Οι δύο άνδρες επέλεξαν έναν ήσυχο χώρο, στο ξενοδοχείο Atlantic Grand Hotel, το ακριβότερο του Αμβούργου, εκεί που συναντώνται -εκτός των άλλων- και οι μεσάζοντες των εταιρειών οπλικών συστημάτων. Ο ένας ήταν πρώην στέλεχος της Rheinmetall, υπεύθυνος για τα προγράμματα που αφορούσαν την Ελλάδα, και ο άλλος, έως πριν από μία οκταετία, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, «πολύ κοντά» στους πολιτικούς που ελάμβαναν τις αποφάσεις.
Σκοπός της συνάντησης ήταν να αλλάξει την κατάθεσή του στην Αθήνα ο πρώην αντιπρόσωπος της Rheinmetall, Πάνος Ευσταθίου, ώστε να μην «επιβαρύνει» τους Γερμανούς με την κατηγορία της απιστίας. Και αυτό, διότι ο συνομιλητής του Ελληνα πρώην αξιωματικού είχε πάρει 40.000 ευρώ –όπως είχε καταθέσει ο Ευσταθίου– κάτι που είχε «μισο…ομολογήσει» και ο ίδιος στον πρώην εργοδότη του.
Για κακή τύχη των δύο, η γερμανική αστυνομία παρακολουθούσε τον Γερμανό πρώην υπάλληλο της Rheinmetall αλλά και τις τηλεφωνικές του συνομιλίες, διαπιστώνοντας ότι μιλούσε όχι μόνο μέσω του πρώην αξιωματικού με τον Ευσταθίου αλλά και ότι υπήρχε «δορυφορικό» τηλέφωνο που δεν μπορούσε να παρακολουθήσει η αστυνομία της Βρέμης. Ο Ευσταθίου είχε εξασκηθεί στο να μιλάει συνωμοτικά, όπως φαίνεται από τα φαξ του που αποδελτίωσε η γερμανική αστυνομία, στα οποία μεταξύ των άλλων σημειώνει ότι «θα έχουμε προβλήματα συνέπειας με τους down streamers (σ.σ.: αυτούς που φροντίζουν να “κατεβάζουν” στα κατώτερα κλιμάκια τις αποφάσεις για προμήθειες)». Η συγκεκριμένη φράση αφορούσε τον εξοπλισμό με ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου πυρός των παλαιότερων αρμάτων μάχης «Leopard-1» και χρονολογείται από τo 2003.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», δεν ήταν η πρώτη φορά που συνεργαζόταν η Rheinmetall με τον Ευσταθίου. Η γερμανική εταιρεία είχε κατορθώσει να πουλήσει συστήματα διεύθυνσης πυρός και για τα άρματα «Μ 48 Α5» τη δεκαετία του ’90 που αν και ήταν αμερικανικά, εξοπλίστηκαν με γερμανικό ηλεκτρονικό σύστημα διεύθυνσης πυρός. Το νέο σύστημα διεύθυνσης πυρός για τα άρματα «Leo-1» και τα «Μ 48» αυτή τη φορά λεγόταν MOLF και περιελάμβανε ένα σύστημα σταθεροποίησης του πυροβόλου και ανταλλακτικά. Το κόστος ήταν 127 εκατ. ευρώ. Επειδή οι Ισραηλινοί και οι Ελληνες αντιπρόσωποί τους προσπάθησαν να «πετάξουν έξω» τους Γερμανούς από τη «δουλειά», ο Ευσταθίου, σύμφωνα με τα στοιχεία της γερμανικής δικογραφίας, προώθησε εκατομμύρια ευρώ σε «εργαλεία», όπως τα ονομάζει –που παραπέμπουν σε παράνομες προμήθειες–, προκειμένου η γερμανική εταιρεία να μείνει μέσα στη «δουλειά».
Η Atlas
Το δικαστικό έγγραφο που έχει στείλει ο ανακριτής Γαβριήλ Μαλλής προς τους Γερμανούς κάνει λόγο για αστικές αξιώσεις 32 εκατ. ευρώ που δεν στρέφονται μόνο κατά της Rheinmetall Defence Electronics (RDE), αλλά και κατά της άλλης εταιρείας που ασχολήθηκε με τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό των υποβρυχίων και των αρμάτων, της Atlas. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», και η Atlas είναι έτοιμη να προχωρήσει σε μια συμβιβαστική συμφωνία με την εισαγγελία της Βρέμης με αντίτιμο τη διακοπή της δίωξής της… Καμία όμως από τις δύο εταιρείες δεν είναι έτοιμη να αποδεχθεί τις αξιώσεις του ελληνικού Δημοσίου.
Κι όμως, ο εσωτερικός έλεγχος που έκανε η Rheinmetall στους υπαλλήλους μιλάει για διαρκή πρακτική δωροδoκιών Ελλήνων αξιωματούχων από το 1996 και μετά. Ενας από τους δύο Γερμανούς υπαλλήλους μάλιστα, που πρωταγωνίστησε στο σκηνικό με τις μίζες και φέρεται να έλαβε ο ίδιος 87.000 ευρώ από τον κ. Πάνο Ευσταθίου, έχει εξαφανισθεί αφού πρώτα ακολούθησε μια αντιφατική συμπεριφορά αρνούμενος στην αρχή τα πάντα και αποδεχόμενος στη συνέχεια ότι «τα πήρε επειδή τα παιδιά του είχαν αυξημένες ανάγκες χρηματοδότησης των σπουδών τους». Ενας υπεύθυνος του εσωτερικού ελέγχου της εταιρείας, του οποίου οι συνδιαλέξεις παρακολουθούνταν από τη γερμανική αστυνομία, φέρεται να λέει σε συγγενή του ότι είτε θα ενέκρινε τις μίζες είτε θα έχανε τη δουλειά του.
«Οταν έχεις πρόβλημα με κάτι παρόμοιο, είτε υπογράφεις είτε φεύγεις», απαντά στη συγγενή του, που δεν θέλει να πιστέψει στα αυτιά της, και στο ερώτημα μιας άλλης συγγενούς για το ποιοι θα έπαιρναν τα χρήματα απαντά: «Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι στην Ελλάδα». Η ανάλυση όμως των ποσών που εισέρρευσαν συνολικά από τη γερμανική εταιρεία προς τον κ. Ευσταθίου δείχνει ότι το συνολικό ποσό για τα Asrad, τα υποβρύχια και τα άρματα μάχης, δεν πρέπει να ξεπέρασε τα 20 εκατ. ευρώ, ενώ ποσό 13 εκατ. κατευθύνθηκε στην παναμέζικη Pacific. Τέλος, ένα μεγάλο μέρος των προμηθειών για τα «Leo-2» αφορούσε την προσπάθεια να μην «πεταχτεί έξω» η Atlas. Τον Ιούνιο του 2003 ο Ευσταθίου γράφει σε mail του: «Η Atlas είναι ακόμα μέσα σε αυτό το πρόγραμμα είτε από σύμπτωση είτε προσευχόμενη στην ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία»…