Τον παλιό «καλό» καιρό η Γαστούνη ήταν ένας από τους λίγους δήμους της χώρας που διέθετε «Υπηρεσία Σφαγείου», ένδειξη της έντονης κτηνοτροφικής δραστηριότητας στην περιοχή. Η εν λόγω υπηρεσία έκλεισε το 2002 υπακούοντας σε ευρωπαϊκή οδηγία, που ήθελε νέα, υψηλότερα standards. Το 2002 ο Θανάσης Πούλος, αν και εργαζόταν ως δικηγόρος στην Αθήνα, αποφάσισε να επιστρέψει στα γενέθλια εδάφη και να επωμισθεί τα οικογενειακά βάρη του πατέρα του, που είχε μικρή μονάδα πάχυνσης μοσχαριών. Ο νεαρός τότε επιχειρηματίας αφουγκράζεται την ανάγκη για ανέγερση νέου σφαγείου και ξεκινάει τις διαδικασίες για αδειοδότηση και επιχορήγηση σφαγείου, που ανήκει σήμερα στα Λεχαινά Ν. Ηλείας. «Το 2002 καταθέτω στο υπουργείο φάκελο για την επιδότηση κατασκευής νέου σφαγείου, ο οποίος τελικώς εγκρίνεται το 2004», διηγείται ο 42χρονος επιχειρηματίας, «οι εργασίες ολοκληρώνονται σε χρόνο – ρεκόρ και τον Ιούλιο του 2005 κάνουμε τα εγκαίνια του βιομηχανικού μας σφαγείου τριών γραμμών (βοειδών, χοιρινών, αμνοεριφίων) δυναμικότητας 3.000 τόνων ημερησίως». Παράλληλα λειτουργεί ενοποιημένη μονάδα παραγωγής, σφαγής και διακίνησης νωπού κρέατος μοσχαριού, χοιρινού και αμνοεριφίων.
Κόστος 4 εκατ. ευρώ
Ο κ. Πούλος ισχυρίζεται ότι έπεσε στα «βαθιά» με προτροπή του ίδιου του υπουργείου που γνωρίζοντας την απουσία υποδομών στον νομό ενθάρρυνε την ιδιωτική πρωτοβουλία, την οποία συγχρηματοδότησε. «Επιπλέον, είχαν δεσμευθεί ότι δεν θα αδειοδοτηθεί σε εύλογη γεωγραφική κλίμακα έτερο σφαγείο, καθώς η δική μας μονάδα θα υπερκάλυπτε τις τοπικές ανάγκες», συμπληρώνει ο ίδιος. Το εγχείρημα (συνολικού κόστους 4 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 1,8 επιχορηγήθηκαν) είχε θετικά οικονομικά αποτελέσματα. «Οι τζίροι της εταιρείας είναι ανοδικοί και με κέρδη, ενώ απασχολώ 20 άτομα προσωπικό και επιπλέον 10 εποχικά».
Την ίδια περίπου εποχή που εγκαινιάζονται τα «Ηλειακά Βιομηχανικά Σφαγεία ΑΒΕΕ», ομάδα ιδιωτών, κτηνοτρόφοι και επιχειρηματίες από την Ηλεία και την Αθήνα, εκκινούν μια συνεταιριστική επιχείρηση, στην οποία ο δήμος συμμετείχε με ποσοστό 49%. «Ηταν μια εξαιρετική ιδέα, αλλά δεν είχαμε συνυπολογίσει την κρίση», αναφέρει ένας εκ των συμμετεχόντων. Δεν είναι, όμως, μόνον η κρίση το ζητούμενο καθώς, προκειμένου να επιχορηγηθεί η κατασκευή του σφαγείου, σημειώνεται πληθώρα παρατυπιών, που τροφοδοτούν το δικαστικό ρεπορτάζ και προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Η συνέχεια αναμένεται να δοθεί στις 27 Οκτωβρίου, οπότε εκδικάζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων ο πρώην δήμαρχος και τότε πρόεδρος των Σφαγείων Γαστούνης για χρήση πλαστογραφημένου εγγράφου. Ωστόσο το μεγαλύτερο «αγκάθι», σύμφωνα με τους γνώστες, είναι ότι η δημοτική επιχείρηση είναι επιζήμια.
Η αδιαμφισβήτητη κόντρα μεταξύ των δύο σφαγείων, που αν και ανήκουν σε διαφορετικούς δήμους είναι χωροθετημένα σε ακτίνα πέντε χλμ., κορυφώνεται με αφορμή μια εισήγηση της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, που προτείνει τον περιορισμό λειτουργίας των σφαγείων κατά μία μέρα, ελλείψει κτηνιάτρων. Το 2012 η λειτουργία τους είχε περιοριστεί από πέντε σε τέσσερις ημέρες εβδομαδιαίως. Σύμφωνα με την Κτηνιατρική Υπηρεσία, «από το 2009 έχουν φύγει με συνταξιοδοτήσεις οι μισοί κτηνίατροι, με συνέπεια να καλούνται πέντε να εξυπηρετήσουν τέσσερα σφαγεία στον νομό, παράλληλα με τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της Υπηρεσίας». Το πρόβλημα της υποστελέχωσης, άλλωστε, είναι κοινό σε όλη τη Δυτική Ελλάδα. Η πρόταση για περιορισμό λειτουργίας αφορά την Ηλεία, την Αχαΐα και την Αιτωλοακαρνανία. «Κρίνω ότι με καλύτερο προγραμματισμό μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες των σφαγείων στον νομό», λέει η Υπηρεσία, «τις εποχές αυξημένης ζήτησης, Δεκαπενταύγουστο και Πάσχα, οι κτηνίατροι θα κάνουν υπερωρίες».
«Ηδη οι τέσσερις μέρες λειτουργίας μας δυσκόλευαν πολύ, γιατί πέρα από τις εγχώριες ανάγκες, εξάγουμε αμνοερίφια σε Ιταλία και Ισπανία», λέει ο πρόεδρος της Ενωσης Κτηνοτρόφων Ηλείας, κ. Κώστας Θεοδωρόπουλος, που μιλάει για ισχυρό πλήγμα. Από την πλευρά του, ο επιχειρηματίας κ. Πούλος νιώθει ότι με τη νέα ρύθμιση «τιμωρείται» η υγιής επιχείρησή του, για να παραμείνει στη ζωή το Σφαγείο Δήμου Γαστούνης.