Η Ελληνική Αστυνομία έχασε τουλάχιστον δέκα χρόνια για την υιοθέτηση ασφαλών τρόπων επικοινωνίας και μετάδοσης δεδομένων, όπως προκύπτει από έγγραφα και μαρτυρίες που συγκέντρωσε η «Κ», με αφορμή την εκ νέου παράδοση σε αυτήν του συστήματος επικοινωνίας Tetra.
Το σύστημα, που αγοράστηκε από την Ελλάδα παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και για τα οποίο η χώρα μας έπρεπε, με βάση την απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου, να καταβάλει επιπλέον 40 εκατ. στην κοινοπραξία SAIC, είχε εγκατασταθεί στο Κατάρ. Οταν η τοπική αστυνομία θέλησε να μεταφέρει εκτός από τη «φωνή» και άλλα δεδομένα -το Tetra από την αρχή δεν διέθετε τέτοιες δυνατότητες- επέκτεινε τις δυνατότητές του, συνεργαζόμενη με εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, κάτι που η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει κάνει σχετικά γρήγορα και με χαμηλό κόστος.
Αντ’ αυτού προκρίθηκε η καταγγελία της σύμβασης στη διαιτησία με το επιχείρημα πως το Δημόσιο εξαπατήθηκε λόγω του ότι ο υπεργολάβος της σύμβασης στο σύστημα ασφαλείας των Αγώνων και κατασκευαστής του Tetra, η Siemens, είχε χρησιμοποιήσει τα «μαύρα ταμεία».
Δεν υπήρχε απάτη
Το Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο, κατά πλειοψηφία, έκρινε ότι δεν αποδεικνύεται πως χρησιμοποιήθηκαν για τη σύναψη της σύμβασης τα «μαύρα ταμεία» της Siemens ακόμα και αν η εταιρεία στην Ελλάδα διοχέτευε παράνομες χορηγίες και στα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ), ενώ οι όποιες πληρωμές (σ.σ.: περίπου 1,5 εκατ. ευρώ) που φαίνεται ότι δόθηκαν μεταξύ 5ης Αυγούστου και 7ης Οκτωβρίου του 2004, πιθανόν να είχαν σχέση με την εκπλήρωση και όχι με τη σύναψη της σύμβασης. Στην εν λόγω απόφασή τους οι δικαστές διαλαμβάνουν ότι «η Siemens δεν είχε εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις», ενώ ήδη κατά τη στιγμή της πρώτης παράνομης πληρωμής τον Αύγουστο του 2004 έχει γίνει ήδη η παραλαβή του συστήματος για τις ανάγκες των Αγώνων, οι δε υπόλοιπες πληρωμές γίνονται μετά τη λήξη των Αγώνων.
Συνεπώς δεν κατεδείχθη αδυναμία της κοινοπραξίας να αναλάβει και να υλοποιήσει εξ αρχής το έργο – άρα απάτη με καλλιέργεια ψευδούς παραστάσεως στο ελληνικό Δημόσιο. Επειδή όμως το έργο προδιαγράφτηκε εν μέρει μετά την υπογραφή της σύμβασης, το δικαστήριο εξέτασε αν οι τροποποιήσεις που ακολούθησαν προκάλεσαν πρόσθετο κόστος. Κεντρικό σημείο είναι το «λεγόμενο κέντρο μεταγωγής», δηλαδή ένα μεγάλο τερματικό απ’ όπου θα γινόταν η διαχείριση των επικοινωνιών, «όχι ενταγμένη μέσα στον ΟΤΕ αλλά αυτόνομα». Η ελληνική πλευρά για λόγους ασφαλείας δεν επιθυμούσε να γίνεται «μέσα από τον ΟΤΕ» αλλά σε ξεχωριστό κέντρο, ωστόσο αυτό το ζήτημα δεν συζητήθηκε διεξοδικά παρά μόνο στην τροποποίηση της σύμβασης, δηλαδή τρία χρόνια μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων… Το δικαστήριο απεφάνθη ότι μία τέτοια ερμηνεία θα είχε ως συνέπεια πρόσθετο κόστος για τον κατασκευαστή, ενώ το Δημόσιο υποστηρίζει ότι η έννοια της μεταγωγής προϋπέθετε δημιουργία ξεχωριστής υποδομής στο ίδιο συμφωνημένο συμβατικό τίμημα.
Συνολικά, με τον συμψηφισμό απαιτήσεων της μιας και της άλλης πλευράς το Δημόσιο καλείται να καταβάλει 40 εκατ. ευρώ. Για να μη μετατραπεί η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου σε εκτελεστό τίτλο, το Δημόσιο προσέφυγε στο Πρωτοδικείο Αθηνών κατά της απόφασης, το οποίο την ακύρωσε επικαλούμενο λόγους «δημοσίας τάξεως». Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρακολουθεί με προσοχή τις σχετικές διαδικασίες καθώς στη σύμβαση Tipp για την προστασία των επενδύσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ε.Ε. προβλέπεται ότι τα εθνικά δικαστήρια θα είναι αρμόδια για τέτοιες συμβάσεις.