Του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, κ. Ανθιμου
Κάτω από τις αμυδρές ανταύγειες ενός πρωτοφανούς αστέρος, που καθιστούσε πιο έντονη την παρουσία του Ουρανού· μέσα στους μελωδικούς ύμνους των αγγελικών στρατιών, που ετραγουδούσαν τον ύμνο της ειρήνης· εμπρός στα έκπληκτα από ευλάβεια και θαυμαστά μάτια των ποιμένων, που είδαν πρώτοι «το ρήμα τούτο το γεγονός»· και κάτω από την στοργική τρυφερότητα της Παναγίας Μητέρας, που ήταν η μετρημένη αναλογική προσφορά του ανθρωπίνου γένους στην ολοκλήρωση του μυστηρίου της σωτηρίας, γεννήθηκε επάνω στη γη ο Λυτρωτής Χριστός μας.
Ευλαβικοί κι’ εμείς προσκυνητές σήμερα, μέσα στην ευφρόσυνη χαρά της χριστουγεννιάτικης λειτουργίας, που την διαλαλούν οι ορθρινές καμπάνες των χριστιανικών Ναών όλου του κόσμου, ας βηματίσωμε ευλαβικά και με του νου τα μέτρα και με της καρδιάς την πίστη, για να γευθούμε τα άμετρα αγαθά της «ιεράς του Υιού και Λόγου επιφανείας». Με εξάρτυση τα δώρα που εχάρισε στην ανθρώπινη υπόστασή μας ο Πλαστουργός Θεός και με οπλισμό τις χριστιανικές αρετές που μας εδώρησε η Χάρις του αγίου Πνεύματος, ας αντικρύσωμε στα μάτια τον νεογέννητο Χριστό για να διαβάσωμε εκεί, όσα Εκείνος μας λέγει και μας ερωτά.
1. Ηλθα στη γη αθόρυβα και ειρηνικά, μας λέγει. Οι άγγελοι που με συνοδεύουν, ψάλλουν τον ύμνο της ειρήνης, προαναγγέλλοντας έτσι το πρώτο μεγάλο δώρο του Πατέρα μου στον κόσμο «Θεός ων ειρήνης, της μεγάλης βουλής του τον Αγγελον, απέστειλεν υμίν». Διότι πάντα θέλω στις ψυχές τις ιδικές σας, να είναι μόνιμη και αναφαίρετη η ειρήνη η ιδική μου. Από τώρα και μέχρι την ώρα της σταυρικής μου θυσίας και μέχρι της στιγμής της Αναλήψεώς μου στους ουρανούς η ευλογία μου και ο χαιρετισμός μου θα είναι αυτός· Ειρήνη υμίν, παιδιά μου αγαπητά.
Γιατί, λοιπόν, σήμερα σεις αντιδικείτε; Γιατί μάχεσθε οι λαοί; Γιατί φιλονικείτε οι αδελφοί; Γιατί διαπληκτίζεσθε οι συγγενείς; Γιατί συγκρούεσθε οι σύζυγοι; Γιατί χειροδικείτε οι συνάδελφοι; Γιατί βασανίζετε και βασανίζεσθε οι κομματικοί αντιπαλοι; Γιατί φονεύετε και φονεύεσθε; Γιατί υβρίζετε και υβρίζεσθε; Γιατί εκδικείσθε και μνησικακείτε; Γιατί ταράσσεσθε και υποφέρετε; Μ’ αυτή την ζωή σας, θάλασσα τρικυμισμένη θα είναι η ψυχή σας, και η ευτυχία θα είναι χίμαιρα μακρυνή. Ελάτε ιδιαίτερα σήμερα στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Ακούστε τον ύμνο της ειρήνης. Γίνετε παιδιά της ειρήνης ζώντας μέσα στην αιώνια Βηθλεέμ της Εκκλησίας. Παιδιά μου «ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν· μη ταρασσέσθω υμών η καρδία» (Ιω. 14,27).
