«Ε, τι να πω, αυτό είναι καθαρή γκαντεμιά! Αλλά σου τα ’λεγα, να πω ότι δεν σου τα ’λεγα;» Πράγματι μου τα ’λεγε η ασφαλίστριά μου, αν και είχε παραλείψει να μου πει το πιο σημαντικό: ότι ο μήνας χάριτος στις ασφάλειες των οχημάτων έχει καταργηθεί. Ανετη εγώ, σκέφτηκα να πληρώσω την ασφάλεια του αυτοκινήτου που είχε λήξει τον Ιούλιο μετά την επιστροφή από τις διακοπές, τέλος Αυγούστου. Εξάλλου, δεν θα το κινούσα για έναν μήνα.
Ηταν πολύ καλό σχέδιο για να είναι και επιτυχημένο. Γυρνώντας από μια νυχτερινή έξοδο, λίγο μετά την επιστροφή στην Αθήνα, πήγα και έπεσα πάνω σε ένα ταξί (απ’ όλα τα αυτοκίνητα του κόσμου). Και όπως με πίκρα συνειδητοποίησα την επόμενη μέρα, τη ζημιά θα έπρεπε να την πληρώσω από την τσέπη μου, αφού ήμουν μία από τους 700.000 οδηγούς ανασφάλιστων οχημάτων που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
Η άτυπη περίοδος χάριτος του ένα μήνα, που ίσχυε μέχρι από την ημερομηνία λήξης του ασφαλιστηρίου μέχρι την επίδοση του νέου, κατά την οποία το όχημα εξακολουθούσε να καλύπτεται, έχει καταργηθεί από τον περασμένο Ιανουάριο, όπως άλλωστε και η αυτόματη ανανέωση των ασφαλιστήριων συμβολαίων. Το συμβόλαιο που δεν έχει πληρωθεί μέχρι τη λήξη του ακυρώνεται αυτόματα, όπως έγινε και στην περίπτωσή μου. Η επιστολή από την εταιρεία, με την οποία με ενημέρωνε ότι το συμβόλαιό μου πλησιάζει στη λήξη του και θα πρέπει να φροντίσω για τις υποχρεώσεις μου, είχε μείνει κλειστή πάνω στο γραφείο…
«Δυστυχώς βλέπουμε συχνά ότι οδηγοί παθαίνουν ατύχημα τη μικρή περίοδο που μένουν ανασφάλιστοι», προσπάθησε να με παρηγορήσει η ίδια. Δεν πρόκειται για τον νόμο του Μέρφι (αν και δύο χρόνια ατρακάριστη και καλοπληρώτρια, δεν είναι να μην πιστεύεις σε τέτοια). Εκεί που η εμπρόθεσμη αποπληρωμή του κόστους του ασφαλιστηρίου ήταν παραπάνω από αυτονόητη μέχρι πριν από λίγα χρόνια, όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που σήμερα αμελούν βολικά να ανταποκριθούν στην ημερομηνία λήξης. «Το αφήνουν για αργότερα, για όταν πληρωθούν, καλύπτουν άλλα κενά και αυτό τελευταίο», μου εξηγεί. «Καλή ώρα!» συμπληρώνει.
Τον μεγαλύτερο κίνδυνο βεβαίως για τους ίδιους και τους άλλους αποτελούν όσοι ενσυνείδητα κινούν τα οχήματά τους παραμένοντας ανασφάλιστοι. Εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των ανασφάλιστων Ι.Χ. στα 250.000 και τα ανασφάλιστα δίκυκλα στα 320.000. Σε αυτά προσθέστε περίπου 120.000 ανασφάλιστα φορτηγά ιδιωτικής χρήσης, αλλά και 1.800 ταξί. Από τους ελέγχους της Τροχαίας κάθε μήνα, προκύπτει ότι περίπου το 15% των οχημάτων δεν διέθεταν έγκυρο ασφαλιστήριο συμβόλαιο. «Από 99% που ήταν οι ασφαλισμένοι πριν από λίγα χρόνια, έχουν πέσει στο 60-70%», εκτιμά με τη σειρά της η ασφαλίστριά μου.
Η αυστηροποίηση της σχετικής νομοθεσίας και η εντατικοποίηση των ελέγχων από την Τροχαία έχουν στόχο τον περιορισμό του φαινομένου. Σε περίπτωση που κάποιος οδηγός «συλληφθεί» ανασφάλιστος, χάνει τις πινακίδες και το δίπλωμά του για 10 μέρες, ενώ καλείται να πληρώσει πρόστιμο 500 ευρώ (250 ευρώ για δίκυκλο). Εάν, δε, εμπλακεί σε ατύχημα, χάνει την άδεια κυκλοφορίας για δύο χρόνια, ενώ κινδυνεύει με φυλάκιση από δύο μήνες μέχρι και έναν χρόνο και πρόστιμο έως 3.000 ευρώ. Τα μέτρα φαίνεται πάντως ότι αποδίδουν. Σύμφωνα με την Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών, τα ασφαλισμένα οχήματα ήταν 5,3 εκατ. στο τέλος του 2012, 5,6 εκατ. στα τέλη του 2013, ενώ στο τέλος Απριλίου του 2014 έφτασαν τα 5,7 εκατομμύρια. Για καλύτερη ανάλυση αυτών των στοιχείων θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι ένας μεγάλος αριθμός οδηγών κατέθεσαν στα τέλη του 2013 τις πινακίδες τους.
Χθες πάντως κατατέθηκε τροπολογία στη Βουλή που δίνει τη δυνατότητα επιστροφής της άδειας κυκλοφορίας και των πινακίδων χωρίς την επιβολή των διοικητικών προστίμων, με την προϋπόθεση ο παραβάτης να καταβάλει το πρόστιμο και να προσκομίσει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο.