Η έρευνα στην Ελλάδα τίθεται στο περιθώριο λόγω της οικονομικής κρίσης και οι μόνοι τομείς που επιβιώνουν είναι των θετικών και τεχνολογικών επιστημών. Αυτό προκύπτει από μελέτη του αναπληρωτή καθηγητή στο ΑΠΘ Χαράλαμπου Φείδα, η οποία επιβεβαιώνει πρόσφατη μελέτη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών για τη συνεχή μείωση των κρατικών δαπανών για την έρευνα (http://metrics.ekt.org και «Κ»-φύλλο 18ης Νοεμβρίου 2014).
Ειδικότερα, από την έρευνα του κ. Φείδα προκύπτει ότι η Ελλάδα για το 2012 κατατάσσεται στις χώρες με τις λιγότερες επενδύσεις στην έρευνα, καταλαμβάνοντας την πέμπτη χαμηλότερη θέση (0,71%), πολύ κάτω από τον μέσο όρο για την Ε.Ε. (στο 1,42%) με μόνο τη Λεττονία, τη Ρουμανία, τη Μάλτα και τη Βουλγαρία να κάνουν μικρότερες δαπάνες για την έρευνα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το μεγάλο ποσοστό (2%) που αφιερώνει για την έρευνα μία άλλη χώρα του ευρωπαϊκού Νότου με αντίστοιχα με την Ελλάδα οικονομικά προβλήματα, η Πορτογαλία. Παρά την υποχρηματοδότηση στην Ελλάδα, ο δείκτης απήχησης του ερευνητικού προϊόντος, όπως αυτός εκφράζεται από τις αναφορές ξένων επιστημόνων στις δημοσιεύσεις ελληνικών φορέων έρευνας και τεχνολογίας, κυμαίνεται στο 90% του κοινοτικού μέσου όρου».
Ως προς τους επιστημονικούς τομείς, αναδεικνύεται η υπεροχή των πολυτεχνικών, θετικών, ιατρικών και γεωπονικών σχολών έναντι των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών.
Παράλληλα, η μελέτη του κ. Φείδα, που εστιάζει στην κατάσταση των μισθών των πανεπιστημιακών στην Ελλάδα, δείχνει ότι το επίπεδο των μισθών κατατάσσει τη χώρα μας στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Δυτικής Ευρώπης και λίγο πάνω από τις χώρες τις Ανατολικής Ευρώπης. Οι καθαρές μηνιαίες αποδοχές ενός πανεπιστημιακού κυμαίνονται από 1.200 ευρώ για την εισαγωγική βαθμίδα του λέκτορα (η οποία πλέον καταργήθηκε) έως 1.890 ευρώ για τη βαθμίδα του καθηγητή με 20 έτη υπηρεσία, παντρεμένου με 2 παιδιά.
Στη φάση της εξόδου από την υπηρεσία (καθηγητής με υπηρεσία 30 ετών) ο καθαρός μισθός δεν ξεπερνά τα 2.120 ευρώ. Μεγάλο μέρος (31-36%) των μεικτών αποδοχών δίνεται με τη μορφή επιδομάτων. Οι χειρότερα αμειβόμενοι πανεπιστημιακοί είναι σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Λιθουανία. Τους υψηλότερους μισθούς στην Ε.Ε. δίνει η Ιρλανδία, ακολουθούμενη από Κύπρο, Ολλανδία, Βρετανία, Βέλγιο και Ιταλία.
Η μελέτη αποδεικνύει ότι είναι μύθος πως οι πανεπιστημιακοί έχουν πρόσθετες αμοιβές από άλλες πηγές. Περίπου οι οκτώ στους δέκα δεν έχουν τη δυνατότητα, λόγω της ειδικότητάς τους, άντλησης έξτρα εισοδημάτων από την άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος, ενώ περιορισμένες είναι οι πρόσθετες αμοιβές από συμμετοχή σε χρηματοδοτούμενα ερευνητικά προγράμματα λόγω των χαμηλών εθνικών δαπανών για την έρευνα.