«Υποτίθεται ότι θα στεγαστούν εκεί κάποιες δημόσιες υπηρεσίες. Δεν γνωρίζω όμως ποιες – περιμένουμε». Ο Αριστοτέλης Καρυτινός, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Εθνική Πανγαία», ιδιοκτήτριας του κτιρίου «Κεράνη» στη λεωφόρο Θηβών εδώ και οκτώ μήνες, μπορεί να περιμένει πολύ.
Η εταιρεία αγόρασε το κτίριο, μαζί με άλλα 13, από το ΤΑΙΠΕΔ, αντί 115,5 εκατ. ευρώ. Επρόκειτο για διαδικασία sale and lease-back, διάρκειας 20 ετών, στο πέρας της οποίας η κυριότητα του κτιρίου θα επανέλθει στο Δημόσιο. Εως τότε, είναι ευθύνη της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας του υπουργείου Οικονομικών να βρει έναν εκμισθωτή που θα καταβάλλει το μηνιαίο ποσό των 220.000 ευρώ (2,62 εκατ. ετησίως) στον νέο ιδιοκτήτη. Οσο δεν βρίσκει κάποιον -και δεν είχε κάτι νεότερο να πει στην «Κ» για το θέμα αυτό-, θα πρέπει να πληρώνει το ετήσιο τίμημα χωρίς να στεγάζεται εκεί καμία δημόσια υπηρεσία.
Το κτίριο «Κεράνη», στα όρια Ρέντη-Πειραιά, συνολικού εμβαδού 42.300 τ.μ., αγοράστηκε το 1998 από το Δημόσιο αντί 35 εκατ. ευρώ. Στα επόμενα τέσσερα χρόνια δαπανήθηκαν περίπου άλλα τόσα για να μετατραπεί από βιομηχανικό κτίριο σε κτίριο διοίκησης. Ο αρχικός σκοπός ήταν να μεταφερθεί εκεί το ΥΠΕΧΩΔΕ – σχέδιο που εγκαταλείφθηκε εξαιτίας των αντιδράσεων των εργαζομένων του υπουργείου.
Επί Αλογοσκούφη
Το σχέδιο που το διαδέχθηκε, επί διακυβέρνησης Καραμανλή, ήταν η εγκατάσταση στη λεωφόρο Θηβών του υπουργείου Πολιτισμού, μαζί με το Τουριστικής Ανάπτυξης. Η νέα αυτή πρωτοβουλία συνοδεύτηκε από νέα, ευρεία ανακατασκευή του κτιρίου. Νέες αντιδράσεις των υπαλλήλων ωστόσο, αλλά και προσφυγές στη Δικαιοσύνη, έκαμψαν και σε αυτήν την περίπτωση το φρόνημα των πολιτικών τους προϊσταμένων.
Από το 2010, ημέρες Μνημονίου, η ανάγκη για εξοικονόμηση δημόσιων πόρων γίνεται πλέον επιτακτική. Σταδιακά, κερδίζει έδαφος η ιδέα μετεγκατάστασης του υπουργείου Οικονομικών από το κέντρο της Αθήνας στον «Κεράνη». Το ετήσιο κόστος ενοικίασης γραφείων για το υπουργείο το 2011 έφτανε τα 5,7 εκατ. ευρώ για τα 19 κύρια ενοίκια (από συνολικά 51), ποσό που με τη μετεγκατάσταση θα έπεφτε στο μηδέν. Με εντολή του αναπληρωτή υπουργού Π. Οικονόμου, είχε εκπονηθεί μελέτη για τη χωροθέτηση των υπηρεσιών. Οπως θυμάται ο κ. Οικονόμου, είχαν γίνει επίσης συνεννοήσεις με τον δήμαρχο Νίκαιας-Αγιου Ιωάννη Ρέντη, Γ. Ιωακειμίδη, για ειδικά δρομολόγια λεωφορείων (θα χρησιμοποιούνταν οχήματα που είχαν κατασχεθεί) τα οποία θα μετέφεραν τους υπαλλήλους από στάσεις του μετρό και των ΗΣΑΠ.
