Κάθε χρόνο το Κούγκι τινάζεται στον αέρα… εθιμοτυπικά

Κάθε χρόνο το Κούγκι τινάζεται στον αέρα… εθιμοτυπικά

2' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τελικά μέσα έπεσαν όσοι είπαν ότι «θα το κάνουμε Κούγκι». Πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση αναφέρουν ότι το Κούγκι θα ανατιναχθεί στις 31 Μαΐου! «Γερμανοί» του κ. Σόιμπλε, μεταμφιεσμένοι σε «Τουρκαλβανούς», θα επιχειρήσουν να καταλάβουν την κορυφή όπου ο καλόγερος της μικρής εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής θα βάλει φωτιά στα βαρέλια με το μπαρούτι και θα προκαλέσει «ολοκαύτωμα».

Το εάν στον ρόλο του Σαμουήλ θα εμφανιστεί ο εμβληματικός και λιπόσαρκος παπα-Λιας του Σουλίου ή κάποιος άλλος δεν έχει αποφασιστεί. Η δήμαρχος Σουλίου, Σταυρούλα Μπότση-Μπραΐμη, που οργανώνει τις εκδηλώσεις, πάντως το κρατάει, επί του παρόντος, επτασφράγιστο μυστικό.

Την τελευταία Κυριακή του Μάη, όπως κάθε χρόνο, ενώπιον χιλιάδων προσκυνητών και παρουσία των Αρχών, θα ανατιναχθεί η εκκλησία στον βράχο του Κουγκίου, πράξη διά της οποίας θα κορυφωθούν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την εποποιία του αγώνα των Σουλιωτών εναντίον του Αλή Πασά.

Κατά καιρούς έχουν παραστεί σε αυτήν Πρόεδροι της Δημοκρατίας, πρωθυπουργοί, υπουργοί και γιατί να μην είναι φέτος, λένε άνθρωποι της περιοχής, όποιος έχει ονειρευτεί το φλεγόμενο «Κούγκι» να είναι αυτός που θα δώσει από την εξέδρα των επισήμων το σύνθημα «πυρ» στον «ηγούμενο» για να ανάψει τον δαυλό και να πυρπολήσει το μπαρούτι;

Ούτως ή άλλως, το θέαμα θα είναι συναρπαστικό. Ο στρατός στήνει μπροστά στην πέτρινη εκκλησία στην κορυφή του απόκρημνου βράχου ένα χάρτινο ομοίωμά της, το οποίο παγιδεύει με εκρηκτικά. Οταν και οι τελευταίοι «Σουλιώτες» υπερασπιστές πέφτουν μαχόμενοι εναντίον των επιτιθέμενων «Τουρκαλβανών» –μεταμφιεσμένοι στρατιώτες– που εφορμούν για την κατάληψη της κορυφής, ο Βελή Γκέκας αξιώνει από τον Σαμουήλ με τη φράση «καλόγερε, τι καρτερείς κλεισμένος μες στο Κούγκι, πέντε νομάτοι σου ’μειναν κι αυτοί είναι λαβωμένοι» να εγκαταλείψει την εκκλησία.

Ο Σαμουήλ αποκρίνεται ζητώντας από τους Τούρκους να εισέλθουν στην αυλή της εκκλησίας για να τους παραδώσει τα βαρέλια με το μπαρούτι και τα εναπομείναντα πυρομαχικά και, όταν εκείνοι εισορμούν, βάζει φωτιά και τινάζονται τα πάντα στον αέρα. Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα στις 16 Δεκεμβρίου του 1903, με τους τελευταίους Σουλιώτες να πέφτουν ηρωικώς μαχόμενοι.

«Ταμπούρι» ορεινής γης

Και για όσους δεν γνωρίζουν: το Κούγκι δεν βρίσκεται μεταξύ Μυκόνου – Σαντορίνης – Γλυφάδας και Κολωνακίου, ούτε προσεγγίζεται με θηριώδη σκάφη. Αποτελεί αναπόσπαστο και το πιο ένδοξο «ταμπούρι» της άγριας ορεινής γης του ηρωικού Σουλίου, δύο ώρες δρόμο από την πόλη των Ιωαννίνων και άλλες τόσες από την Πρέβεζα. Για να φτάσει κανείς εκεί πρέπει να αντέχει στην ταλαιπωρία και να έχει εξασκηθεί στην οδήγηση-αναρρίχηση. Αγριο τοπίο, επιβλητικά βουνά, κατάφυτες χαράδρες με τις πύλες του Αδη και τον πεντακάθαρο Αχέροντα ανάμεσά τους να μαγνητίζουν χιλιάδες επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης, και ένα ιστορικό φορτίο πολύ βαρύ για να εμπλέκεται σε καθημερινές πολιτικές οξύτητες, συνθέτουν τον, με την πρώτη ματιά, αφιλόξενο ορεινό όγκο στον οποίο γράφτηκαν μερικές από τις πιο ένδοξες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Οι απόγονοι

Μερικές εκατοντάδες απόγονοι των Σουλιωτών, διάσπαρτοι σε πέντε οικισμούς του οροπεδίου, δίνουν καθημερινά και με αξιοπρέπεια τη μάχη της επιβίωσης, εξασφαλίζοντας το εισόδημά τους από μια υποτυπώδη κτηνοτροφία, τις πενιχρές συντάξεις οι γηραιότεροι και κάποια εμβάσματα των ξενιτεμένων τους παιδιών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή