Φαίνεται πως οι ανασκαφές στην Αμφίπολη, με όλη την ένταση της επικοινωνιακής πολιτικής, άνοιξαν τον δρόμο για το ενδιαφέρον του κοινού προς την αρχαιολογία και ό,τι την αφορά. Το ίδιο το εύρημα, ο αινιγματικός του χαρακτήρας, η μυθολογία που σέρνει πίσω του, ο τρόπος που συνδέθηκε με συγκεκριμένα πρόσωπα, ο ρόλος των ΜΜΕ, των σόσιαλ μίντια. Ολος αυτός ο ντόρος που δημιουργήθηκε έστρεψε το ενδιαφέρον του κόσμου ύστερα από πολύ καιρό στην αρχαιολογία, τα μουσεία, τα μνημεία. Η Αμφίπολη πρώτα, ο ασύλητος μυκηναϊκός θολωτός τάφος της Αμφισσας με τα εντυπωσιακά ευρήματα έπειτα, ο ασύλητος κιβωτιόσχημος στο νεκροταφείο των τύμβων των Αιγών, το πρόσφατο εύρημα στον Διρό.
Ενας λόγος παραπάνω για το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι δημόσιες συζητήσεις και διαλέξεις που διοργανώνει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και το Ιρλανδικό Ινστιτούτο Ελληνικών Σπουδών. Συζητήσεις όπως αυτή της Παρασκευής με τη συμμετοχή ειδικών: Πέτρος Θέμελης, Γιάννης Χαμηλάκης, Ολγα Σακαλή με συντονιστή τον Αρη Αναγνωστόπουλο, του κοινού και με πλήθος ερωτημάτων. Οπως: Πώς ορίζεται η έννοια της αρχαιότητας; Τι επίδραση έχει στη σύγχρονη σκέψη; Γιατί πάμε σε μουσεία; Ποιος ο ρόλος των μνημείων στη ζωή μιας πόλης; Πώς εμπλέκονται οι τοπικές κοινωνίες στη διαδικασία μιας αρχαιολογικής έρευνας; Πώς «ζωντανεύουν» τα μνημεία και τι λόγο έχουν οι τοπικές κοινωνίες στη διαχείρισή τους;
Η κρίση, η οικονομική δυσκολία, η χαμένη υπερηφάνεια, η επιφανειακή προσέγγιση της τηλεόρασης, όλα φαίνεται να συμβάλλουν με τον τρόπο τους στο νέο ενδιαφέρον των Ελλήνων. Αρχαιολογία, ανασκαφές (έστω με τη δίψα του Ιντιάνα Τζόουνς), ιστορία. Πληθαίνουν οι φορείς που διοργανώνουν διαλέξεις για το παρελθόν των πόλεων, όσο αυξάνεται το ενδιαφέρον του μέχρι πρότινος αδιάφορου κοινού. Πολλοί περνούν την πόρτα των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων, ειδικά στην Αθήνα, μια και δυο φορές. Είναι ένας τρόπος κι αυτός.