Παράλληλα, ωστόσο, μετά τη σύσταση του ΤΑΙΠΕΔ στα μέσα του 2011, το κτίριο ήταν από τα πρώτα που πέρασαν στο χαρτοφυλάκιό του (σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», υπήρχαν σχέδια για την αξιοποίησή του με τη μορφή sale and lease-back ήδη από την εποχή Αλογοσκούφη). Ενώ οι σχετικές διεργασίες προχωρούσαν, η ιδέα μετεγκατάστασης του υπουργείου Οικονομικών εγκαταλείφθηκε και σειρά πήρε, από το φθινόπωρο του 2012, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Σφοδρές αντιδράσεις
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, αναπληρωτής υπουργός τότε, ηγήθηκε της προσπάθειας ενοποίησης των υπηρεσιών του υπουργείου στον «Κεράνη». Οπως θα σημείωνε σε επίκαιρη ερώτησή του στη Βουλή δύο χρόνια αργότερα, οι υπηρεσίες του ΥΠΑΑΤ ήταν διεσπαρμένες σε 11 κτίρια, όλα ενοικιαζόμενα, με ετήσιο κόστος που άγγιζε τα 4 εκατ. ευρώ (προ κρίσης, ξεπερνούσαν τα 5 εκατομμύρια). Επιπλέον, το γεγονός ότι τα κτίρια ήταν ατάκτως ερριμμένα στα πέντε σημεία του αθηναϊκού ορίζοντα συνεπαγόταν -και συνεπάγεται- μεγάλη ταλαιπωρία για τους αγρότες που ταξιδεύουν από την επαρχία για να τις επισκεφθούν.
Οι αντιδράσεις, και πάλι, ήταν σφοδρές. Οι εργαζόμενοι του ΥΠΑΑΤ ήγειραν αμφιβολίες για την καταλληλότητα του κτιρίου, την προβληματική συγκοινωνιακή του πρόσβαση και την έλλειψη θέσεων στάθμευσης. Εγινε ακόμα και καταγγελία για ύπαρξη αμίαντου – την οποία ο κ. Χαρακόπουλος, μιλώντας στην «Κ», χαρακτήρισε «εντελώς ανυπόστατη».
Ετσι, φτάνουμε στον επόμενο Ιούλιο, όταν αποκαλύπτεται ότι το κτίριο θα μισθωθεί στα Δικαστήρια Πειραιά, καθώς το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον. «Είχα μιλήσει με τον κ. Σταυρίδη [τον εκλιπόντα, πρόεδρο τότε του ΤΑΙΠΕΔ] και μου είχε πει ότι θα μπορούσε να ενοικιάσει το κτίριο το υπουργείο, με ένα τίμημα σημαντικά χαμηλότερο των 4 εκατομμυρίων τον χρόνο. Δέκα ημέρες αργότερα, μαθαίνω για τα δικαστήρια», θυμάται ο κ. Χαρακόπουλος. Για μία ακόμα φορά, οι αντιδράσεις των εργαζομένων είχαν επικρατήσει.
Αλλά και η ιδέα της μετεγκατάστασης των Δικαστηρίων Πειραιά ταχέως κατέρρευσε. Εν μέσω προεκλογικής περιόδου για τις δημοτικές εκλογές του 2014, οι τρεις βασικοί υποψήφιοι εναντιώθηκαν στην αποχώρηση των δικαστηρίων από τα όρια του δήμου. Ο Γιώργος Σταματογιάννης, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς, που πρωτοστάτησε στην εκστρατεία κατά της μετακόμισης στο κτίριο «Κεράνη», δηλώνει στην «Κ»: «Εχουν φύγει από τον δήμο πολλοί εφοπλιστές για τα βόρεια και τα νότια προάστια, έχει φύγει η ΔΕΗ… Θα ήταν το τελικό χτύπημα για τον Πειραιά. Σκεφθείτε ότι το κτίριο των δικαστηρίων το επισκέπτονται 4.000-5.000 άτομα την ημέρα».
Τελικά, τα Δικαστήρια Πειραιά θα πάνε στο κτίριο της Ραλλείου Σχολής (που χρήζει εκτεταμένων παρεμβάσεων), εντός των ορίων του δήμου. Οσο για τον «Κεράνη», τη φαινομενικά πολύφερνη αυτή νύφη, ο επόμενος μνηστήρας δεν έχει φανεί ακόμα στον ορίζοντα.