων, ζητώντας σας εκ των προτέρων συγγνώμη αν σας χαλάω τη διάθεση: Αγνωστος έδεσε μια πέτρα στον λαιμό ενός σκύλου και τον πέταξε στη θάλασσα (Στυλίδα), ταβερνιάρης έλιωσε με μια καρέκλα το κεφάλι ενός αδέσποτου κουταβιού (Εύβοια), 55χρονος κακοποίησε βάναυσα μια γάτα (Αιδηψός), ενώ ένας άλλος άνδρας φυλάκισε πέντε κουτάβια και τη μητέρα τους για έξι μήνες χωρίς τροφή και νερό (Καβάλα).
Το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα περιστατικά νοσηρής, σαδιστικής, απερίγραπτης βίας σε ανυπεράσπιστα ζώα φτάνουν στον αφρό της επικαιρότητας, δεν σημαίνει ότι είναι ένα καινούργιο φαινόμενο – η διάχυση της είδησης απλώς είναι πολύ εύκολη υπόθεση με την ταχύτητα των social media. Πάντα συνέβαιναν στην επαρχία -όχι μόνο φυσικά- και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα. Μόνο ως θετική, λοιπόν, μπορώ να δω την πρωτοβουλία του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Βασίλη Κικίλια, ο οποίος με επιστολή του στον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου, ζητάει τα εξής: «Επειδή τα φαινόμενα της κακοποίησης και της έλλειψης της απαιτούμενης φροντίδας των ζώων πέραν της ποινικής τους υπόστασης, αναμφίβολα προσβάλλουν βάναυσα τον πολιτισμό της ελληνικής κοινωνίας και διασύρουν διεθνώς την εικόνα της χώρας, κρίνεται σκόπιμο να αυστηροποιηθούν περαιτέρω οι προβλεπόμενες ποινές, προκειμένου να ενισχυθεί η αποτρεπτική τους ισχύς και να καταστούν περισσότερο αποτελεσματικές οι διατάξεις για την προστασία των ζώων».
Οι παραβάτες να τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 2 ετών, ζητάει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης.
Mη λέμε πάλι τα ίδια και τα ίδια, πόσο η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα είναι δείγμα πολιτισμού για μια κοινωνία.
Πρέπει να υπάρξουν αποτρεπτικοί νόμοι που να εφαρμόζονται και πρέπει όσοι ήδη υπάρχουν να αποσαφηνιστούν. Αναφέρομαι στην υπόθεση «σκυλιά στην παραλία» και στη νομική σύγχυση που την περιβάλλει, με αποτέλεσμα να ερμηνεύεται υποκειμενικά. Και να γίνεται η αιτία για συχνούς καβγάδες στις ελληνικές παραλίες, οργανωμένες και μη.