2. Ηλθα ακόμη στη γη, μας λέγει ο Χριστός, πτωχικά και ταπεινά. Κλειστά τα σπίτια των ανθρώπων, κλειστές και οι καρδιές τους, έστειλαν στην ερημιά και στο κρύο την Παναγία Μητέρα μου. Και εκείνη, χωρίς γογγυσμό, με έφερε στον κόσμο σαν το πιο πτωχό παιδί της γης. Τέτοιο ήταν το θέλημα του ουρανίου Πατέρα μου. Να δώσω τη μαρτυρία της πτωχείας. Και ήταν η πτωχεία η υλική, ελάχιστη μπροστά στην πτωχεία που έπαιρνα με την ανθρώπινη φύση. Και έμεινα σε όλη μου την ζωή πτωχός χωρίς χρήματα, χωρίς κατοικία, χωρίς κανένα επίγειο κατάλυμα, και εκτός αμαρτίας. Ενα εναλλασσόμενο σπήλαιο της Βηθλεέμ ήταν όλη η επίγεια ζωή μου.
Γιατί, λοιπόν, σεις στη μαρτυρία της πτωχείας μου αντιπαραβάλλετε την πρόκληση του πλούτου; Γιατί επιδιώκετε την πολυτέλεια; Γιατί κυνηγάτε τα χρήματα; Γιατί αυξάνετε τα κεφάλαιά σας; Γιατί κολακεύεσθε από τα ακριβά ενδύματα; Γιατί παίρνετε και αλλάζετε το ένα μετά το άλλο τα αυτοκίνητα; Γιατί πετάτε τα χρήματά σας στα χαρτοπαίγνια; Γιατί χορταίνεσθε με πλούσια εδέσματα; Γιατί καμαρώνετε για τη σπατάλη σας στα γλέντια, τότε που μπορούσατε να τα κάμετε όλα αυτά; Αυτά δεν κάνατε πριν μερικά χρόνια, πριν έλθη η περιβόητη οικονομική κρίση; Με αυτό σας το φρόνημα προκαλείτε την δικαιοσύνη μου. Προκαλείτε τα πτωχά παιδιά μου, που είναι αδέλφια σας. Οι ηγέτες σας ομιλούν για λιτότητα και σεις πολλαπλασιάζετε τις ανάγκες σας. Και η βουβή κραυγή των περιφρονημένων αδελφών σας χάνεται μέσα στη βουή της πολυθόρυβης «γλυκειάς» ζωής σας. Δεν φοβείσθε μήπως εκπληρωθή ο λόγος της Γραφής «ουχ ο Θεός εξελέξατο τους πτωχούς του κόσμου πλουσίως εν πίστει και κληρονόμους της βασιλείας ης επηγγείλατο τοις αγαπώσιν αυτόν; υμείς δε ητιμάσατε τον πτωχόν» (Ιακ. 2,5-6). Παιδιά μου, «δικαιοσύνην μάθετε». Αγαπήστε τους αδελφούς σας. Θυμηθήτε την πτωχεία μου στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, που σας γεμίζει σήμερα ζεστασιά, αγάπη και ευφροσύνη.
Αυτά μάς λέγει σήμερα ο Χριστός. Και έχουν τα λόγια του αιώνιο κύρος. Η ειρήνη και η δικαιοσύνη, η χαρά και η αγάπη είναι δώρα του Θεού στον άνθρωπο. Και είναι αυτά που λείπουν από τον κόσμο. Γιατί δεν τα επιζητούμε εμείς; Κανένα σύστημα, ούτε αστικό, ούτε κεφαλαιοκρατικό, ούτε συντηρητικό, ούτε σοσιαλιστικό, ούτε ολοκληρωτικό, δεν μπορεί να χαρίση στους ανθρώπους του την ειρήνη και τη δικαιοσύνη. Διότι για τα κοινωνικά συστήματα η ειρήνη και η δικαιοσύνη είναι μόνον επίγειες επιδιώξεις με ανθρώπινα μέσα, ενώ για την Εκκλησία είναι ουράνιες αρετές, χαρίσματα του Θεού, που μας εξασφαλίζουν ήρεμο κοινωνικό βίο και που μας προετοιμάζουν για τη Βασιλεία του. Αυτή είναι η καταξίωση της ανθρωπίνης υπάρξεως.
Τελικά η περιώνυμη κρίση δεν θα μας κατακρημνίση. Πρέπει να σταθούμε όρθιοι και δυνατοί, ως πολίτες της Ελλάδος και παιδιά της Ορθοδόξου χριστιανικής πίστεώς μας.