Το πρώτο τηλεφώνημα έγινε στην «Κ» από καθηγήτριά του στο 1ο Λύκειο Αμαρουσίου. Η ίδια μιλούσε για έναν αριστούχο ο οποίος ανεδείχθη νικητής από το ψυχοφθόρο σύστημα των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων – εισήχθη όγδοος στη Νομική Αθηνών με 19.625 μόρια χωρίς να παρακολουθήσει μαθήματα σε φροντιστήριο. Πρόκειται για τον Δημήτρη -Μήτσο, όπως υπογράφει εκείνος στο email του- Σμπάνιο, ένα 18χρονο παιδί με όνειρα, που καθώς αντιμετώπισε εκ των έσω το βαθμοθηρικό, μηχανιστικό σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων, μπορεί εύκολα να το αποδομήσει.
«Οι Πανελλήνιες, ο τελευταίος σταθμός στο ταξίδι της μαθητικής ζωής, αποτελούν κατά κοινή ομολογία μια εμπειρία την οποία δύσκολα θα μπορούσε να ξεχάσει κανείς. Δώδεκα χρόνια στις σχολικές αίθουσες γεμάτα από αναμνήσεις, συναισθήματα, φιλίες, προσωπικές αναζητήσεις, χαρές και λύπες τελειώνουν και νέα μονοπάτια ανοίγονται για τον καθένα μας. Ωστόσο, εγείρεται εύλογα η απορία σχετικά με τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι νέοι, προκειμένου να βγουν αλώβητοι και νικητές μέσα από αυτή τη διαδικασία, ιδιαίτερα σε περιόδους πολυδιάστατης κρίσης», λέει. «Προσωπικά πέρασα από αυτή τη διαδικασία φέτος και κατάλαβα ότι, για να φτάσεις σε έναν στόχο, απαιτείται να αφιερώσεις όχι μόνο χρόνο, αλλά και να δείξεις επιμονή, υπομονή, κουράγιο και θάρρος. Ατέλειωτες ώρες διαβάσματος, οικονομική αιμορραγία των περισσότερων οικογενειών για τα φροντιστηριακά μαθήματα των παιδιών τους, πίεση από το σχολείο, την οικογένεια, αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό μας πολλές φορές, άγχος για τα αποτελέσματα χαρακτηρίζουν συνοπτικά την εμπειρία των πανελλαδικών εξετάσεων. Πρέπει να αναδειχθείς αγωνιστής, να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να αποδείξεις ότι ο αγώνας σου για την επίτευξη των στόχων σου είναι άρρηκτα συνυφασμένος με την κοινωνική σου δραστηριοποίηση, καθώς συνειδητοποιείς πως και με δύο ώρες φροντιστηριακού μαθήματος εβδομαδιαίως συνθλίβεις σταδιακά τις δομές του συστήματος, σε μια εποχή κατάρρευσης του κράτους πρόνοιας», προσθέτει.
Ο ίδιος βαθμολογήθηκε με 18 στο μάθημα της Εκθεσης, 19,6 στη Βιολογία γενικής παιδείας, 19,5 στα Αρχαία Ελληνικά, 20 στην Ιστορία, 19,9 στα Λατινικά, και 19,4 στη Λογοτεχνία. Οι βαθμοί του υποδηλώνουν την καλή του προετοιμασία. Αρα η επιτυχία εξαρτάται μόνο από τους μαθητές; «Η διαιώνιση της αδικίας μέσα από την παροχή άνισων ευκαιριών, το ενδεχόμενο της αποτυχίας εξαιτίας τυχαίων παραγόντων, η αδιαφορία για την προσωπικότητα των μαθητών (εντύπωση προκάλεσε το φετινό θέμα της έκθεσης που αναφερόταν στα φαινόμενα ελλείμματος ανθρωπιάς!), καθώς στις Πανελλήνιες εξετάζονται μονάχα νούμερα και μόρια, στέκονται σοβαρή τροχοπέδη στην άγρα των ονείρων νέων ανθρώπων που αγωνιούν για το αύριο», λέει και συμπληρώνει: «Και ύστερα, είναι δυνατόν ν’ αναρωτιέται κανείς γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι με ιδανικά και οράματα σε μια κοινωνία η οποία πραγματικά εκρήγνυται και αποξενώνεται από τον εαυτό της;», αναρωτιέται ο Δημήτρης.
Ο λόγος του βιωματικός, αποτυπώνει έντονα συναισθήματα και απόψεις, σε ένα κείμενο αφιερωμένο στον πατέρα του που «έφυγε» την 1η Αυγούστου 2014: «Στο πλαίσιο ενός διαρρηγμένου κοινωνικού ιστού, όπου η ανέχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός κανιβαλισμός κυριαρχούν, το ερπετό του φασισμού αναδύεται ξανά απειλητικά και η απάθεια θεμελιώνεται, οι νέοι παθιασμένοι για τη ζωή και με πυξίδα τη θέληση έχουν την ευκαιρία να στείλουν το μήνυμά τους. Γιατί κάνεις επανάσταση κερδίζοντας τον αντίπαλο -όχι τον συμμαθητή- μέσα στην έδρα του με τους όρους που ο ίδιος σου έχει θέσει, αποδεικνύοντας πως η φωτιά σου είναι αρκετά ισχυρή ώστε η σπίθα της να νοηματοδοτεί τους επόμενους συντρόφους σου. Στο λυκαυγές του 21ου αιώνα, όπου όλοι βιώνουμε τις συνέπειες της οικονομικής ύφεσης, οι νέοι αποτελούν τον εύθραυστο καθρέφτη της μετέωρης κοινωνίας μας και για αυτό θα συμβούλευα ότι ο μόνος αγώνας που χάθηκε είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ», καταλήγει.